چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

سلام به نگار عزیزم

صحبتای شما دقیقا افکاری هستند که من این روزها باهاش دست وپنجه نرم میکنم.به لطف خداوند حضور من در کشوری نا آشنا هم زمان شد با دوره ی لیاقت استاد که خب البته چون من درآمدی نداشتم از همسرم خواهش کردم وایشون دوره روخریداری کردند.البته دوره ی عزت نفس رو قبلا کار کرده بودم .اما دوره لیاقت آنچنان جسارت وشجاعتی به من داد که بعد از 4 ماه از ورودم به کشور جدید بدون اینکه لهجه ی این مردم را بفهمم در مصاحبه ی شغلی شرکت کردم وبه عنوان معلم وکمک معلم وارد مدارس شدم.الان که به 4 ماه کار خودم فکر میکنم میبینم اگر صحبتهای استاد ودوره لیاقت نبود لیلای قدیم هرگز از عهده ی این کار بر نمی آمد.هر روز صبح دستم را در دست خدا می گذاشتم ومیگفتم«خدایا آماده ای ؟بزن بریم»واین جملات را با خودم تکرار میکردم خداوند برایم گوش می شود ومن حرف آنها را میفهمم،خداوند برایم زبان می شود ومن به راحتی با آنها ارتباط میگیرم،من مسئولیت خود را به خوبی میفهمم واز عهده ی انجامش بر می آیم…..البته که پر از ترس بود ولی من بر دوش خدا سوار بودم .شاید از کل صحبتهای اونا دو کلمه رو میفهمیدم اما برای همون دو تا کلمه به خودم آفرین می گفتم وخدا دست منو میگرفت وبا هم کارها را انجام می دادیم .هر جا اشتباه می کردم به خودم می گفتم آخ جون یه تجربه دیگه پیدا کردم .شاید تجربه ای که از فرهنگ وزبان وزندگیه مردم این کشور در 4 ماه پیدا کردم معادل 4 سال زندگی در این کشور است.

بعد از 4 ماه مدارس تعطیل شد ومن به خاطر فرزندم در خانه ماندم الان یک ماه ونیم هست که در خانه ام ونجواها کم کم داشتن میومدند:تو زبانت عالی نیست ،نمیتونی درست ارتباط برقرار کنی،ممکنه کاری رو اشتباه انجام بدی……اما از اونجایی که صدای شیطان رو واضح میفهمم که از جنس ترس ونگرانیه ….سریع به خودم استاپ دادم وگفتم همونطور که یکبار انجامش دادم باز هم انجام میدم.من برای ساختن یک زندگی جدید باید وارد جامعه بشم،باید یاد بگیرم….دو هفته ای به بازگشایی مدارس مونده ولی من ده روزی هست که دست به کار شده ام با خدا به خرید میرویم حتی اگر صحبتای صندوقدار رو یکی در میون بفهمیم ،با هم به مصاحبه های شغلی میریم حتی اگه توپوق بزنیم،وقتی کسی از کنارم رد میشه با صدای بلند میگم «هلو،گود مرنینگ»و بعد به خودم میگم آفرین ببین تونستی ارتباط بگیری….

خلاصه که دست خودم رو مثل یه کودک نوپا گرفتم وقدم به قدم روی ترسهام پا میذارم.البته بگم که در این نترسیدن ورهایی خیلی از پسر کوچکم وبچه های مدرسه آموختم.

نگار عزیز خواستن توانستن هست فقط کافیه توانایی ها واستعدادهای خودت رو هرروز به خودت یادآوری کنی وایمان وتوکلت را به خدا بالا ببری ،اگر باز هم ماشین تو خراب شد خدا اون را برات کنار میکشه فقط تو اجازه بده.

امیدوارم همیشه شادوموفق باشید.