چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم

به نام حضرت دوست که هر چه دارم از اوست

انسان یعنی فراموشکار

انسان فراموشکار است منتها انسانی که بروی خود کار نکرده باشد

حال چگونه روی خودکار‌کنیم که فراموشکار‌ نباشیم؟

جواب یک کلمه است

شکر‌گزاری

وقتی در مسیر شکرگزاری باشیم یعنی در مسیر صعود هستیم

در مسیر شکرگزاری که باشیم ظرف وجودی ما روز بروز بزرگتر میشود و در نتیجه نعمت های خدا هم بیشتر میشود و از آنجایی که نعمت های خدا نامحدود است….

شکرگزاری یک مهارت است و صرفا با گفتن خدایا شکرت در وجود ما ایجاد نمیشود بلکه احساسی است که از درون آدمی میجوشد و نشانه شاکربودن یک چیز است و لاغیر و آن هم این است

احساس خوب داشتن

و مهمترین شکرگزاری ما باید بخاطر داشتن خدایی باشد که به شدت کافیست ؛ به قول شاعر

چون تو دارم همه دارم دگرم هیچ مباد

یادمون نره این شکرگزاری اینقدر مهمه که شیطان رسالتش را اینگونه معرفی میکند که با تمام قوایش جوری بندگان خدا را گمراه کنه که خدا آنها را شکرگزار نبینه

ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَیْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شَاکِرِینَ

(آیه ۱۷ سوره اعراف)

دوباره قسمت آخر آیه را بخونیم👈و لا تجد اکثرهم شاکرین….

و از طرفی دیگر از این کلام خدا که میگه فقط عده کمی از بندگانم شاکر هستند میتونیم به اهمیت شکرگزاری برسیم…

وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ

(آیه ۱۳ سوره سبأ)

پس بیایم مهارت شگرگزاری را در خود ایجاد کنیم حتی برای کوچکترین چیزها

یه خاطره هم بگم که چندی پیش برام اتفاق افتاد

در چند شب گذشته در خیابان بودم و من خم شدم تا وسیله ای را بلند کنم که شلوار من به طرز عجیبی پاره شد و من اون لحظه سعی کردم بگم که

الخیر فی ما وقع

هر چه پیش بیاد خوش بیاد

تا احساسم خوب باشه

تا اینکه بالاخره رسیدم‌ به خانه و شلوارم را دوختم و اون موقع خدا را به گونه ای شکر کردم که تا اون موقع هیچ وقت اینجوری به خاطر یک نخ و سوزن و چرخ خیاطی خدا را شکر نکرده بودم

همین نخ و سوزنی که خیلی ساده از کنارش رد میشدم

آره ، خیر بودن اون واقعه این بود تا به من یاد بده چجوری از صمیم قلب خدا را شکر کنم….

خب برم سراغ‌ تجربه ام از مسیری که مرا به خواسته هایم رساند

تابستان سال ۹۹ بود که‌ خیلی خیلی تپل بودم ، تصمیم به رژیم گرفتم

آن هم با یک تعهد آتشین ، در حدی که خانمم غذا درست میکرد که مزه بهشت میداد ولی بخاطر تعهدم لب نمیزدم

خب نتیجه این تعهد که‌باعث شده بود ورودی شکمم را کنترل کنم شد یک وزن ایده آل در مدت زمان کوتاه بود که‌ همه تعجب کرده بودند

بعد از این نتیجه به من الهام شد که

ای رضا ببین تو برای مدت چند ماه متعهدانه ورودی شکمت را کنترل کردی و به این وزن ایده آل رسیدی ، حالا بیا ورودی های ذهنت را متعهدانه کنترل کن تا نتیجه مالی و… بگیری

اما من نمیدونم چی شد که فراموش کردم و بجای تعهد صد در صدی که‌ لازمه موفقیته تعهدی دست و پا شکسته دادم و نتیجه مطلوب را نگرفتم

تازه بعد از یک مدت از لحاظ غذایی زیاده روی کردم و اسیر نجواهای شیطانی شدم‌ که

حالا این را بخور ؛ مگر چقدر کالری داره؟

امروز و فردا رو بخور ، از پس فردا دوباره رعایت کن

و….

و خلاصه در دام این نجواها افتادن و دور شدن از تعهد همانا و اضافه وزن پیدا کردن همانا

ولی خدا رو شکر

قانون بازی را فهمیدم و اون‌ دو چیزه

۱)تعهد صد در صد

۲)یادآوری کردن اون تعهد به خودم

پس تغییر میکنم قبل از اینکه سیلی بزرگتری از این جهان بخورم

خدیا شکرت بابت این فایل که‌ مرا برگزیدی تا آن را گوش کنم

استاد عباس منش ازتون ممنونم که دستی شدید از دستان خدا تا درسهایی که‌ پیامبر ما از خدا در چهارچوب قرآن گرفت را به ما یادآوری کردین و ما از از وادی شرک و ضلالت به وادی توحید دعوت کردین

🌸🙏😊