شیوه مدیریت انتقادات

به نام خدایی که نعمت شکر کردنش را به من ارزانی داشت

سلام به بنده ی خاص و مخلص خدا

همانطور که از نوشته شور انگیز شما غرق شادی و شعف و حس غریبی که نمی دانم چیه،شده بود به صندلی تکیه دادم و تو فکر بودن که نگاهم به جزوه ی باز شده ام که با برگه های باطله ای(تحقیق و ..)که همسرم از مدرسه برایم آورده درست شده، افتاد، بزرگ نوشته بود

نام خدا را به بزرگی یاد کن

و این در صورتی بود که من یکسال است که مرتب این صفحات رو ورق میزنم و مینویسم، ولی این رو توجه نکرده بودم.

و فکر کنم تنها جواب برای من و شماست.

چرا که من دیشب بعد از چند هفته تلاش برای بیداری سحر، قبل از خواب هشدار گوشی رو خاموش کردم و به خدای مهربونم گفتم من که با ساعت و هزار ترفند دیگه بیدار نشدم، پس بهتره هشدار را خاموش کنم، دوست داشتی من در کنارت باشم مرا بیدار کن دوست نداشتی میل با خودته شب بخیر.

و سرم و گذاشتم خوابیدم. وقتی از خواب بیدار شدم نگاهی به پنجره اتاق کردم دیدم هوا رو به روشنی است، با خودم گفتم باز هم نزدیک طلوع بیدار شدم، نگاهی به ساعت گوشی انداختم دیدیم 2 دقیقه مانده به 3 است. خدای من باورم نمیشد. بیدار شدم خدا راشکر کردم و طبق عادت همیشه که خدای مهربان با من در سایت سخن می‌گوید اومدم تو سایت و اولین کامنتی که توجهم را جلب کرد کامنت شما بود وقتی آن را خوندم و اون جمله زیبای می‌خواهم و خدا اجابت میکند

همان گفتگوی خدای مهربان برایم بود و در ادامه تمرین ستاره قطبی ام می‌نوشتم و لذت میبردم، خدایا شکرت

مررررسی اسدالله عزیز که هدایت هایت را نوشتی، چه حس خوبیه که بدونی یکی هست همیشه و در همه حال هواتو داره، فقط باید وا داد و دل رو به دریا داد

تسلیم بودن، رها بودن، چه حس زیبایست.

در پناه ربِّ هادی و مُهدی لحظات به شادی و سرور