چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

سلام به استاد عباس منش عزیزم و سلام به مریم ، بانوی شایسته

سلام به همه شما همسفرانم در این مسیر بالذت انعمت علیهم

خونه ای که توش بزرگ شدم 20 تا اتاق داشت 5 تاش را خودمون استفاده می کردیم و 15 تای بقیه اش را می دادیم کرایه به مسافر

حمام توالت اجاق گاز و حتی یخچال فیریز هم مشترک بود

اغلب مسافران از افراد کم درآمد بودن و گاهی هم از دور افتاده ترین روستاهای ایران میومدن خونه مون

همه جور آدمی از هر کجای ایران ترک لر کرد بلوچ شمالی اصفهانی قمی شیرازی اهوازی کرمانی و … میومدن خونمون و اغلب هم تا 10 روز اقامت داشتن

گاهی اوقات پیش میومد بعضی از مسافران توی اون مدت اقامتشون مزاحمت هایی را بوجود می آوردن

مثلا اون چند روزی که خونه ما اقامت داشتند خیلی سروصدا می کردن یا نظافت را رعایت نمی کردن یا باهم دیگه درگیر می شدن دعوا می کردن یا اینکه سر کرایه دادن اذیت می کردن و مواردی از این قبیل

توی این جور مواقع پدرم موضع محافظه کارانه ای داشت و خیلی راحت می گرفت

وقتی که من به پدرم اعتراض می کردم که چرا اینقدر به مسافرِ اینجوری، رو میده که این کارها را بکنه ؟ در جوابم می گفت :

بابا! بین 10 تا گردو اگر یک دونه اش هم پوچ بشه اشکالی نداره

بین این همه مسافری که اومدن و اینقدر خوب و عالی بودن ، حالا این یکی خوب نبوده ، اشکالی نداره

و ادامه می داد :

به خاطر یک بی نماز که در مسجد را نمی بندن

منظورش این بود که به خاطر اینکه یک نفر بد بوده که قرار نیست بگیم همه بد هستند.

این جملات را پدرم از بچگی تا زمانی که فوت کنه میلیون ها بار به من گفت و این باور توی ذهن من شکل گرفت که اگر یه چیزی یا فردی یا اتفاقی برای من بد بود ، قرار نیست که همیشه بد باشه

و من به یاد ندارم زمانی که به تضاد خورده باشم استپ کنم و دیگه ادامه ندم

همیشه با برخورد به چالش ها حرکت کردم

اتفاقا همین چند روز پیش به همسرم می گفتم

اگر هر اتفاق بدی افتاد ، ما حق نداریم وایسیم ، باید ادامه بدیم حتی اگر گریه مون گرفت باید همینطور که ادامه می دیم گریه کنیم حق نداریم وایسیم و گریه کنیم

چقدر از اول زندگیمون به مسائل برخوردیم

کجان اون مسائل؟ کجان اون شرایط ؟ کجان اون آدم ها؟ همش تموم شد الان هیچ خبری از اون مسائل و اون افراد نیست

به خاطر اینکه ما حرکت کردیم ما ادامه دادیم ما متوقف نشدیم و خداهم به وعده اش عمل کرد

وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاهِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها لا نَسْئَلُکَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُکَ وَ الْعاقِبَهُ لِلتَّقْوى‏

از تجربه خودم بگم :

وسط پندمیک بود که کافیشاپم را در طبقه دوم یک پاساژ نزدیک حرم با ذوق و شوق و شادی افتتاح کردم

(قبلش روز بازار می رفتم و بساط چای و قهوه داشتم)

اما به علت عدم احساس لیاقت با اینکه محصولات با کیفیتی سرو می کردم درآمدی نداشتم که حتی مخارجم را بده چه برسه سود کنم

اجاره مغازه را نتونستم به موقع پرداخت کنم

و چک اجاره برگشت خورده بود

من هرجوری بود پول چک را جور کردم و ریختم به حسابم و به صاحب مغازه گفتم که فردا مبلغ چک را برداشت کنه

فردای همون روز (یک هفته مانده به عید نوروز )همینطور که داشتم مشتری جواب می دادم

صاحب مغازه اومد در مغازه و گفت تو مبلغ چک را راس تاریخ پرداخت نکردی و من راس تاریخ می خواستم پرداخت کنی و الان دیگه این پول را نمی خوام

زود باش همین الان مغازه من را خالی کن و تحویل بده

من بدون اینکه بهش اصرار کنم یا بخوام عصبانی بشم همونجا گفتم باشه فقط 2 ساعت بهم وقت بدید همین الان خالی می کنم

خلاصه اون صاحب مغازه همون جا نشست و من ظرف دوساعت مغازه را خالی کردم و کلید را تحویلش دادم

در واقع ورشکست شدم

اون صاحب مغازه هم در کمال ناباوری همه چک های مغازه را بهم داد و گفت من از تو هیچ اجاره ای نمی خوام این مدت شش هفت ماهی هم که بودی حلالت باشه

همون لحظه اولین کاری که کردم اومدم بیرون از پاساژ و رفتم حاشیه خیابون دنبال مغازه

یه مغازه کرکره اش تا نصفه پایین بود

رفتم داخل و به مردی که داشت تسبیح و جانمازها را می چید گفتم : مغازه ات را بهم اجاره می دی ؟

گفت حقیقتش من صاحب اینجام و مستاجرم تازه رفته می خوام خودم کار کنم

ولی شماره ات را بده بهت خبر می دم

من هم شماره را دادم و رفتم

بعد از سال تحویل بود که با من تماس گرفت و گفت یک مغازه ای هست مال دوستم هست برو از دور ببین اگر پسندیدی خبر بده که بریم قولنامه را بنویسیم

من رفتم مغازه را دیدم اصلا باورم نمی شد که این باشه، مغازه اول یک کوچه ای بود که مشرف به حاشیه خیابان اصلی بود

و اجاره اش

هم یک پنجم مغازه های دیگه بود

فورا قبول کردم و قرارداد بسته شد

همینطور ایده ها میومد دستان خدا وارد می شد و چنان همه چیز جور شد که منی که پول اجاره مغازه قبلی ام را نداشتم بدم

حالا از طبقه دوم یک پاساژ نیمه تعطیل ، شده بودم صاحب مغازه ای در حاشیه خیابان اصلی در همان محل

حالا جریان چی بود:

این آقایی که شماره من را گرفته بود یک روز بند ماسکش پاره می شه ، میره پیش همسایه اش که خیاط بود تا براش بدوزه

وقتی میره اونجا دوست خیاط می گه : راستی فلانی ! کسی را سراغ نداری که این مغازه ما را اجاره کنه اخه دوساله همچین مغازه عالی خالی مونده نمی دونم چرا ؟

اون فرد گفت اتفاقا یکی را سراغ دارم …

و به این شکل شد که اون مغازه حاشیه خیابان را خدا عطا کرد

همیشه اتفاقات ناجالبی که می افته به خاطر رشد و پیشرفت ما هست در جهت خواسته هایی که داریم

این جمله استاد از جلسه سوم عزت نفس اینجا خیلی می چسبه :

((کسی که قانون را می دونه میدونه که همه ما به تضادهایی برمی خوریم هیچ کسی نیست توی زندگیش که به تضاد برنخوره

تضاد می تونه شکست مالی باشه

شکست عاطفی باشه

شکست روحی باشه

می تونه در واقع از دست دادن عزیز باشه همه این ها می تونه باشه

بیماری باشه همه این تضادها یک شمشیر دولبه هست می تونه کمک کنه برای پیشرفت می تونه باعث بدبختی بشه

در واقع تضاد عامل نیست واکنش افراد به تضاد عامل هست این نیست که بگیم چون طرف ورشکست شد چون دلار رفت بالا چون‌ نان اور خانواده از بین رفت این اتفاق افتاد نه

این یک تضادی بوده که واکنش افراد می تونسته نتیجه را کاملا تغییر بده اگر اونا واکنش نامناسب نشون ندادن به من و شما ربطی نداره اگر ما واکنش مناسب نشون ندادیم و در واقع اشتباهی از دیگران باعث بدبختی ما شده باز هم به ما برمی گرده ما اشتباه زیادی کردیم ما واکنش مناسب‌ نشون ندادیم ))

وقتی به این تضاد برخوردم که صاحب ملک از مغازه من را انداخت بیرون ، دوتا انتخاب داشتم :

1/ بگم نه، فایده ای نداره جواب نمیده جای بعدی راهم که بگیرم همینه من نمی تونم خدا نمی خواد و دوباره برگردم به همون شیوه قبلی به روزبازار

2/ بگم خدا کمکم می کنه

اگر ز حکمت ببندد دری

ز رحمت گشاید در دیگری

همونجا همش باخودم تکرار می کردم

قراره خدا جای بهتری را بهم بده

(حدود 4 سال پیش ، اون موقع اصلا از قوانین اطلاعی نداشتم)

حرکت کردم ادامه دادم و خودم الان می دونم که خدا چه درهایی را برام باز کرد

با این فایل استاد و آگاهی هایی که تا الان از دوره ها دریافت کردم ومرور مسیر زندگیم به این درک رسیدم هر اتفاق ناجالب که برام پیش اومده فقط و فقط و فقط واکنش های من باعث بوجود آمدن شرایط بعد از آن اتفاق شده نه عوامل بیرونی

و هرچقدر که روی خودم دارم کار می کنم مسیرم راحت تر و لذتبخش تر میشه

هر جایی که ایمان نشون بدیم

توکل کنیم

امیدمون را حفظ کنیم

حرکت کنیم

به اون چیز خوبی که نمی بینیم ایمان داشته باشیم

خداوند همون چیز را وارد تجربه زندگیمون می کنه

و این یعنی توحید

به‌ قول خانم شایسته

توحید، بالاترین مرحله رسیدن به هماهنگی با قوانین خداوند است؛

توحید یعنی » ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ «را باور کردن، وعده «أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ « را درک کردن، یقین داشتن به غیب.

یعنی نتیجه ای که طبق قانون هست- باید باشد و قطعاً میآید اگر صبر و صلوه و اعراض پیشه کنم و بدون داشتن تضمین، قدم بردارم- حتی اگر هنوز در دنیای بیرونی ام مشاهده نشده است.

توحید یعنی، اجرای فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی و رسیدن به احساس سپاسگزاریِ قبل از مشاهده خواسته.

به خاطر ایمان به اینکه، طبق قانون و وعده بدون تغییر خداوند، به محض وضوح خواسته ای- بدون استثناء- آن خواسته اجابت میشود و در صورت نبودن مقاومتها، دریافت هم میشود و سپس مصداق أَنْ نَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ شدن.

عاشق تک تک تونم

در پناه الله یکتا باشید