در قسمت دوم استاد عباس منش با توضیح آیات قرآن درباره نحوه برخورد با تُهمت، رفتار هماهنگ با قانون را به هر فردی یاد می دهد که در هر کدام از موقعیت های زیر قرار می گیرد:
- فردی که به او تهمت زده شده است؛
- فردی که تهمت نسبت داده شده به فرد دیگر را منتشر می کند؛
- و افرادی که شنونده هستند؛
آگاهی های این فایل، به ما یاد می دهد تا در این موارد فکر خداوند را بخوانیم و با قوانینش هماهنگ تر شویم. زیرا در این آیات خداوند به طرز هوشمندانه ای به ما:
- اعراض از ناخواسته و توجه به خواسته را یاد میدهد؛
- مراقبت از کانون توجه مان را یاد می دهد؛
- واکنش ندادن به اتفاقات را یاد می دهد؛
- وارد نشدن به مدار ناخواسته ها را یاد می دهد؛
- نپیوستن به اکثریت جامعه ای که غرق در عادت های محدود کننده هستند را یاد می دهد؛
- توانایی تشخیص اصل از فرع در این مواقع، تمرکز بر اصل و دور شدن از حاشیه های غیر مهم را یاد می دهد
- به فردی که مورد اتهام قرار گرفته، منطق هایی قوی می دهد تا ترس و نگرانی هایی را رفع کند که ذهن او برایش درست کرده؛
- و به طرز هوشمندانه ای از پخش و گسترش افکار یا رفتارهای ناشایست جلوگیری می کند و به ما یاد می دهد اصولا چطور خود را از این مدار دور نگه داریم؛
پیام های این آیات، به زیبایی رفتار هماهنگ با قانون را به ما یاد می دهد. چون خداوند می داند که طبق قانون بدون تغییر او، اگر با هر استدلال و احساس حقانیت، به ناخواسته توجه کنی، قطعا ناخواسته های بیشتر وارد زندگی ات می شود. خداوند می داند که اگر هر مومنی-به هر دلیلی- حلقه ای از این زنجیره بشود، قطعاً وارد مدار تجربیاتی می شود که آنها را دوست ندارد.
مفاهیمی که استاد عباس منش با توضیح آیات قرآن در این قسمت توضیح داده اند شامل:
- مرز و محدود ه هاییی که باید درباره مراوده با افراد دروغگو، تهمت زن و غیب کننده تعیین کنیم؛
- چه نگاهی به شنونده کمک می کند تا ذهن او تحت تاثیر حرفهای فرد تهمت زننده قرار نگیرد؛
- مرز و محدوده مشخص کردن با دوست صمیمی؛
- راهکارهایی برای خروج از مدار آدمها و روابط نامناسب؛
- نگاه خداوند درباره افراد تهمت زننده و افراد پخش کننده تهمت؛
- واکنش پیشنهادی خداوند به مؤمنانی که به آنها تهمت زده شده؛
- اولتیماتوم خداوند به مؤمنانی که در معرض شنیدن تهمت نسبت به دیگران قرار گرفته اند برای اینکه حلقه ای از زنجیره ی پخش آن نباشند؛
- به اندازه ای که تهمت یا حرف ناروایی را نسبت به کسی گسترش می دهی، به همان اندازه از نگاه خداوند در آن گناه دخیل هستی و طبق قانون از گزند آن در امان نخواهی ماند؛
- اهرم رنج و لذت خداوند در قرآن برای پرهیز از غیبت، تهمت و نسبت دادن هر ناخواسته ای به دیگران؛
- راهکار اصلی برای نداشتن ذهنیت منفی نسبت به دیگران؛
- ذهنیت شما درباره دیگران (منفی یا مثبت)، رابطه شما با آن فرد را در جهت همان ذهنیت مدیریت می کند؛
- گفتگویی که باید با ذهن خود انجام دهی،قبل از اینکه بخواهی کار ناشنایاستی را به کسی نسبت دهی یا تهمتی که شنیده ای را پخش کنی یا فردی را قضاوت کنی؛
- چگونه ذهن خود را برای قضاوت نکردن تربیت کنیم؛
منتظر خواندن نظرات تاثیرگذار تان هستیم
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 2413MB60 دقیقه
- فایل صوتی مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 258MB60 دقیقه
سلام دوست خوبم
کامنتت خیلی زیبا، پر مغز و محتوا و البته ثقیل و سنگین بود،
چندین مرتبه خوندم و در جملاتش تفکر کردم و نیاز هست بیشتر بخونم تا درک بهتری ازش داشته باشم،
در جایی خواندم که اگر رفتاری، اتفاقی یا عملی را در بیرون ببینم و اون رفتار باعث بشه که درون من نسبت به اون رفتار احساس بدی ایجاد شده و از چشم من یک عیب و ایراد محسوب بشه، این نشان دهنده این است که خود من اون عیب و ایراد را دارم و خداوند از طریق این اتفاق داره این عیب و ایراد درونی را به من نشان میدهد تا من درصدد رفع آن برآیم و تا زمانی که من درس این اتفاق را نگرفته و خودم را اصلاح نکنم، اون اتفاق یا عمل یا رفتار ممکن است هزاران بار در مقابل من تکرار شده تا بالاخره من به شناخت رسیده و شناسایی مساوی است با انداختن
مثلاً در خیابان مشغول رانندگی هستم و رانندگی بد یک شخص باعث میشه که در نظر من اون راننده انسان بدی به نظر برسه که چرا این راننده اینگونه عمل کرد و چه کار و رفتار زشتی از او سر زد!!!
اینجا اگر من بهم بربخوره نشان از این است که من هم اگر در یک همچین شرایطی قرار بگیرم خودم هم همان رفتار را انجام خواهم داد ولی اگر عملکرد دیگران هیچ حس یا واکنشی را در من برانگیخته نکند به معنای این است که من اون عیب و ایراد را درونم ندارم چون در ذهنم پرونده یا سابقه ای تحت این عنوان ایراد وجود ندارد
بهمین خاطر است که خداوند در آیه ای که اول کامنت خودتان نوشتید فرموده چرا وقتی اون تهمت را شنیدید یا مثلا اون رفتار را دیدید بهتون برخورد؛
اگر به شما برخورده و به خودتان گرفته اید یعنی اینکه در ذهن خودتان همچین سابقه ای را داشتید که باعث برانگیخته شدن این وجه و جنبه و رویی از شخصیت شما شده، که اگر این مورد در ذهن شما وجود نداشت مسلما، بی تفاوت از کنار آن رد میشدید
نمیدونم چی شد که حسی بهم گفت که اینها را اینجا بنویسم و اصلاً ربطی به کامنت شما داشته یا نه؟
ولی خوشحال میشم نظرتون را در اینخصوص بفرمایید
من همیشه دنبال کننده کامنت های شما بوده و این درک و فهم شما از آیات قرآن را تحسین میکنم