چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد - صفحه 1

سلام به رفقای عزیزم

چه روز گرم خوبی! امروز هم خدا روی شهر ما دم کنی گذاشته و داریم با دمای فوق العاده 40 درجه مغز پخت میشویم… خدا را شکر! فکرش رو بکن! انجیرهای درخت سر کوچه، حسابی پخته می‌شوند تا من از زیر کولر خونه مون که حالا روی دور تند هست، عصری بلند شوم و بروم آن انجیرها را بچینم و میل کنم… چقدر مزه ی انجیر تر را دوست دارم!

چقدررررر عالی است که دیگر پای کوره پخت لاستیک در دمای 72 درجه رفت و آمد ندارم و توی محل کار جدیدم زیر اسپیلت خنک می‌نشینم و کار دوست داشتنیم را انجام می‌دهم….خدا را شکر!

چقدرررر خوب است که می‌توانم با شماها که عشقم هستید با نوشتار در تماس باشم… این برای من، از رویا هم زیباتر است!

چقدر بودن با عزیزانم در خانه و محل کار جدید، مغتنم است… خدا را سپاس!

این فایل را با لذت گوش کردم و خیلی چیزها را نفهمیدم! درک نکردم! میدانید چرا؟ چون سالهاست که هر روز با تمرین‌های 12 قدم همراه هستم….جزوی از زندگیم شده. حالا دیگر یادم نمی‌آید کی بود که یک شکست، مرا به ورطه ی نا امیدی کشاند! الله اکبر! همین برای علی بردبار نهایت معجزه است! منی که فقط دنبال بهانه میگشتم تا از انجام کار به بهانه اینکه: نمی‌شود! شانه خالی کنم، حالا به جایی رسیده ام که ناامیدی را یادم نمی‌آید! خدایا، سپاسگزارم!

خب، هنوز هم روزهای بد وجود دارند، ولی آسمان همه جا گسترده ست و در روزهای بد، بلافاصله به آسمان نگاه میکنم و رنگ و زیباییش را تحسین میکنم و اوضاع بهتر می‌شود…

هنوز از دیگران به دل میگیرم و گاهی اوقاتم گه مرغی میشود، ولی اعراض کردن را برای همین جاها گذاشته اند! از شما که این تکنیک را به من یاد دادید، ممنونم!

خیلی دوست دارم کامنتها بالا بیاید و آنها را بخوانم، چون در حال حاضر، چیز زیادی در رابطه با تکلیفی که استاد دادند، یادم نمی‌آید…اصلا ذهنم هم عادت کرده به ناخواسته ها فکر نکند!

آ، یادم آمد: من هنوز نتوانسته ام عکس پروفایل بگذارم! نمی‌شود! چند بار اقدام کرده ام، ولی یک جای کار خراب می‌شود و همه اش یک پیام ظاهر می‌شود که: دامنه های خود را انتخاب کنید…دامنم کجا بود بابا! من شلوارک میپوشم…مثل استاد گرانقدر خودم!:)))…خلاصه به این خاطر شما هنوز شمایل مبارکم را ندیده اید!

استاد عباسمنش در جایی میفرمایند: اگر کاری سخت انجام میشود، یک جایش ایراد دارد! اصلا سختی در کارهای ما نباید باشد! خب، منم با استناد به همین فرمایش گرانقدر که باید با زر نوشت، از سختی اعراض کردم! این فرمایش، مختص شیراز و فضای بهشتیش و اهالیش است، کاکو جونی!:))))

حالا….

بروم یک دور دیگر امتحان کنم! خدافظ!

سلام کاکو، مشرف فرمودید!

خیلی خوشحال شدم به خاطر کامنت گرانقدرتان. کلی ذوق کردم!

خدا رو شکر که کامنتم لبخند به چهره شما آورده.

خب، پس شما هم از طریق زن کاکاتون، گرین کارت شیراز رو دارید!:)) البته این گرین کارت، مختص همه ی مردم عزیز کشورم هست، شوخی کردم.

ممنونم که کامنتهام رو میخونید.زکات حال خوب، تسری اون هست و من، این حال خوب و قشنگ را مدیون آقای عباسمنش و اعضای گرانقدر سایتشون هستم…. معلومه که هر کاری میکنم تا حال همه، خوب بشه.

صبحی، از راهی که سعیده گفت، عکسم رو گذاشتم. ممنونم از ابراز محبت بی بدیل شما.

در پناه رفیقم، کاکوی گلی، خدای یکتام باشید.

سلام به فاطمه بانو، مادر مقتدر!

چه عکس پروفایل قشنگی! گرما و بوی خوب نون ازش متصاعد میشه! چه کار جالبی دارید، مرحبا!

پس نان آور جامعه شدید، احسنت بر شما!

خواستم بگم من هم در 34 سالگی تازه گواهینامه گرفتم! تا قبلش، یک ترس مشابه شما، اجازه نمی‌داد که اصلا برم دنبال گواهینامه! تا اینکه محمد خواست به دنیا بیاد و خانمم گفت: من دیگه نمیتونم رانندگی کنم، خودت باید منو ببری اینور اونور، دکتر!

اینجا بود که رفتم و زودی گواهینامه رو گرفتم…. وگرنه، باور کن هنوز هم پیاده و با دوچرخه تو شهر تردد میکردم!

این ترس برای کسی که کنار کوره نان، چنان کار مهمی را انجام میده، هیچ چی نیست! انشالله زودی ماشین میخرین و شما راننده قابلی خواهید شد.

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشی.

سلام به دوست عزیزم

من یکی از پاشنه آشیلهام، همین بحث سلامتی یه. خیلی چیزها رو اینجا درست کردم، ولی بیماری‌های صعب العلاج و طولانی….

خب، مکافاتی بود سر و کله زدن با اینا….تنها چیزهایی که کمی از بابتشون، گاهی احساس ضعف میکنم، همین ها هستند.

خیلی از کامنت خوبتان ممنونم.

شما یک تجریه از دست اول نقل کردید که قوت قلب و باعث قدرتمند تر شدن من شد. احساس خیلی خوبم در الان را مدیون این کامنت شما هستم.

بسیار متشکرم.

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید.

سلام به فاطمه بانو، مادر مقتدر و باعث افتخار

باعث افتخار بنده ست که عکسم بالاخره توسط شما عزیزانم دیده شد!

آموزه این قسمت ، باعث شد که یکی از باگ های من، یعنی گذاشتن عکس پروفایل، با کمک دوستان عزیزم، رفع شود!

بودن توی این سایت، افتخار است، چون شادی مسری درونی، با دیدن اسامی و کامنتها، حال همه ما را خوب میکند.امیدوارم خنده از لب هیچکداممان کنار نرود.

من هم شاکر خداوند هستم به خاطر توجه بانوی قدرتمند و فوق العاده ای مثل شما که افتخار مادران این دوره هستید.

در کنار خانواده محترمتان، خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید.