شیوه مدیریت انتقادات

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام به استاد عباس منش عزیزم،سلام به استاد شایسته عزیزم و سلام به دوستان آگاهم که کامنت هاتون گوهر های بهشتی هستند

منم از مدیریت انتقادها و اینکه چقدر برام اوایل سخت بود تجربه ها دارم،خدای من اوایل ازدواجم که اصلا نمی‌تونستم هیچ گونه سخن انتقادی رو بپذیرم،به شدت بهم میریختم به خصوص اگر از طرف همسرم بود

درسته چیزی نمیگفتم اما اینقدر ناراحت میشدم و اینقدر از درون خودخوری میکردم که نگو…

اما کم کم سنم که بالاتر رفت و تجربه ام که تو بعضی مسائل بیشتر شد بهتر شدم اما همچنان پاشنه آشیلم هست.

بنده خدا همسرم در هیچ زمینه ای نمی تونست به من چیزی بگه چون همیشه یه گارد محکم داشتم….فکر میکردم اگر کسی داره از من انتقادی می‌کنه ،اون داره شخصیت من رو خورد می‌کنه و چقدر این حرف تون درست اومد و نشست تو جانم که گفتید :«انتقاد رو به شخصیت خودتون گره نزنید»

استاد عزیزم فکر میکردم هنوزم تو این زمینه داغونم اما یاد تجربیات چند وقت اخیر خودم افتادم،اولین مورد این بود که :

چند هفته قبل رفته بودم به یه سفر چند روزه با دوستانم ،اونجا به چالش های برخوردیم و یکی از دوستام به شدت از من انتقادی کرد و با لحن محکم و جدی گفت که فلان رفتارت درست نبوده و ناشی از توقع زیاد داشتن از دیگرانه

با اینکه هضم حرفش برام خیلی سخت بود اما به خاطر رفتارم ازش عذرخواهی کردم و به خودم تعهد دادم که خودم رو بهبود بدم،

تا چند روز توی ذهنم خیلی با خودم درگیر بودم و البته با اون دوستم

بعد به خودم گفتم که باید ازش تشکر کنم که این نقطه ضعف من رو بهم یادآوری کرد و با کلام محکمش باعث شد تعهد من هم نسبت به تغییر رفتارم محکم باشه

و توی ذهنم سعی کردم با خودم و دوستم به صلح برسم…. این برای منی که اگر قبلاً همچین اتفاقی واسم می افتاد خودم رو نابود میکردم واقعا یه پله صعود محسوب میشه.

مورد بعدی این بود که یه روز سر کار رییس مون به شدت و به شکل توهین آمیزی شروع کرد به انتقاد از همکاران و چون من مسٔول شیفت بودم بیشتر روی صحبت اش با من بود،منم چیز خاصی نگفتم و سعی کردم خودم رو بزارم به جای رییس مون،بماند که بعد همکاران چقدر من رو مورد انتقاد قرار دادن که چرا چیزی بهش نگفتی؟و واقعا من به این موضوع فکر کردم که در شرایطِ خیلی معمولی تر ،خود من نتونستم خودم رو کنترل کنم

و بعدها رییس مون چقدر از من تشکر کرد که تونستم خودم رو کنترل کنم و به قول خودش جلوی بقیه همکاران احترامش رو نگه داشتم و چقدر ارتباط ما با هم صمیمی تر شد.

من متوجه یه نکته ای هم شدم که مربوط به همین امروزه،اول صبح پیام حامد عزیز رو در دوره کشف قوانین توی تلگرام خوندم که یه جایی نوشته بودن«وقتی آگاهی ها رو دریافت میکنید ،انگار خود بخود یه سری ترمزها کنار میرن»

من متوجه شدم با گوش دادن به این فایل چقدر تمرکزم بیشتر رفته روی دستاوردهای خودم و دیگران و بیشتر میتونم از بقیه تعریف کنم یا تعریف دیگران نسبت به خودم رو بپذیرم.

دیروز و امروز خیلی راحت تر و با احساس بهتری تونستم از همکارام تعریف کنم و نکات مثبتی رو بهش گفتم که قبلاً واسم داشتن این نگاه سخت تر بود ،اما حالا راحت تر میتونم ببینمشون

یا وقتی دکترمون ازم تعریف کرد و گفت مبینا تو این کار تو فوق‌العاده هستی و من بهتر از تو رو سراغ ندارم ،بهش گفتم آره تازه من این توانای ها رو هم دارم و میتونم فلان کارها رو به این شکل انجام بدم(در حوضه کاری خودمون)

اگر قبلاً بود یه جور احساس مثلاً از خود مچکر بودن یا یه همچین چیزی بهم دست میداد،،،اما امروز متوجه شدم صحبت هام ناشی از عزت نفس هست و به صورت درونی دارم این حرفها رو میزنم نه فیلم بازی کردن

خدا رو شکر میکنم که در مدار دریافت آگاهی های سازنده هستم

استادم از شما بابت تمام این آموزش ها سپاسگزارم