چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

سلام حمیدرضا جان امیدوارم حالت خوب خوب باشه

دوست خوبم همیشه دیدگاه های مفیدت رو در سایت و میخونم و با تمام وجودم این درک و اگاهی تون و در تمام جنبه ها تحسین میکنم و امیدوارم هرروز در این مسیر توحیدی بیشتر بدرخشی

با توجه به درک درستیکه از قوانین دارین من یه سوال دارم ازتون و امیدوارم بتونم منظورمو بدرستی بتونم مطرح کنم

من الان دارم روی دوره ی عزتنفس کار میکنم و جلسه ی دوم هستم و توی جلسه ی اول استاد گفتن روی توانمندیهامون کار کنیم و منم علاقه و استعداد خوبی توی طراحی کردن دارم بااینحال الان بیکارم و هیچ سرمایه ای ندارم بعد یسری افکار تو ذهنمه که من الان باید از خانواده ام پول بگیرم برای ثبت نام کلاسهام؟یا باید خودم برم کار کنم بعد با حقوقم توی کلاسها ثبت نام کنم؟ منظورم اینه ایا درخواست کردن پول از خانواده ام شرک محسوب میشه یا نه؟و به هر کاری فکر میکنم مثل فروشندگی و منشی بودن حس بدی دارم به اون کار و میترسم اون حس بد مدار منو پایین بیاره بعد به خودم میگم حالا یکی دو ماه کار کنم و بعد برم به دنبال اموزش دیدن طراحیم

از اینورم میگم از خانواده ام پول بگیرم و سرراست برم کلاسها ولی تو ذهنم میگم نکنه شرک به حساب بیاد نکنه من دارم بغیر خدا حساب میکنم؟

بعد میگم خب من روی خودم کار کنم خدا خودش پول میفرسته یا شرایط مهیا میشه بعد دوباره تو ذهنم میگم من یه گوشه بشینم تا خدا پول بفرسته!! اینجوری که نمیشه من باید قدم بردارم و پول بسازم حالا تو این دوگانگی موندم که من علاقه مو میدونم فقط برای کلاسهام نمیدونم چجوری اقدام کنم؟ خودم سرکار برم و پولشو در بیارم؟یا از خانواده ام در خواست کنم؟فقط از بُعد شرک میترسم که من دارم به کسی غیر خدا میگم پول بهم بده

به دستای پر مهر خدا میسپارمت

سلام حمیدرضا جان امیدوارم حالت بهتر از همیشه باشه

خداروشکر من بعد از کامنتت در یک جای فوق العاده عالی مشغول به کار هستم که یه جورایی به نقاشی و طراحی کردنم مربوط میشه همکارای بسیار خوش برخورد و ثروتمند.

تو کل روز 3ساعت سرکارم و حقوق دریافتیم اندازه ی کسیه که بیش از 8ساعت از روز و مشغول به کاره و حتی از خیلیا که دوشیفت کار میکنن حقوق من بیشتر و پر برکت تره خداروشکر من با اولین حقوق واریزیم تونستم کلی خرید کنم چند مدل طلا گرفتم ،ادکلن و لوازم بهداشتی و ارایشی رو از نوع بهترینشو خریدم وسایل طراحیمو گرفتم شارژ و بسته اینترنت گرفتم،رگال گرفتم یک مقدار پول به بابام دادم کلی خوراکی خریدم و..اینا رو گفتم که بدونی چقدر پربرکت بوده برام خداروصدهزارمرتبه شکرت همین دیروز بود که هوا یکم سرد شده بود و کارفرمام تا اومد محل کار و منو دید با خنده گفت دختر یخ کردی بعد رفت بیرون برام قهوه و شکلات گرفت و گفت بخور تا گرم بشی و تا اون یکی همکارمون اومد سریع بهش گفت همین امروز وسیله ی گرمایشی بیاریم خانم رحمتی سردش نشه و امروز صبح اومدم بخاری رو بغل میز من نصب کردن و همین چند دقیقه ای پیش خودش تماس گرفت که بخاری اکیه هوا که سرد نیس.. من فقط یه مثال کوچیک از محبتشون و مطرح کردم خدا میدونه اگه بخام از خوبیای محیط کارم بگم باید ساعتها بشینم کامنت بنویسم دقیقا همون خیابونی محل رفت و امدمه که دوس داشتم دقیقا همون تایم کاری شیفت صبح و…حمیدرضا جان من فقط یه سوال ازت داشتم نمیدونم چجوری شد که از محیط کارم و ورودی مالیم بت گفتم

من چندسال به یکی علاقه مند بودم و(الانم ته دلم بهش احساس دارم در حد خیلی خیلی کم که نسبت به گذشته میشه گفت هیچی.. یک درصد اون شخصی نیس که من میخام و به خدا گفتم که منو با فرد دلخواهم همدار کنه) تا نزدیک دوسال پیش بزرگترین خاستم بودن با اون اقا پسر بود و دوست صمیمیم در جریان همه ی احساسات من بود و حتی چندسال پیش اون اقا پسر قرارشد بیاد خاستگاریم که یکی از اعضای خانوادش فوت شدن و بعد از اون کلن ما مدارمون از هم جدا شد خلاصه اینکه تو اون تایمها که من به شدت اون اقا پسر برام عزیز بود این دوستم چن بار رفت مغازش و برمیگشت بهم پیام میداد که زهرا من رفتم فلانی رو دیدم کلی گپ زدیم و من خیلی ناراحت میشدم که چرا این دوستم همچین کاری کرده و حتی اگه میره مغازش نباید پیش من مطرح کنه(من اونموقع اون اقا پسر و دوست داشتم و در تلاش بودم که فراموشش کنم و میدید که چقدر ذهنم درگیره حال و روزم و میدید )من از اون سال تا به الان نتونستم دیگه حسی به این دوستم داشته باشم خیلی سعی کردم که فراموش کنم ولی ازچشمم افتاده و ته قلبمم ناراحتم ازش تا اینکه یکی دوماه پیش باز بهم پیام داده که زهرا امروز رفتم مغازش و کلی با خواهرزادم شوخی کرده و …من خیلی ناراحت شدم و بهش گفتم اون اقا به من ربطی نداره و دلیل این رفتارتو متوجه نمیشم که میای برام مطرح میکنی و دلخوریامو بهش گفتم که اگه من بودم هزارسالم میگذشت به خاطر تو هیچوقت پامو مغازش نمیزاشتم و اگه این کارم میکردم حداقلش پیش تو حرفی نمیزدم اون دوستمم کلی گریه کرد و اشک ریخت و عذرخاهی کرد و منم بخشیدمش بااینحال من کلن انقد ذهنم درگیر بود که تا چند روز حالم خوب نبود شبا کابوس میدیدم و فکرای که چرا دوستم معرفت نداشت و این کار و کرده و تو یه مورد دیگه ای قرار بود که برا یه کاری بهم بگه که درامدش فوق العاده بود بعد خودش بارها و بارها بهم میگفت زهرا تو نیروی مایی و به محض شروع کار هیچی نگفت و تازه به خودمم زنگ میزد میگفت کسی سراغ داری بیاد برام کار کنه..من اونشب فقط از رو ترحم بخشیدمش الان پیامش میاد روصفحه ام حالم خراب میشه و نمیتونم باهاش وقت بگذرونم به اون رفتارش فک میکنم با خودم خودخوری میکنم که چرا الکی گفتی بخشیدمت درصورتی که پر از دلخوری هستم و میگم از کمبود عزتتفسمه که بهش گفتم بخشیدمت من از تیرماه کادو تولدشو گرفتم ولی هیچ حسی ندارم که بهش بدم (تولد من برام دوساله کیک و کادو میاره من هنوز بهش ندادم) ارتباطمو خیلی خیلی کمرنگ کردم در حد اینکه تو یه ماه ما چن بار در حد ده تا پیام باهام ارتباط داریم و همش ازم ناراحته زنگ میزنه میگه چرا اینطوریه رفتارت تو ده تا تماس جواب یکیشو به زور میزنم میخاد بیاد خونمون بهونه میارم الان میدونم خودم با باورهام همچین وجه ای از ایشون و برای خودم بیدار کردم از طرفی از بس ناراحتم میگم باهاش کات کنم بشینم باورهامو درست کنم ..

از طرفی دیگه میگم من با ایشون به احساس خوب برسم(سخته برام)..نمیدونم چکار کنم ازت میخام تو این موردم راهنماییم کنی ممنونم ازت دوست خوبم