نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 3

به نام خدای مهربان من میلاد مهتابی هستنم و سپاس گذارم خداوند هستم که این فرصتو داده که در خدمت شما دلبندام باشم

توی این متن میخوام در مورد این اتفاق جالب صحبت کنم داستان از این جا شروع میشه که هفته پیش بود تقریبا من رفتم نانوایی سنگکی و سه تا نون خواستم و ی آقایی هم بعد از من اومد یدونه نون خواست من زود تر از اون اومدم و بنابراین نانوا نون منو زود تر داد منم با عشق یکی از ان نون ها رو به این آقا دادم خوشحال شد و رفت خودم خیلی حال کردم گفتم خداوندا سپا سگذارم که کمک کردی لبخند رو روی لب یکی از بندهات بیارم حس خیلی خوبی داشتم خیلی این حرکته بهم چسبید حالا چون (من که نه خدا )اگه نون رو نمیدادم بهش باید چند دقیقه صبر می کرد حالا امشب باز رفتم توی اون نان وایی ی پسر بچه اومد نان بخره ی شاتره نان رو که بهش داد ی آقا اول باهاش کلی شوخی کرد و با عشق اومد براش نان رو تا کرد و بهش داد خیلی جالب بود خیلی کیف کردم کلا خیلی کیف میکنم میبینم مردم با عشق به هم کمک میکنن این نتیجه کار خوبی بود که کردم خیلی جالبه چرا اون جایی که من این کار رو کردم این اتفاق افتاد اونم زمانی که من اونجا هستم شاید من نیروی عشق رو اونجا ذخیره کرده بودم و اون آقا اومد ازش استفاده کرد جواب فرکانسمو گرفتم

شب یلداتون پیشاپیش خسته باد خیلی خوشحالم که در کنار شما دوستان گرامی و لایق هستم خیلی حال می کنم با خوندن نظر هاتون

شاد و پیروز باشید

به نام خدای مهربان من میلاد مهتابی هستم و سپاس گزار خداوند هستم که این فرصتو داده که در خدمت شما دلبندانم باشم

امروز یک معجره عالی توی زندگی ام رخ داد خیلی خوشحالم که روز جمعه هست خونه هستم وقتم آزاده و میتونم مفصل براتون تعریف کنم داستان از اون جا شروع شد که من مدتی هست دنبال شغل مورد علاقه ام شغلی که خیلی دوسش دارم رفتم قبلا هم خیلی میخواستم برم سراغش اما خاک خوری داشت به اصطلاح حدود یک سال باید مفتی کار کنم که بتونم درآمد زایی کنم برنامه نویسی دارم یاد میگیرم

ی جور های ترس داشتم اگه نشه چی اگه نتونم چی اما با استاد عباس منش یاد گرفتم این فرکانسو بفرستم اگه بتونم چی اگه بشه چی و یک فایلی هست استاد صحبت میکنه در رابطه با ترس اونم خیلی بهم انگیزه داد از کتاب رویاهایی که رویا نیستند یاد گرفتم اتفاق هایی که قرار بیفته برام با ثروتمند شدن رو بنویسم من چون از جلسه اول قانون قانون آفرینش یاد گرفتم اعتقاد داشته باشم که آدم خلاقی هستم اومدم این موضوع رو نوشتم که اگه شغلی که دوسش دارم رو ادامه بدم چی این تمرین توی کتاب رویاهایی که رویا نیستند نیست اما من اومدم اینو اضافه کردم و هر روز صبح قبل از رفتن به سر کار دارم می نویسم که با اتفاق افتادن این ها چی میشه هر روز دارم دلیل میارم براش با کلی امید هر روز میرم کار یاد بگیرم و دوستان گرامی هستن واقعا بهم کار یاد میدن و من هم به اون ها خدا رو هزاران بار سپاس گذارم بابت وجودشون اما چون زیاد تا حالا با رایانه کار نکرده بودم چون رشته درسی ام توی مدرسه کامپیوتر بود هنرستان میرفتم و از همون جا با برنامه نویسی اشنا شم و همون جا علاقه مند شدم بهش حدود شش ماه هست که روز هفت تا هشت ساعت به طور جدی کد نویسی کار میکنم خب چون فاصله مناسب چشم ها مو با نمایش گر لپ تاپ رعایت نکردم چشام ضعیف شده یعنی از نمره ده نمره نه ممیز بیست و پنج شده کاملا تصادفی فهمیدم چشام ضعیف شده خلاصه دکتر رفتم رو معاینه شدم عینک نوشت برام و گفت بهترین راه برای ایجاد فاصله مناسب وصل کردن یک صفحه کلید دیگه برای کار با لپ تاپ هست و گفت چشات دیگه خوب نمیشه من همون لحظه توی دلم گفتم نه خوب میشه وقتی خانم لیلا شب خیز (یکی از کاربران فعال سایت هستند که توی یک فایل تصویری که برای استاد فرستاد و استاد برای ما به اشتراک گذاشت این موضوع رو گفت )تونسته سرطانشو درمان کنه که همون دکترا انگشت به دهن موندن چشم من هم خوب میشه و میام بهت میگم چشام ده دهم شده و تو هم انگشت به دهن می مونی اینو با یک ایمان فولادین گفتم توی دلم البته و استاد عباس منش هم توی قانون آفرینش جلسه اول این موضوع رو توضیح داده که محدودیت رو نپذیرید مهم نیست کی میگه خلاصه من اومدم خب از لحاظ مالی خب یذره دستم تنگه و بابام بهم پول تو جیبی میده بنده خدا شهریه کلاس نمیه خصوصی باشگاه (چون حرفه ای ورزش می کنم ) کرایه تا محل کار مقداری پول تو جیبی بهم میده و از همین جا دستشو میبوسم خیلی از بچگی برام زحمت کشیده حالا چند بار بهش گفتم دکتره گفته صفحه کلید بذار و این حرفا بعد اون دعوام کرد گفت من این همه پول تو جیبی بهت میدم و همین دیروز عینک برات خریدم چه خبره و این حرفا ی جورایی میگفت تا سرماه صبر کن برات میگیرم منم خب یذره سختم بود و چون باید فاصلمو با لپ تاپ حفظ میکردم که چشام ضعیف تر نشه خلاصه رفتم تو لاک خودم و چیکار کنم برای صفحه کلید چیکار نکم اینم بگم که یک کامپیوتر دارم مدل 2009 وقتی لپ تاپ خریدم اونو دادم به خواهرم که باهاش بازی کنه کلاس سوم ابتدایی هست خیلی هم دوسش دارم (از وقتی که با استاد آشنا شدم خیلی متحول شدم عشق در درونم زنده شد انقدر رفتارم خوب شده ) چند بار این فکر امد که صفحه کلید کامپیوتر خواهرتو بردار بعدش به یاد بچگی هام افتادم که اره من هم سن این بودم چقدر به بازی علاقه مند بودم مثلا اگه بابام تنبیهم میکرد و به خاطر درس نخوندن یا هر چیز دیگه ای نمیذاشت بازی کنم خیلی درد داشت برام خیلی ناراحتم می کرد کلی نشستن فکر کردم دوباره به مامانم گفتم گفتم مامان صفحه کلید برام بگیر اونم گفت که ی فکری میکنم برات همش به این فکر میکردم خداوندا من نمیخوام وسیله سرگرمی این بچه رو ازش بگیرم دلش به این خوشه و از طرفی باید دوره کارآموزیمو طی کنم به چشام اسیب وارد نشده چیکار کنم ناراحت هم بود به خودم هی میگفتم ببین بی پولی چقدر بده همش این فکر ها رو میکردم بعد داستان استاد اومد تو ذهنم که اومده بوده تهران و جا نداشته بره بعد یکی از شاگرداشو دیده رفته توی خونه اون (توی فایل مصاحبه هست) و بعد این جمله اش واضح اومد توی ذهنم که خدا جواب میدهد این ایده رسد تو ذهنم که وقتی تو خونه ای می خوای با لپ تاپت کار کنی اونو بذار روی میز کامپیوتر و دیگه نمیخواد صفحه کلیدتو جابه جا کنی و سیمشو از اون زیر بکن وصل کن به لپ تاپت حالا که دارم این متن رو براتون می نویسم همین کارو کردم این یک الهام از خدای یکتا بود خدایی که همیشه هر لحظه داره به ما میگه چیکار کنیم اما ما گوش نمیدیم شرک می ورزیم این بود اتفاقی که خییلی منو خوشحال کرد و به زودی خبر خوب شدن چشام رو میدم بهتون شاد و پیروز باشید

سپاس گذارم از شما دوست دلبندم واقعا نظری که گذاشتید بسیار بسیار عالی بود خیلی خدا یار و یاورتان

درود دوست گرامی من یکی رو میشناسم متاهله ی شغل دولتی داره که حالش به هم می خوره ازش چند بار بهش گفتم بابا تو که بدت میاد بیا بیرون تازه با این حال با این مکاتب هم آشنا هست اما برنامه های کس دیگه ای رو دنبال میکنه میگه نه من زن و بچه دارم و اینجا ی حقوق ثابتی دارم و این چیزا