شیوه مدیریت انتقادات

سلام

من خودم در مورد انتقاد بگم تجربم رو بگم

که ابجیم به من میگفت که چرا لباس تکراری میپوشی چرا به خودت تنوع نمیدی

نه اینکه بخاد همیشه بهم بگه ولی یه چند بار یا تو حرفاش یا شوخی بهم گفت که یکم به خودم برسم یکم تنوع بدم

اولش خوب از حرفاش ناراحت نمیشدم هیچم برام مهم نبود یعنی من براشون توضیح دادم که من اینجوری راحتم و دوست دارم و اینکه چون اعتماد به نفسم بالاست و نظر دیگران برام مهم نیست که بخام برای دیگران تنوع لباس بخرج بدم

و از یک بابت قبول میکردن که شایدم حرفم درسته،

و از یه جایی به بعد من به خاطر حرف اونا با خودم فک کردم گفتم خوب من اگر به یک خانومی که تنوع لباس داره حالا نه زیاد که هر روز یک مدل لباس بپوشه نه در کل ادمی هست که یکم به ظاهر و به زیباییش اهمیت میده و لباس خوب میپوشه به خودم گفتم که چه حسی بهت دست میده به خودم گفتم خوب من خیلی حس خوب میگیرم و دوست دارم و حسش واقعا خوبه خوب ادما از دیدن زیباییها اندام خوب تمیزی لذت میبرن تا اینکه یک ادمی که همیشه یک دست لباس میپوشه چند ساله با همون لباسای تکراری و بی روح و یکم برای خودش وقت نمیزاره،من حتی یک رژ هم به لبام نمیزدم شبیه یک ادم بیمار ،چون فکر کردم بهش ،تصمیم گرفتم که لباسهای قدیمی که چند ساله داشتم و استفاده میکردم بدم به کسی که لازم داره و ازش استفاده کنه در عوض چن تا گذاشتم و چند دست لباس نو خریدم چند دست لباس بیرون خریدم و حالا نه اینکه خیلی خرج کنم نه فقط در حدی که تصمیم دارم هر چند وقت یکبار برای خودم خرید کنم و چقد حس خوبی داشت خرید کردن و لباس نو پوشیدن انرژی گرفتم نه تنها خودم بلکه ابجیام بهم میگفتن وای چقد عوض شدی بابا ما روحیه گرفتیم از بس تو رو تو اون لباسای تکراری قرن بوق دیدیم راستم میگفتن یعنی جورایی حقم دادم بهشون ،یکی از دلیلایی که من خرید نمیکردم واسه خودم و حتی لباسایی دیگه ابجیام که من میگرفتم ازشون نندازین دور من ازشون استفاده میکنم چونکه هزینه الکی نکنم میگفتم وقتی هست چرا هزینه ،خوب الان هم انفاق میکنم لباسامو ،الان هم لباس خوب میگرم هم لذت میبرم یک کرم ضدافتاب و یک رژ لب میزنم خیلی رژ بهم میاد و وقتی میزنم خیلی حسم خوبه

و خودم از دیدن خودم لذت میبرم

حالا این داستان من و تجربم بود از انتقاد ابجیام توی لباس پوشیدنم نه تنها لباس تکراری میپوشیدم لباس اونارو هم که ازشون خسته میشدن من میگرفتم میپوشیدن یه جورایی از یه جایی به بعد داشتن بهم ترحم میکردن که نکنی ندارم بخرم

بعد توضیح دادم بهشون و به این موضوع فک کردم و یک تغییر در خودم ایجاد کردم دیدم نه خوبه بدم نمیگفتن بنده خداها،

استاد عزیز مرسی ازفایل های اموزندتون