مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 2

سلام سعیده ی خوشبخت و خوش قلبم

چقدر این جمله ت در مورد من هم صدق میکنه:

[[ هربار ازم میپرسن، چه خبر!؟ یا فلانی چیکار کرد!؟ میگم نمیدونم!ازمن درمورد من بپرسید….من فقط درمورد خودم میدونم، مابقی جوابِ سوالاتتون (نمیدونمه!) ]]

از من در مورد من بپرسید

راستش منم اصلا حوصله ی تجسس تو زندگی دیگران ندارم

ولی از طرف مادرم تو این اخلاقم سرزنش میشم

بهم میگه همینه که تو زندگیت به روز نیستی و مثل مردم نیستی

میری خونه ی مردم دقت نمیکنی فرششون چه شکلی بود تابلوهاشون جقدر شیک بود فلان دکور شون چقدر با کلاس بود و…

زندگی خودت ساده و معمولیه

چرا فلانی که از تو پایین تره از همه لحاظ ، مثلا اون

توستر داره تو نداری؟

ندیدی فلان جا رفتیم فلان خانوم خونه داره ، ولی سرخ کن داره ماشین ظرفشویی داره تو بیست سال کار کردی هنوز اینا رو نداری ؟؟

و از این حرفها

حتی امروز به من زنگ زده بود که از خواهرت نپرسیدی جواب آزمایشش چی شد؟؟

بهش گفتم من اصلا پاک یادم رفته بود که آبجی یکی دو هفته پیش چکاپ کامل داده بود و… تازه یادم هم بود نتیجه شو نمی پرسیدم چون من که پزشک نیستم اگر هم مشکلی داشته باشه راهنماییش کنم

و

اینها براشون تعجب برانگیزه که تو اصلا همش تو لاک خودتی و اصلا به دور و برت نگاه نمی‌کنی

ولی من این زندگی رو دوست دارم

چون برا دل خودم زندگی میکنم

به سبک شخصی خودم زندگی میکنم،، تقریباً

و دارم نتیجه ی این تجسس در زندگی دیگران و ارزش قائل شدن برای حرف و نظر دیگران رو میبینم که عدم آرامش هست و دور ماندن از هدف اصلی که رشد فردی خودمون هست

به خودم افتخار میکنم و خودم رو تحسین میکنم بابت خیلی مسائل

مثلا چندسال پیش یک شخصی که اون زمان خیلی برام عزیز و محترم بود و رو حرفش حرف نمیزدیم یکم که صمیمی تر شد ، یه بار به من گفتن برو با فلان دختر و فلان خانم تو فامیل رفیق شو و جور شو و بیشتر رفت و آمد کن و…

گفتم برای چی ؟؟ من زیاد اهل رفت و آمد نیستم نه بخاطر اینکه اجتماعی نیستم ، بخاطر اینکه کارهای مهمتری دارم و رفت و آمدام هم حساب کتاب شده ست و با افراد هم مدار خودمه ، و فقط جایی که واقعا بهم خوش بگذره میرم وقتم و میزارم و از کارهای مهم ترم میزنم میرم با اون افراد معاشرت میکنم

هرکسی شایستگی گذشتن از وقت گرانبها و عمر با ارزش آدم رو نداره

نه اینکه اونا آدمهای بدی باشن

نه

اونا تو یه مداری هستن که من سالها پیش توی اون مدار بودم

و من روی خودم‌ کار کردم و چند لِول اومدم بالاتر

اگه برم تو اون مدار میدونم که غیر از روزمرگی و ظاهرسازی و غیبت و مسخره کردنِ این و اون چیزی تو اون محفل نیست پس نمیرم

اونم نه یک جلسه دوجلسه ، انقدر برم که بشم رفیق فابریک اونا تا چی بشه ؟؟؟؟

ابن شخص گفتن:

برو بهشون نزدیک شو و صمیمی شو تا رازهای زندگیشون و بهت بگن و اگه کار خطایی چیزی انجام میدن ازشون آتو داشته باشی

گفتم : خب آتو داشته باشم که چی بشه؟؟؟

گفتن: خب معلومه دیگه , شما چقدر ساده ای، آدم باید از تک تک اطرافیانش آتو داشته باشه یه روزی به درد میخوره

من همونجا برخلاف اینکه همیشه سعی میکنم خوش بین باشم به افراد ، تمام احترامی که تا اون زمان برای این شخص قائل بودم تو ذهنم فرو ریخت

چون از حرفهای افراد میشه طرز فکرشون رو تشخیص داد

تا قبل از این موضوع همش ظاهرسازی بود و تو فامیل همه بخاطر همون ظاهر خیرخواه و دانا به ایشون احترام میزاشتن

وقتی که به من چنین پیشنهادی دادن تازه به عمق وجودشون پی بردم و گفتم:

شرمنده من وقتمو برای این کارها هدر نمیدم

چون حتی اگه تهش خلافی هم ازشون دیدم در حد لالیگا ، من قصد برملا کردن و آتو گرفتن و… رو ندارم ، همونطور که خودم دوست ندارم تو زندگی من کسی تجسس کنه ، دیگران هم دوست ندارن

هر چی هم انگ سادگی و …. خوردم زیر بار نرفتم که برم خبط و خطایی از کسی کشف کنم که یه روزی به دردم بخوره و این کار رو بیهوده ترین و عبث ترین کار دنیا میدونستم

که البته اعتراف میکنم شاید سالها پیش اینطوری نبودم و چنین تجسس هایی گاهاً میکردم در زمان جاهلیت.

اما الان به زندگی برادر خودم هم کاری ندارم

میگم اختیار زندگی خودشون و دارن

و

یه درسی که امیدوارم به اکثر فامیل همسرم داده باشم این دو سال اخیر، این بود که

تو تضادهایی که دو سال پیش در روابط عاطفی ما ایجاد شد و من تصمیم به جدایی گرفتم ، بنا به دلایلی که هر کدوم از بستگان نزدیک همسرم داشتن هر کدوم تو کسوت نصیحت و پادرمیانی و …. اومدن نظر دادن و نصیحت کردن و دخالت کردن و….

و من بعد اون ماجرا با تک به تک اقوام همسرم قطع رابطه ی کامل کردم ،

تک به تک ،

هر کسی که مستقیم یا غیرمستقیم ورود کرده بود به حریم خصوصی زندگی من ، دلسوزانه یا حسودانه یا تحت هر عنوانی ، تک به تک ،

اونی که حضوری اومده بود نصیحت کنه برگرد ،

اونی که تلفنی یا از طریق پیام یا حتی پشت سر شنیدم حرفی زده یا جانبداری کرده یا سکوت کرده بود و فقط شنونده بود و محل و ترک نکرده بود یا هرچی…

با خودش …، با همسرش…، با بچه هاش… ، با پدر و مادرش….، کلهم اجمعین با همه قطع رابطه کردم

چون اکثریت اون جمع یا افراد منفی بودن یا خنثی و باری به هرجهت زندگی کن و…

و معاشرت با اونها تاثیر مثبتی در رشد من نداشت فقط وقت تلف کردن و انرژی ارزشمندی که جمع کرده بودن رو هدر دادن بود

و بعد اون ماجرا ، اونایی هم که حتی خودشون دخالتی نداشتن ولی بواسطه ی نسبتی که با فرد دخالت کننده داشتن یا حتی درسکوت پای صحبت و غیبت و تهمت هایی که اون مدت زده شد در مورد من نشستن ، الان فهمیدن که نباید تو زندگی هیچکس دخالتی کنن

فهمیدن که تو اختلاف هر خانواده ای حتی اگه نظرشون و پرسیدن بگن:

🩷نمیدونم ، چمیدونم ، بمن چه؟🩷

والسلام