چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

سلام استاد عزیز

خیلی حالم خوبه چون میبینم چقددددر تغییرات داشتم اصلا مدارم فرسنگها جابجا شده انگار دوسال من اینجا بودم هرروز کامنت میخوندم ثانیه ای از فایل ها و کامنتها و سایت دور نبودم ولی ولی ولی راه رو اشتباه میرفتم البته اونم جزوی از تکاملم بوده الان که فکر میکنم اشتباه نبوده من وقتی وارد این جا شدم خیلی داغون بودم من دنبال احساس خوب لحظه ای بودم دوسال دنبال این بودم که از خودم فرار کنم از باورهای منفیم از نجواهای ذهنم فرار کنم هر وقت ذهنم پر از نجوا میشد اصلا نمیومدم ببینم چه باوری دارم که اینطوریه میومدم اشغالارو میریختم زیر فرش و اعراض میکردم لحظه ای حالمو خوب میکردم ولی همچنان ذهنم درگیر بود اصلا از خودم میترسیدم از اینکه رو کاغذ چیزی از خودم و نجواها بنویسم میترسیدم از خودم وحشت داشتم و خودشناسی برام معنایی نداشت الان خیلی خوشحالم که انگار خیلی عوض شدم

من از وقتی شروع کردم به دوست داشتن و پذیرفتن خودم همه چیز عوض شد من کم کم دارم خودم رو میشناسم و میپذیرم سخته اما شدنیه شاید الان نیم درصد پیشرفت کردم

اومدم دیدم این چندوقته چقدر همیشه در طول روز زمانهای زیادی من حالم عالیه تمرکزم رو نکات مثبته دارم مدام با خودم حرف میزنم الان حس میکنم با خودم دوست تر شدم و نجواهای ذهنم کمتر شدن

چند روزه اومدم دقت کردم به نجواهای ذهنیم و دیدم صد درصدش کاملا به خاطر احساس ارزشمندی پایینه و اگر این درست بشه خیلی همه چیز بهتر میشه

نجواهای من تو این چند روز اخیر حول این موارد بوده:

1/احساس گناه و عذاب وجدان درمورد خانوادم

2/حسادت

3/عجله برای رسیدن به خواستم که از مقایسه میاد

4/ذهنم میاد میگه کی؟تو؟ تو حد فلان کاری؟تو ارزش اینو داری؟ تو کی باشی اخه؟؟؟ تو عددی نیستی

تو ارزشت کمتر از این حرفاس فلانی خوبه اون ارزشمنده

(یعنی ذهن ادم انقد میتونه دشمن تر از هر دشمنی باشه؟؟؟؟ واقعا که دشمن هر کسی درونشه دوست هر کسی هم درونشه) بعد میام بهش میگم اره من!!!! خیلی هم خوبم خیلی هم با ارزشم خیلی هم جذاب و خفنم هیچیم کم ندارم . من نه پس کی؟ خودم خیلی هم خوبم خودمو دوست دارم

بعد این حرفام انگار ساکت میشه و من حسم خیلی بهتر میشه

5/احساس بی ارزشیم رو نسبت میده به هرچی تو زندگیمه مثل بچهام مثل شوهرم مثل همه چی و انگار از دریچه ی احساس بی ارزشی دنیارو نشونم میده ولی من بازم بهش میگم برو بابا خیلی هم خوبیم دلتم بخواد خخخخ

6/گاهی که یه حس خوبی دارم مثلا از تو تراس نشستن و افتاب دیدن میاد میگه یادته اون زمان که داغون بودی با استاد اشنا نبودی و زندگیت افتضاح بود همین احساس رو داشتی وقتی میومدی تو تراس و همین شور و ذوق رو تجربه میکردی نکنه هنوزم همون ادمی و هیچ تغییری نکردی نکنه هنوزم این احساس بی لیاقتی باعث میشه که از یه افتاب تو تراس انقد لذت ببری

و استاد اینا نجواهای منع

خوشحالم شناختمشون خوشحالم انقد درک پیدا کردم نسبت به درونم نسبت به خودم

اینطوری راحت تر میشه کنترلشون کرد و از بین بردشون