مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 1

سلام به استاد عزیزم و دوستان گرامی

همراهان خوبم در مسیر آگاهی، مگه میشه کسی باشه و تجربه تهمت زده شدن رو نداشته باشه منم الان که دارم فکر میکنم بارها در زندگیم بوده مورد تهمت واقع شدم و هرباریم که الان تو ذهنم میاد واکنش من با توجه به سطح فرکانسی که درش قرار داشتم بوده. راستش وقتی خوب دارم بهش فکر میکنم میبینم که چقدر رشد کردم آخه ادم در برخورد با مسائل دوتا راه بیشتر نداره یا حلشون کنه و درسشو بگیره یا اونو با خودش به دوش بکشه و بیافته تو چرخه ی تکرار الگوهای تکراری، و من از اول هم شخصیتی داشتم که کمالگرا بود و دوست داره هر روزش از دیروزش آدم بهتری باشه بخاطر همین همیشه دنبال این بودم که درس اتفاقات رو بگیرم (اینو برای این نمیگم که مثلا بگم از یه نژاد خاصیم یا شخص خاصیم نه برای این میگم که همه ما در ابتدای ورودمون به این کره خاکی اتصال قویمون با خداوند رو داریم مقلا در دوران کودکی رفتارهایی میکنیم که نسبتش میدیم به بچگی و اینکه بچست نمیفهمه، مثلا تو دوران کودکی کسی رو قضاوت نمیکنیم تو بچگی وقتی موقع یادگرفتن راه رفتن میافتیم ناامید نمیشیم صدبارم که بشه بلند میشیم و ادامه میدیم من اینا رو به این موضوع ارتباط میدم که در این دوران ما در ارتباط کامل به اصلمون هستیم ولی هرچی بزرگتر میشیم و باورهای که دیگران بهمون دیکته میکنن در ذهنمون جای میگیره تغییر میکنیم) همیشه سعی کردم به اصلم به پروردگارم نزدیک بمونم چون اون همیشه هست منم که گاهی ازش دور میشه غرق میشم تو این جهان مادی و مسائلی که منو درگیر قضاوت میکنه درگیر دور شدن از تمرکز صد درصدی برخودم میکنه. تو این مسیر رشد آگاهی لحظات مختلفی رو سپری کردم روزهایی که سر یه موضوع کوچیک و حرفی شاید خیلی هم مهم نبوده به شدت بهم ریختم و شروع کردم برای دیگران تعریف کردن به این بگو به اون بگو و انگار میخواستم اونا قضاوت کنن و به دنبال درمان این زخمی که از حرف دیگری خوردم در تایید گرفتن نسبت به خودم و رفتارم از حرفعای دیگران بودم شاید این موضوع چند روز منو درگیر کرده باشه ولی یه ویژگی خوبی که من همیشه داشتم این بوده که با خودم خلوت میکنم چون هیچوقت نگراشتم تغییر رفتار یا تغییر حسم بواسطه تحت تاثیر قرار گرفتن از حرفها و تهمت های دیگران برام طبیعی بشه مثلا از اینکه از حرف دیگری ناراحت بودم ناراحتی و حال بدم در رفتارم با دیگران تاثیر گذاشته باشه و اینو نسبت بدم به خودم که من اینجوریم من کلا از کوره زود در میرم نههه من همیشه دنبال ریشه ها بودم ریشه پرخاشگریم ریشه حس بدم و سعی کردم از خودم سوال بپرسم بپرسم چی شده چرا حالت بده و خودم رو کالبد شکافی کنم این یه عادت خوبه منه و تمام رشدی که تا الان داشتمو مدیون این هستم تمام رویدادهای اون روز رو مرور میکنم تا ببینم قلبم کجا از چه حرفی ناراحت شد. کدوم دکمه در من زده شده و باید روش کار کنم. خدارو شکر میکنم هرچند برای من این یه مسیر بوده هرچی رشد بیشتری کردم تو شرایط بدتری از قبل قرار گرفتم احتمالا نیاز به این اتفاقات و اون تهمتهای سنگین داشتم تا به خودم و اعماق وجودم برگردم و چیزی رو در خودم درمان کنم یا یه باور خوبی که نیاز داشت بهش قدرت بیشتری بدم رو قدرتمند تر کنم هرچی که ازش میترسیم رو اول در خودمون درست کنیم قطعا در دیگران هم نمیبینیمش مثلا من سعی کردم که تا میتونم دیگران رو قضاوت نکنم حتی وقتی چیزی رو با چشمای خودم دیدم هم به چشمام اعتماد نکنم چون دارم از زاویه خودم به اتفاقی که افتاده نگاه میکنم خیلی جاها با قرار گرفتن تو شرایط مختلف توسط خداوند ارحاع شدم به باورهای درونیم انگار باید این باورهای مربوط به قضاوت کردن مربوط به انتظار از دیگران در وجودم خیلی بیشتر از اینها قدرتمند تر بشه حس میکنم اینا خیلی در موفقیت یه آدم تاثیر گذارن. من مدت زیادی در چرخه مورد قضاوت دیگران قرار گرفته شدن بودم و این رشدی که الان دارم مدیون پشت سر گذاشتن اتفاقات زیادیه که جهان منتظر دیدن واکنش من به این اتفاق تگراری از طرف دیگران بوده و واکنش من هر دفعه تغییر کرد انقدر تغییر کرد که بالاخره از چرخه اومدم بیرون یادم نمیره چه روزهایی گریه میکردم که خدایا فلانی چه آدم بدیه چرا انقدر راحت درباره من قضاوت کرد مرحله 1 واکنش من : مقصر دونستن اون آدم حس قربانی بودن و زدن برچسب بد به اون آدم عوض شدن نظرم درباره اون آدم و فاصله گرفتن ازش گذشتن یه مدت و دوباره گیر افتادن در دام یه قضاوت دیگه دوباره همون برخورد و فاصله گرفتن از اون آدم و نفر سوم نفر چهارم و نفر پنجم…. بعد از یه مدت وقتی دوستای من یکی پس از دیگری در زمره انسانهای منحوس و پست قرار گرفتن با خودم گفتم چرا باید این اتفاقا یتکراری برام بیافته در من چه باورایی هست که دارم با این آدمها مواجه میشم و دستاوردهام از کنکاش در درونمم: 1.حق دادن به اون آدمها چون اون حرفها و رفتارها از یه خلا درونی میاد 2.اعتماد به نفس کم من در اون موضوع و اینکه خودم هم در اون مورد نسبت به خودم و اینکه کارمو دارم درست انجام میدم شک دارم که باعث میشه آدمهارو در جایگاهی بیابم که منو قضاوت میکنن3. پایین آوردن انتظارم از آدمها اینکه هیچوقت از هیچ انسانی در ذهنم بت نسازم که نتیجه بزرگ کردن آدمها در ذهنم ضربه خوردن از اونهاست و گذاشتن یه باور توحیدی بجای اون اینکه خداوند قادر مطلقه

باورهایی که بمن کمک کردن: اینکه خداوند تنها قدرت در جهانه و قدرت خلق زندگی من رو به خودم داده وقتی هیچ انسانی ذره ای اثر در زندگی من نداره چرا باید بخاطر حرف یا رفتارش حس خوبی که باعث قرارگرفتن من در فرکانس دریافت خواسته هام هست رو خراب کنم.

الان تو زندگیم حسم برام خیلی مهمه و به خودم گفتم هیچوقت اجازه ندم کسی به قول استاد دست کنه تو مغزم و منو تحت تاثیر قرار بده. خداروشکر میکنم ئ همیشه به خودم این حرفارو یاداوری میکنم چون ما فراموشکاریم و مدام یادمون میره

اینم رد پای من از تجربیات چند سالم و درسایی که گرفتم باشد تا همیشه اینهارو آویزه گوشم کنم

ممنون از دوستای خوبم استاد عزیز و مریم جان مهربون عاشق همتونم.