مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 1

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد ارزشمندم که مردانه پای مسیر درست، راستی و صداقت خودش ایستاده…

دنبال یک بهونه، یک فرصت بودم تا روز مرد رو به شما بزرگ مرد زندگی ام تبریک بگم و به یاد بیارم برای رسیدن به هدف باید مثل شما مرد بود. مرد نه صرفا به معنای جنسیتی آن، بلکه مرد از نظر من کسی است که میشه بهش تکیه کرد و قوی مثل کوه استوار و پابرجاست و منم دارم سعی میکنم مثل کوه باشم، قوی باشم، مرد باشم.

استاد جان سپاسگزارم از شما که همیشه پاسخ دهنده به سوالهای خوب و راهگشا هستید.

سپاسگزارم از مریم عزیز که اینقدر عالی دارند عمل میکنن و باعث ایجاد چنین فایل هایی میشوند.

_

مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت – قسمت 1

ابتدا چندتا از باورهای محدود کننده و ضعیف کننده رو گفتین.

باورهایی مثل:

× مراقب باشید مردم پشت سرمون حرف در نیارن.

× حرف مردمه و جوری رفتار کن که پشت سرت حرف نزنن.

× جوری عمل کن که حرفی پشت سرت نزنن.

الان این به ذهنم اومد یاد یک ضرب المثل افتادم که این چیزا رو نقص میکنه که میگه:

+ در دروازه رو میشه بست اما دهن مردم رو نمیشه بست.

یعنی ما نمیتونیم دهن مردم رو ببندیم که پشت سر ما حرف نزنن، ما قدرت بستن دهان مردم رو نداریم.

با اینکه در دروازه بزرگتر هست و دهان کوچکتر، ما نمیتونیم دهان مردم رو ببندیم. دهانی که محل رفت و آمد حرف ها و دیدگاهها و افکار هست. چون ما ناتوانیم در تغییر دیدگاه مردم، ما ناتوان هستیم در تغییر نگاه و نگرش مردم چون ما نمیتونیم افکار کسی رو تغییر بدیم و هرکسی خودش داره فکر خودش رو تولید میکنه، هر کسی با باورهای خودش داره دیدگاه ها و نظر و نگاهش رو به مسائل و آدم های مختلف بیان میکنه.

و منم فقط تنها میتونم فکر خودمو نگاه خودمو به مسائل، به آدمها، تغییر بدم. من خالق افکار خودم هستم، من دارم در هر لحظه با انتخاب هام، با کانون توجه ام خلق میکنم.

پس من تنها توانا هستم زندگی خودم و افکار خودمو خلق کنم و تولید کنم و نکته اینجاست که اگر این اجازه رو به بقیه بدم و این قدرت رو به شخص یا اشخاص یا مسائلی بدم اون میتونه روی زندگی من و افکار من تاثیر بزاره. مادامی که من اجازه ندم هیچ چیزی قدرت و تاثیری نداره، حــــتـــی حرف مردم…

برای من چه اهمیتی داره بقیه در مورد من چه فکری دارند؟! فکر اونا نیست که منو میسازه این خوده من هستم که دارم خودم میسازم.

برای من چه اهمیتی داره که مردم چه برداشت و قضاوتی درباره ی من میکنن؟! وقتی من در مسیر درست حرکت میکنم وقتی من بدون تقلید و با تفکر و تعقل هر لحظه انتخاب میکنم، وقتی من با صداقت با خودم و جهان زندگی میکنم و مبدونم که کار و راهی که دارم میرم درسته، اون وقت به نسبت ایمانی که به خودم، به مسیرم، به انتخاب هام به رفتار و عملکردم دارم، حرف بقیه، قضاوت و برداشت بقیه برام بی اهمیت میشه.

آره اگر من به خودشناسی خوبی از خودم و اهدافم رسیده باشم.

اگر من به خداشناسی خوبی رسیده باشم و ایمان داشته باشم که قوانین خدا همیشه درسته مگر مهمه بقیه چی میگن…

آره اینجاست که بعد درست بودن و صادق بودن با خودت و خدای درونت باید توحیدی عمل کرد. اینجوری نگاه کرد که آره هرکسی هر جایی هست جای درستـــشه، آره هرکسی به میزان درک خودش داره دنیا و آدم ها رو میبینه. حالا یکی شاید کاملا اشتباه بفهمه یکی شاید کاملا درست بفهمه. یکی ناقص درک کنه و یکی یکم کامل تر درک کنه، یکی شاید بره سراغ حاشیه و فرعیات، یکی فقط حواسش به اصل باشه.

یکی شاید ظرف ذهن و روحش بزرگ شده باشه و بتونه در اسکیل بزرگ دنیا و آدم ها رو ببینه یکی نه….

این تنوع و اختلاف جز قانون مندی جهان هست. پس وقتی من اینو به یاد بیارم ناراحت نمیشم، نگران نمیشم که کسی اشتباه منو قضاوت کنه. کسی منو کامل درک نکنه.

و اینم به یاد میارم که احساس خوب =اتفاقات خوب و احساس بد= اتفافات بد و نمیزارم احساسم بد بشه، شاید دلم بشکنه از بی محبتی ها، از کج فهمی ها اما نمیزارم در احساس بد بمونم و احساسم رو خوب میکنم و سعی میکنم و سعی میکنم با خودم و اون فرد به صلح و دوستی در درونم برسم. شاید در بیرون صلح با فرد تهمت زننده یا توهین کننده نباشه اما من وقتی از درون تغییر کنم، از درون نگرشم خوب بشه جهان اطراف من تغییر میکنه.

استاد در انتهای فایل گفتین در زمان جاهلیت خودتون در دوران مدرسه اگر تهدیدی بهتون میشد همونجا واکنش نشان می دادید و تازه اون تهدید شما رو شجاع تر می کرد، میخوام بگم الانم شجاع تر شدید اونم بدون جهل. شجاع هستین که سکوت میکنین، شجاع هستین که احساسات بدی که در شما ایجاد میشه ناحقی ها و توهین ها رو پاسخ نمیدین، اعراض میکنین. شما الان به شیوه و با درک قوانین ثابت خداوند شجاعت خودتون را نشان میدین.

شما هربار شجاع تر میشین که سکوت میکنین و اجازه میدین جهان و خداوند کارا رو انجام بده….

خیلی نکته به ذهنم میاد، خیلی چیزا نوشتم اما بنظرم برم سراغ اولویت این روزهایم تا بتونم از امتحاناتم سربلند بیرون بیام. خیلی دلم براتون تنگ شده، خیلی دلم برای نوشتن و خلوت کردن تنگ شده اما الان فعلا تمرکز جای دیگه است. دوستتون دارم استاد و بهتون افتخار میکنم