چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

سلام به همه دوستان بخصوص استاد عزیزم و مریم خانم نازنین

یادمه چند سال پیش وقتی دنبال کار میگشتم چند جا رفتم و خیلی ها گفتن واای چه رزومه ی تحصیلی ای ولی شرمنده ما نمیخواهیم آخییی خیلی حیفی! (چقدر احساس حقارت میکردم) الان که فکرشو میکنم کلا شش تا مدرسه رفته بودم و آخریش که خییلی خیلی بهم نزدیک بود برام جور شد (پیاده سه دقیقه راه بود)، اما اون نه شنیدن ها خیلی برام سنگین بود، و الان هم که دوباره تصمیم گرفتم کار کنم باز هرجا میرم بعدش همون حس میاد که اینا هم من رو نمیخوان! با اینکه دیروز مدیر اولین مدرسه ای که رفتم بهم گفت من حتما میخوامت ولی مشخص نیست چه پایه ای، و اینکه هنوز با هیچ‌کس قرارداد نبستم، ولی… این ذهن کار خودش رو میکنه مداام گذشته رو‌ تکرار میکنه و هی میگه به بابا چی بگم، اگه نشه چی و من رو از کمبود پول میترسونه.

خودم میدونم ترس از شرک میاد، و شرک یعنی شریک قائل شدن برای خدا! من باااید مدام به خودم یادآوری کنم که خود خدا بود که گفت برم اون محل برای کار، وگرنه منکه دیگه نمیخواستم معلم باشم حتی تمااام جزوه ها و نمونه سوالها رو دور ریخته بودم، اما چی شد که یکهویی به دلم افتاد برم اون مدرسه؟ حتما خودش بوده دیگه ، اینم بگم که یک هفته به قدددری نجواهای ذهنم زیاد شد که برام در حد یک ماه گذشت از اینکه چرا قرارداد نبستن؟!!! و با عقل خودم برای اینکه خودم هم کاری کرده باشم، رفتم دو تا مدرسه دیگه هم تقاضای کار دادم، ولی حسم خوب نبود و دیگه ادامه ندادم و‌بقیه ی مدارسی که پیدا کرده بودم رو نرفتم، یه شکی داشتم بین اینکه «خدا که از آسمون کیسه پول نمی فرسته من هم باید برم و دنبال کار بگردم باید اقداام کنم»، و اینکه «من تو مسیر درست باشم خدا هداایت میکنه من رو که کجا برم دنبال کار نیازی نیست من تلاش کنم تو این گرما از این مدرسه به اون مدرسه برم» خلاصه که فعلا بیخیال شدم نه روی حرف اون مدیر مدرسه بلکه سعی دارم روی خدا حساب کنم و دست و پا نزنم تا خودش بهم بگه چکار کنم و من هم بلافاصله انجام بدم.

یه چیز خییلی جالب هم این بود که این مدرسه حقوقی که بهم گفت دقییقا عددی بود که من برای خودم نوشته بودم و تو خیابونیه که نزدیک خونمه و خیلی دوستش دارم چون سرسبز و خلوته، همین باعث میشه بیشتر به جریان هدایت خدا اعتماد کنم، البته که کار آسونی نیست و تو این مدت کامنتای خانم سعیده شهریاری خیلی بهم کمک کرده تا بتونم کنترل ذهن بهتری داشته باشم، دقیقا زمانی دیدمش که بهش نیاز داشتم و سعی میکردم خودم بگردم دنبال کار:

«به عقل من اگر بود همچنان در حال تلاش برای آباد کردن کویرم بودم،خدا بود که بهم الهام کرد دیگه بیشتر ازین کاری از دستت برنمیاد،خدا بود که گفت رها کن،هرچقدر تلاش کنی بی فایده ست.

من بیش از اندازه تلاش کردم،نشد،محمد هم وقتی بیش از اندازه تلاش میکرد خدا می‌گفت نردبون بزاری بری آسمون،زمین رو بکنی بری قعر زمین،اونا ایمان نمیارند …»

یجای دیگه نوشته بودن: «هرجا دیدی داره مسیر سخت پیش میره،نگاه کن ببین داری روی حساب عقل خودت پیش میری؟یا هدایت الله؟»

خدایا شکرت بخاطر این سایت بی نظیر.