چگونه «مسیر رسیدن به اهداف» را فراموش نکنیم

سلام

میخوام بنویسم از مسیرم،از اینکه از کجا ب کجا رسیدم حدود این یکسال

از چه شخصیتی ب چه شخصیتی رسیدم

تا ثابت کنم ب خودم ک باید تو این مسیر بمونم و ثابت قدم ادامه بدم

تا یادم بیاد ک این نتایجی ک الان دارم بوسیله کار کردن رو خودم بوده،بخاطر تعهدم

و مغرور نشم ب خودم و تواضع داشته باشم نسبت ب لطفی ک خدا در حقم کرده ک منو با قوانین اش از زبان استاد عزیزم آشنا کرده،پیشاپیش سپاسگزارم از شما استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز،ک بوسیله فایل های شما مخصوصا فایل هایی ک با عشق تدوین میکنید و ب رایگان هدیه میدید، من این نتایج رو کسب کردم.

خوب نمیدونم از کجا شروع کنم بسم الله

میدونم ک خیلیاشو یادم رفته ولی برویم ب امید خدا

از لحاظ معنویت

من اصلا رابطه خاصی با خدا نداشتم و درکش نمی کردم،نماز میخوندم ولی ارتباط دوستی نداشتم عشق نداشتم، فکر میکردم زندگی همینه دیگه،لذتی درکار نیست همش کار و خونه

از مرگ می ترسیدم، از آدم ها ترس داشتم، از تنهایی از تاریکی ترس داشتم، ناامید بودم مثلا الانم صبح ها با یک امیدی از خواب پامیشم با یک انرژی و ذوقی ک قبلا اصلا نداشتم با اینکه شغل من همونه

مثلا پارسال صبح ها ک هوا تاریک بود با یک ترسی از خونه میزدم بیرون ک برم سرکار،ولی امسال با آرامش از کوچه های خلوت و تاریک می گذرم و با خدا حرف میزنم و خوشحال هستم، اتفاقا اینو چندوقت پیش یادم اومد چون همکارم گفت صبح ها خیلی تاریکه من میترسم بیام،یادمه قبلا منم تایید میکردم حرفش رو ولی الانا دیگه نع

از لحاظ روابط

دوستام حذف شدن خودبخود،آدما یک احترام خاصی بهم میزارن،انسان های اطرافم یک رفتار خاص یک دوست داشتن خاصی دارن مثلا اعضای خانواده ام،پدر و مادرم بیشتر منو دوست دارن با اینکه من خیلی توحیدی تر عمل کردم و ب حرف شون گوش ندادم،خیلی رابطه ام با خانواده ام خوب شده

با همکاران همینطور،قبلا خیلی پشت سرمن حرف میزدن،ولی من از وقتی قانون اعراض رو یاد گرفتم ورق برگشت و جوری شده ک الان مدیرمون منو از همه بیشتر دوست داره با اینکه از همه کم حاشیه تر و ساکت ترم و سنم از همه شون کمترهست،همکارام بیشتر ب من احترام میزارن و منو دوست دارن،و مدیرمون چندین بار ب من گفته باعث افتخار ماست ک تورو داریم

الان چندوقتی هست حس میکنم با همکارام حرفی برای گفتن ندارم،نمیدونم چرا، تو بحث هاشون شرکت نمیکنم گاهی ک ب خودم میام می بینم ناآگاهانه دارم اینکارو میکنم، دیگه حرفاشون برام جالب و خنده دار نیست، شاید اونا فکر کنن من قیافه می گیرم، ولی من واقعا تایمم برام ارزش داره و همش تو سایتم،نمی دونم شاید گاهی خود خواهانه رفتار کردم برای تایمم برای هم صحبتی باهاشون، نمیدونم انگار دارم ب عینه اون تفاوت فرکانسی رو میفهمم، چون حرفی برای گفتن باهاشون ندارم، چون دوست دارم همش سکوت باشه ک من بتونم کامنت بخونم

ب دلم افتاده ک جهان جدایم خواهد کرد

خدایا من رها و سپاسگزار هستم، من ب برنامه تو اعتماد دارم، تو خوب بلدی بچینی

یه نکته دیگه من از همه شون سرم خلوت تره اینم لطفی از طرف خداست ک بیشتر تایم داشته باشم روخودم کار کنم،

حتی امسال همکارام میگفتن قراره عیدی رو کمتر بدن،گفتم من حرف ام رو میزنم ب مدیرمون البته اینم بگم من قبلا می ترسیدم از اینکه حقم رو بخوام،درخواست بدم ولی الان طوری شده ک فقط من با اعتمادبنفس وبدون ترس و لرز نظرمو میگم ب مدیرمون،آهان بله عیدی من بهش گفتم باید طبق عرف عیدی ها پرداخت بشه و همونجا توی ذهنم کات اش کردم

گفتم ناعمه تو دنبال خورده نون های دست مردمی، بمیرد آن ایمانی ک در خودت ساختی از خدا وهابت

نگرانی بابت نگرفتن عیدی بالا ؟؟

خدایی ک بی حساب می بخشد

از جایی ک فکرشو نمیکنی از هزاران طریق

اگر قرار باشه از سرکار الانت اگر نه از هزاران طریق دیگه

همین حقوقی هم ک الان از اینکارت می گیری هم خدا داره بهت میده

همون عیدی و روکه قراره بهت بدن خدا بهت میده از طریق دستانش

پس دنبال یه قروون دوهزار نباش

نجنگ

آرام باش

فقط توکل کن ب خودش

از خودش بخواه نه از بنده هاش

تو گدای بنده هاش نیستی

خدای من من واقعا تغییر کردم،ناعمه پارسال برای دریافت عیدی اش برای افزایش حقوق اش نگران بود،حرص میخورد، شرک داشت، اصلا این دیدگاه هارو نداشتم

خدایا شکرت شکرت

از لحاظ سلامتی بگم براتون

خوب آقا من خداروشکر خداروشکر دردی ندارم از وقتی طبق شیوه قانون سلامتی عمل میکنم

یعنی نمی فهمم ی سریا یک دردهایی رو نام میبرن،من اصلا شوک میشم،میگم آقا جان دیگه دردی وجود نداره یادم رفته اصلا چطوری درد میکشن!؟

زانو درد،کمر درد،سر درد، دندان،معده،ریزش مو !؟؟؟؟

Noooooo

خواب ناآرام!؟؟؟

اصلا و ابدا

ینی میوفتم ؛))

انرژی چطور !؟

Full

اصلا این انرژی عه توپه توپ،خودمم حظ میکنم مثلا من حتی از خواهر کوچیکه خودم انرژی ایم بیشتره

اون سبک بال بودنه

از لحاظ شیپ بدن خیلی عالی شدم،چقدر اعتمادبنفس میاره انصافا

از خوشمزگی و لذیدی گوشت ک نگم براتون

چقدر من سر همین سبک غذا خوردن مسخره شدم و چقدر ب من قدرت میداد،چقدر عزت نفس ام بیشتر میشد، چقدر بیشتر اعراض و تقوا رو یاد گرفتم

چقدر ثابت قدم بودن و تعهد رو یاد گرفتم

طوری ک بقیه میگن آخه تاکی میخوای این سبکو ادامه بدی میتونی !؟؟ منم بلافاصله میگم تا آخر عمر، و بله تا اینجارو ک ب لطف خدا تونستم بقیه اشم می سپرم ب خودش

و چقدر باعث شد من باورهام تغییر کنه

چقدر باعث حرکت کردن من شد

یک اهرم رنج و لذت قوی ساخته شد برای من بشخصه

برای حرکت کردنم

از نتایج عزت نفس ک بسیار هست نگم براتون

ک من چقدر با این دوره رشد کردم،بزرگ شدم

فهمیدم نیازی نیست من ارزشمند دیده بشم با لباس هایم، با تیپم، با صورتم، با آرایش کردن، با ادا درآوردن

من باید خودم باشم،باید خود خودم باشم، باید عاشق خودم و تنهایی خودم باشم

اولویت اول و اول خودم هستم

باید ب همه مردم احترام بزارم

باید ب خودم خیلی احترام بزارم،چرا که من عزیزدردانه خداوندم

چه حرکت ها ک نزدم چه قدم ها ک برنداشتم،چقدر توحیدی عمل کردم، چقدر از پدرم نترسیدم و حرکت کردم، چقدر حرف مردم مخصوصا فامیل بی اهمیت شده برام( با تمرین آگهی بازرگانی چندین بار )

چه ارتباطاتی ک ساختم،چقدر عاشق خودم شدم، فهمیدم ک من چقدر زیبایی دارم هم از درون هم بیرون، من چقدر زیبا هستم(تمرین آینه)، انسان ها چقدر زیبا هستن(تحسین کردن و نکات مثبت را دیدن)

چقدر درصلح شدم با خودم با انسان های اطرافم( آسان گیر برخودکارها + اعراض )

با کسی نمیجنگم آرام قدم بر میدارم

با سری بالا سینه ای صاف و قدم هایی محکم لبخند ب لب راه میروم و عشق میکنم و تحسین

دوستتون دارم ؛))

در پناه خدا