چگونه مولد ثروت باشیم

سلام به همه دوستان عزیزم، سلام به استاد جانم و مریم نازنین🙏

استاد جان چقدر کیف کردم از توضیحات شفاف و زلال شما در مورد هدف ما از اومدن مون به این دنیای مادی، اینکه دنبال این نباشیم که تن بدیم به یک زندگی بخور نمیر…

… و من چقدر خوشحالم و به خودم افتخار میکنم که در سن ۴۱ سالگی شغل دولتی خودم رو رها کردم و اومدم دنبال عشقم یعنی برنامه نویسی (فرانت وب و همچنین برنامه نویسی matlab)

اینکه میگم به خودم می بالم، قبلاً اصلا همچنین احساسی نسبت به خودم نداشتم و رابطه خوبی با خودم نداشتم، در هر موردی خودم، خودم رو متهم میکردم و مرتبا نهیب میزدم که تو اشتباه کردی، عُمرت تلف شده، پس کی میخوای بجُنبی و …

ولی الان از وقتی آمدم دنبال عاشقانه های خودم، روزی نیست که به خودم نَگم که مهشید جانم عاشقتم، بهت میبالم و افتخار میکنم…

الان معنی حرفهای استاد جانم رو می فهمم و خوشحالم که قدم اول و اصلی رو برای این هدف والای زندگی برداشتم…

اونجایی که استاد گفتن که من واقعا تحسین میکنم کسی رو که در مسیر علایقش گام برداشته و هر روز داره خودش رو رشد میده و مهارتهاشو ارتقا میده با اینکه هنوز درآمد خاصی نداره، من خودم رو متصور شدم و همون لحظه احساس کردم که دارم از طرف استادم تشویق میشوم و همونجا یک لذت و شادی وصف ناپذیری همه وجودم رو فرا گرفت…

من حدود ۱۱ ماه هست که از شغل دولتی اومدم بیرون و در یک شرکت برنامه نویسی مشغولم… روزی نیست که حتی یک ذره دنبال ارتقا مهارتم نباشم…با اینکه تایم کاری من دوبرابر شده و تعطیلات تابستون رو هم ندارم و خودِ خدا می‌دونه که چقدر لذت میبرم از کار کردن روی هر پروژه برنامه نویسی و اینکه هر بار که به چالش میخورم کلی سرچ میکنم و از دوستانم میپرسم و کیف میکنم از رفع اشکالاتم و تا مسأله ام حل نشه دست بردار نیستم… از همه این اتفاقات لذت بینهایت میبرم…

و خلاصه خوشحالم و می‌خوام فریاد بزنم واقعا برین دنبال اون چیزی که دوستش دارین و نگران نباشین اگه تا الان نمیدونین به چی علاقه مند هستین، به خدا بهتون گفته میشه فقط اجازه بدین خدا به وقتش بهتون میگه…

من زمانی که میخواستم بیام بیرون از شغل دولتی ام، خیلی نگران مسأله مالی و سن و سالم بودم چون حقوقی که الان میگیرم شاید یک سوم اون چیزی هست که قبلاً می‌گرفتم و به خداوندی خدا، الان وضعیت مالی من از قبلم خیلی خیلی بهتره و چنان برکتی در زندگیم دارم که اصلا با قبل قابل مقایسه نیست…(اینو هم بگم که کُلِ پکیج زندگیم متحول شده از هر لحاظ …)

در مورد سن هم باور اشتباه داشتم و کمی هم دارم که الان من با ۴۱ سال سن کجا می‌خوام برم کار کنم، همه دنبال نیروی جوانتری هستن و مرتبا دارم روی این باورم کار میکنم که نه بابا هستند بسیاری از شرکتها که اتفاقا دنبال نیروهای کارآمد و با تجربه هستند …

یک مورد مالی جالب که جدیدا برای من اتفاق افتاد این بود که من برای مراحل پیاده سازی پایان نامه ام، از یک دوستی کمک گرفتم که بهتره بگم ۹۵ درصد کار برنامه نویسی با نرم افزار متلب رو انجام داد. این اتفاق در سال ۹۷ افتاد و من از همون موقع این خلا رو در وجودم احساس کردم که چرا من که فوق لیسانس آی تی هستم، یاد ندارم برنامه یک پروژه رو بنویسم و واقعا درون خودم یک اُفت شدید نسبت به این قضیه داشتم. بعدِ دفاع، من با اصرار استاد راهنمایم شروع به نوشتن مقاله در راستای کار پایان نامه و البته بسیار بسیار گسترده تر از آن، کردم. از همان ابتدا استادم گفته بود که مراحل پیاده سازی با همان دوست قبلی ام خواهد بود و اصلا نگران این مورد نباشم. وقتی که کار نوشتن داکیومنت مقاله تمام شد، نوبت به کار برنامه نویسی رسید و آن دوست عزیزم نتوانست کمک مان کند و گفت فرصتی برای انجام آن ندارد. دقیقا همانجا بود که این نهیب به من زده شد، خودت باید بری خط به خط برنامه نوشته شده رو بخونی، بفهمی تا بتونی اصلاحش کنی و توسعه اش بدی… باور کنین به ده روز نرسید که من کل برنامه رو فهمیدم بارها کدهای پرینت شده رو می‌خوندم و جاهایی که متوجه نمی‌شدم رو مارک میکردم و بعد از بارها و بارها و بارها خوندن بتدریج اشکالاتم و ابهاماتم برطرف شد و من تونستم پروژه رو از زوایای مختلف ارزیابی کنم و کلی آنالیز و تحلیل انجام دادم و حتی برخی باگهای آن رو هم برطرف کردم. استادم باورش نمیشد که من تونستم …

…بالاخره یک مقاله عالی با ارزیابی های بینظیر چاپ شد در یک ژورنال بین المللی و خدا می‌دونه چقدر لذت بردم و کیف کردم…

بعد این قضیه مقاله دیگه رو با موضوع متفاوتتری شروع کردم و اونجا هم کلی اصلاحات در برنامه نویسی اش رو انجام دادم و ارسال کردم…

الان بعد این اتفاقات… استادم به من پیشنهاد داد که کار پیاده سازی پایان نامه دانشجوی فوق لیسانسی رو قبول کنم که در عوضش پول دریافت کنم…( وای خدای من بعد این همه، این مهارتی که عاشقشم داره تبدیل به پول میشه… توی پوست خودم نمی گُنجم )

حالا میفهمم که استاد جان میگه نگران نباشین، کافیه در مسیر علایق تون پایداری کنین و هر روز خودتون رو رشد بدین بالاخره این عشق و لذت، خودش رو بصورت حساب بانکی نشون میده …

واقعا این برای من اتفاق افتاد، خدا رو صد هزار بار شکرگزاری میکنم بابت قدم گذاشتن در مسیر علاقه ام و اینکه وقتی کاری رو دوست داری، چالشها و مسایل اش رو حل می‌کنی و با هر بار حل مسأله، رشد می‌کنی و بالاخره تعهدت جواب میده و خودش رو بصورت حساب بانکی نشون میده…

خدایا از تو می‌خوام که هر روز از این آگاهیها استفاده کنم و هر روز حرکتی کنم..‌. آمین

خدایا شکرت بابت استاد عزیزم و مریم جان که آگاهیهای نابِ خداوند رو از زبان این دو می شنوم… باشد که همواره عملگرا باشم به این آگاهیها…

دوستان عزیزم، ناامید نباشین، البته که آدم گاهی میشه دلسرد و ناامید میشه ولی اگه عاشق کارتون باشین، ادامه می‌دین و رشد میکنین و کلی اتفاقات خوب رو شاهد خواهید بود البته که از این مسیر حرکتی تون، لذت هم می‌برین.

در پناه خداوند باشید

مهشید