چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم

سلام استاد و خانم شایسته و سلامی دیگر ب سایر اعضای سایت..تمرینی ک ازمون تو این فایل خواستین…

در بخش نظرات این جلسه:

اولا: بنویس درباره چه هدف هایی، مسیر درست و هماهنگ با آن هدف را رفتی و به خاطر اینکه مسیر درست را شناختی و در آن مسیر ثابت قدم ماندی و به آن مسیر تعهد داشتی، به نتیجه مورد نظر خود رسیدی.

اگه بخوام درمورد این موضوع توضیح بدم باید به چهارسال پیش اشاره کنم ک سال کنکورم بود. من بودمو ی عالمه مطلب و حجمی از استرس و کمال گرایی و…ولی یه چیزی درونم خیلی فعال بود؛ تعهد… اره من تعهد داشتم. من مینشستم و ساعت ها مطالب کتاب هامو میخوندم، تست میزدم، نکات کلیدیو تکرار میکردم و شاگرد اول هم بودم. ولی اگه همین من دوهفته مرور رو میذاشتم کنار افت تحصیلی میکردم و جایگاهم رو سایر دوستام پر میکردن. وقتی درمورد تعهد حرف میزدین قشنگ این مثال تو ذهنم میومد ک اره، موفقیت نیاز ب این داره ک تو راه درست رو تشخیص بدی و تو همون مسیر بمونی و ادامه بدی، اینجوری کم کم نتایجت بزرگ و بزرگ تر میشه و ب قول خودتون میری تو تصاعد. اولش شاید یکم سخت باشه. من اولش ک شاگرد اول نبودم ولی وقتی تعهد دادم ک خودمو بالا بکشم، از همه دوستام ک از من بالاتر بودن زدم جلو. چون من جدیتم بیش تر از اونا بود. من ناامید میشدم، از درصدهام تو ازمونا ناراحت میشدم چون همیشه دوست داشتم بهترین باشم ولی فرق من با اونا این بود ک ی تعهد عجیببی داشتم. فقط میخوندم و ول نمیکردم. کاری ب اطرافیان نداشتم ک میگفتن اینقدر درس میخونی ک چ طور بشه؟ الان ک مرور میکنم میبینم چقدر تعهدم زیاد بود و ب من کمک کرد ک من ب رتبه خوبی برسم. جوری ک تعجب اطرافیانم رو برانگیخت و خیلیا میگفتن عصمت سهمیه داشته😄. خلاصه موندن تو مسیری ک هماهنگ با خواسته هاست و ادامه دادن موجب رسیدن ب نتایج میشه ولی اگه تو ول کنی اون موقع هرکی میخوای باش تو تنزل میکنی. من تو مدرسه شاگرد اول بودم ولی وقتی اومدم دانشگاه اون تعهد رو دیگه نداشتم. درس میخوندم ولی ن به اون شدت و همین باعث شد ک من از شاگرد اول برسم ب شاگرد ۶، ۷ کلاس. این مثال خودش نشون میده دلیل گرفتن نتایج موندن تو ی مسیره و تو اگه خارج بشی نتایجت رو از دست میدی. پس باید ادامه داد تا زمانی ک زنده هستیم. مثال بعدیم رانندگی هست. من بعد کنکور رفتم تعلیم و خلاصه خوب رانندگی میکردم و خیلی خوشحال و راضی بودم. ولی چهارسال ماشینو گذاشتم کنار و خیلیی میترسیدم. از حرفای استاد شجاعت رو یاد گرفتم. اینکه نذارم ترسام بهم غلبه کنه و ب قولی ابوموسی نباشم. اگع قراره بمیرمم بمیرم ولی زندگی باکیفیتی داشته باشم. خداوندم ک تعهد منو دید دستانش رو فرستاد تا ماشین خوب رو ب ما بدن. من یاد گرفتم ک وقتی تعهد داشته باشی و واقعا برای رسیدن ب خواسته هات جدی باشی خدا کمکت میکنه ب قول قران از جایی ک گمان نمیبری ب تو روزی میرسونه. خلاصه من عصمت سابق پر مهارت نبودم. چون ادامه ندادم رانندگی رو و الان دوباره میخواستم شروع کنم.شروع کردم با ترس هام. ادامه دادم و الان خیلیی بهتر رانندگی میکنم😊 من یاد گرفتم ادامه بدم تا نتایجم بزرگ تر بشه. اگه میترسمم ادامه بدم. قطعا اعتماد ب نفسم افزایش پیدا میکنه و ترس هام کم تر میشه ولی اگه از مسیر خارج بشم من تنزل پیدا میکنم. باید بمونم تو مسیر حتی اگه خوب نمیرونم ماشینو، حتی اگه اشتباه میکنم. قرار نیست اشتباه نکنم، قراره از اشتباهاتم درس بگیرم برای بهبود. ترس از اشتباه کردن مانع نموندن من در مسیر نشه. اینجوری نتایج و مهارت من بیش تر میشه و من ب خواسته هام میرسم. با این الگو برای رسیدن ب خواسته های دیگم هم تلاش میکنم و باید هی تکرار کنم تا برام مرور بشه.ممنونم از توضیحات ارزشمندتون استاد.در پناه یگانه قدرت جهان باشین

😍😍❤❤❤😘😘😘