چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

سلام استاد عزیز،

من یک ماه پیش بود برای چند روز با خودم هماهنگ شده بودم و تازه روتینی برای خودم جا انداختم و اینو معمولا تجربه کردیم وقتی یک روتینی ادم برای خودش جا میندازه اولش خیلی ذوق و شد داره و همون روز ها بود رفته بودم سره کار و با ماشین شرکت رفته بودم برای تحویل باری و پیش مشتری بودم که اومدم دوباره موقع رفتن تو ماشین نشستم و دیدم که لباسم از روی صندلی افتاده کف ماشین و یک لحظه شک کردم گفتم پس کوله پشتی من کجاست؟

پیاده شدم و اینور و اونور رو نگاه میکردم، باورم نمیشد و یک لحظه گفتم شاید کسی برده و شایدم من جایی جا گذاشتمش.

(ولی کیف من رو یک نفر از تو ماشین برد و تمام مدارک و پولم و ایرپادزم و ووو توش بود)

همیشه انقدر این باور رو در عمل داشتم که وسایل در من امان هستند و در فرکانس خوبی هستم که اینجور اتفاقات مثل سرقت برام نیمفته معمولا مثل شما در خونه رو قفل نکنمو یا مثلا تو باشگاه کیف باشگاه تو رختکن باشه و همینجوری برم دستشویی بدون اینکه حس بدی داشته باشم. یعنی میخوام بگم با این باور تا اون زمان همیشه در عمل خوب رفتار میکردم.

اون روز که اون اتفاق افتاد من شیشه ماشینم نصفه باز بود و همیچنین در ماشین قفل نبود.

از اون روز که اون اتفاق افتاد من کلی ذهنم حساس تر به ادم های دورو برم شده بود و حتی وقتی ادم هایی که کوله پشتی سیاه داشتند رو با دقت نگاه میکردم که ایا شاید سارق اون طرف باشه ( 90 درصد شهر کوله پشتی سیاه دارند یعنی ببینید چه توجه ای رو هدر میدادم در طول روز و احساس نا مناسبی رو با خودم حمل میکردم با دیدن اون کوله پشتی ها)

اون روز اتفاق من باید میرفتم پلیس اطلاع بدم مدارکم رو از دست دادم، همیشه تو ذهنم بود چرا این اتفاق برام افتاد و از اونجایی از دوره دوازده قدم یاد گرفتم که این سوال خوبی نیست ولی باز این نجوا ها میومد.

با یک پلیس ارتباط خوبی گرفته بودم و اون چیزی که توی ذهنم میگذشت رو بهش گفتم، گفتم همیشه این سوال توی ذهنم میگذره چرا باید این اتفاق بیفته.

بهم گفت اینجور چیز ها ادم ها مثل شما شرقی ها ( اسیایی ها و خاورمیانه) هی گردن کارما و جهان هستی و اینجور چیز ها ننداز. چیزی هست که اتفاق افتاده و اینجور افراد کارشون همین هست و این دفعه به تو برخورد کرد.

یعنی میگفت حست رو بد نکن که فکر کنی چرا من.

ادرس خونم روی مدرک شناسایی ام بود و کلید خونم هم توی کیفم بود و هی ذهنم به خونم بود بعد اون اتفاق. من قفل خونم رو عوض کردم، یادمه توی یک فایلی گفتید مثلا اگر بیمه کردن بهتون حس اطمینان میده انجامش بدید وگرنه اگر اون ویدیو رو ندیده بودم فکر نمیکردم قفل خونم رو عوض کنم چون قبلش فکر میکردم نه باید حتما روی باورم کار کنم (الان مثلا روی باورم کار میکنم و قفل در هم عوض میکنم چون در ان روزهای اول اتفاق ذهن را راحت نمیشود کنترل کرد) چون یکم زمان میبره تا ذهنم دوباره برگردد به اون وضعیت که من و وسایلم در امان هستند و همه ی ادم ها خوب هستند.

من الان دوباره حس خوبی دارم و ذهنم آرام هست بعد یک ماه و فقط یاد گرفتم که اون اتفاق باعث میشه به خواسته ای برسم یا کمکی میکنه چون حسم در اون روزها خوب بود(به این موضوع باور دارم چون بارها برام اتفاق افتاده ظاهر خوب نبود ولی نتیجه زیبا بود برام وقتی حالم خوب بود و با خودم هماهنگ بودم)

و فقط الان بیشتر حواسم به وسایلم هست، چون بیشتر اوقات وسایلم رو جا میگذاشتم و این موضوع کاهش پیدا کرده و خدا رو شکر باعث خیر شده برام

استاد دوست دارم

با احترام

فردین