در قسمت دوم استاد عباس منش با توضیح آیات قرآن درباره نحوه برخورد با تُهمت، رفتار هماهنگ با قانون را به هر فردی یاد می دهد که در هر کدام از موقعیت های زیر قرار می گیرد:
- فردی که به او تهمت زده شده است؛
- فردی که تهمت نسبت داده شده به فرد دیگر را منتشر می کند؛
- و افرادی که شنونده هستند؛
آگاهی های این فایل، به ما یاد می دهد تا در این موارد فکر خداوند را بخوانیم و با قوانینش هماهنگ تر شویم. زیرا در این آیات خداوند به طرز هوشمندانه ای به ما:
- اعراض از ناخواسته و توجه به خواسته را یاد میدهد؛
- مراقبت از کانون توجه مان را یاد می دهد؛
- واکنش ندادن به اتفاقات را یاد می دهد؛
- وارد نشدن به مدار ناخواسته ها را یاد می دهد؛
- نپیوستن به اکثریت جامعه ای که غرق در عادت های محدود کننده هستند را یاد می دهد؛
- توانایی تشخیص اصل از فرع در این مواقع، تمرکز بر اصل و دور شدن از حاشیه های غیر مهم را یاد می دهد
- به فردی که مورد اتهام قرار گرفته، منطق هایی قوی می دهد تا ترس و نگرانی هایی را رفع کند که ذهن او برایش درست کرده؛
- و به طرز هوشمندانه ای از پخش و گسترش افکار یا رفتارهای ناشایست جلوگیری می کند و به ما یاد می دهد اصولا چطور خود را از این مدار دور نگه داریم؛
پیام های این آیات، به زیبایی رفتار هماهنگ با قانون را به ما یاد می دهد. چون خداوند می داند که طبق قانون بدون تغییر او، اگر با هر استدلال و احساس حقانیت، به ناخواسته توجه کنی، قطعا ناخواسته های بیشتر وارد زندگی ات می شود. خداوند می داند که اگر هر مومنی-به هر دلیلی- حلقه ای از این زنجیره بشود، قطعاً وارد مدار تجربیاتی می شود که آنها را دوست ندارد.
مفاهیمی که استاد عباس منش با توضیح آیات قرآن در این قسمت توضیح داده اند شامل:
- مرز و محدود ه هاییی که باید درباره مراوده با افراد دروغگو، تهمت زن و غیب کننده تعیین کنیم؛
- چه نگاهی به شنونده کمک می کند تا ذهن او تحت تاثیر حرفهای فرد تهمت زننده قرار نگیرد؛
- مرز و محدوده مشخص کردن با دوست صمیمی؛
- راهکارهایی برای خروج از مدار آدمها و روابط نامناسب؛
- نگاه خداوند درباره افراد تهمت زننده و افراد پخش کننده تهمت؛
- واکنش پیشنهادی خداوند به مؤمنانی که به آنها تهمت زده شده؛
- اولتیماتوم خداوند به مؤمنانی که در معرض شنیدن تهمت نسبت به دیگران قرار گرفته اند برای اینکه حلقه ای از زنجیره ی پخش آن نباشند؛
- به اندازه ای که تهمت یا حرف ناروایی را نسبت به کسی گسترش می دهی، به همان اندازه از نگاه خداوند در آن گناه دخیل هستی و طبق قانون از گزند آن در امان نخواهی ماند؛
- اهرم رنج و لذت خداوند در قرآن برای پرهیز از غیبت، تهمت و نسبت دادن هر ناخواسته ای به دیگران؛
- راهکار اصلی برای نداشتن ذهنیت منفی نسبت به دیگران؛
- ذهنیت شما درباره دیگران (منفی یا مثبت)، رابطه شما با آن فرد را در جهت همان ذهنیت مدیریت می کند؛
- گفتگویی که باید با ذهن خود انجام دهی،قبل از اینکه بخواهی کار ناشنایاستی را به کسی نسبت دهی یا تهمتی که شنیده ای را پخش کنی یا فردی را قضاوت کنی؛
- چگونه ذهن خود را برای قضاوت نکردن تربیت کنیم؛
منتظر خواندن نظرات تاثیرگذار تان هستیم
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 2413MB60 دقیقه
- فایل صوتی مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 258MB60 دقیقه
به نام خداوند رحیم
سلام به استاد عزیزم و همه دوستان سایت tasvirkhani.com
چقدر این جمله عمیقه :واقعا مگه من چقدر پاکم که بقیه رو دارم قضاوت میکنم. و وقتی ادم ها رو قضاوت میکنم دیگه نمیتونم دوسشون داشته باشم و با قضاوت کردن دارم خودم رو تعریف میکنم
موضوعی که وقتی عمیق تر فکر میکنم وبهش میرسم اینه که چطور ما انسان ها با دست خودمون رو از نعمت ها و برکت ها و شادی ها و لذت ها دور میکنیم با نگرش ها و با عینک بدبینی و کمبود به دنیا نگاه میکنیم.
و منتظریم یه نفر کار اشتباهی بکنه که ازش آتو بگیریم حتا بین خواهر برادری که وجود داره که بگیم آخیش دلمون خنک شد. ولی این سمی هست که کم کم میخوریم و اثر میکنه
ما خودمون به خودمون ظلم میکنیم و مثل یه بالن به خودمون شن آویزان کردیم و پایین میایم یا مثل یه شخصی که در یه مسیر یه کیسه شنی سنگین رو داره حمل میکنه و نمیذاره زمین و به جایی میرسه که میبُره
غیر از اینکه تهمت زدن و قضاوت و سو ظن ها چه گناهی هست یا اینکه انسان رو در چه مدار بدی قرار میده. اما اتفاقی که میوفته بسیار توی شخصیت ما تاثیر مخربی داره بدون اینکه بفهمیم و یه گره کور در وجودمون میاره که یا اصلا نمیفهمیم یا باز کردنش انرژی زیادی میخواد و یه ضرر بزرگی به خودمون میزنیم که جلوی رشد ما رو میگیره
از حتی چیزهای کوچک میشه دید . مثلا بارها شده که به شخصی زنگ یا پیام دادم اما جواب نداده بعد توی دلم قضاوت کردم یا توی صف خودپرداز بوده و شخص جلویی کند از نظر من عمل کرده و من قضاوت کردم و بی نهایت مثال های بزرگ و کوچک وجود داره
و با اینکه من در این موضوع ادمی هستم که جلو روم بدترین صحنه رو دیدم و گفتم به من ربطی نداره و رد شدم و میخوام بگم این چیزها خیلی ریز هستن که شاید خودمون متوجه نشیم.
من بیشتر تجربه ای که داشتم از وارد شدن کار جدید بوده که وارد کار جدید که میشدم همون روزهای اول افراد از صاحب کار گله داشتن و میگفتن اینجوری باش یا زرنگ باش و نصیحت میکردن و من توی دلم به خودم میگفتم که بلد نیستم و معمولا توی جمع ها نمیرفتم و بدون استثنا هرجا کار کردم بقیه ازم راضی بودن و بیشترین توجه صاحب کار رو به من داشتن و بقیه هم کنایه میزدن میگفتن
خداروشکر من الان در شرایطی هستم که هیچ دوستی به غیر از خداوند ندارم چون واقعا بهش رسیدم .
ولی در گذشته انقدر برای خانواده دوستام و همکاران شخصیتی نشون دادم کخ مثل بچشون بودم و از همه جیک و پوک و ریز زندگی و تبارشون میدونستم و از کارهای پنهانی دوستام و همکارام با خبر بودم چون بهم این اعتماد رو داشتن . یا من رفتارهای با چشم خودم دیدم که تصورش برای بعضی مشکله اما زیپ دهنم رو کشیدم و مسیر خودم رو رفتم. چون برام این مسائل بی ارزش بوده.
یه شعاری اینه که: به من ربطی نداره
و حتا قبلنا به خانوادم هم قبلا گفتم جلو من از کسی صحبت نکنید و به من ربطی نداره و خیلی وقتا ناراحت شدن که تو چقدر بدعنقی یا نمیشه باهات حرف زد. و از یه جایی دیگه خودشون رعایت کردن و من برم سکوت میکنن
و نکته مهم اینکه تصمیمی که با قلبت بهش رسیدی و یا سبک خودته رو به کسی نگو که تخم شک و ترس و نامیدی توی دلت میکاره
دیروز گذشت اما امروز هست ، اگر نفس میکشم پس میتونم تغییر ایجاد کنم
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾