شیوه مدیریت انتقادات

به نام خداوند هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و خانوم شایسته عزیز

سلام به همه دوستان ارزشمندم

خدایا ازت سپاسگزارم که لایق دریافت این آگاهی های ارزشمند هستم

چقدر در صلح بودن با خودمون مهمه

و اگه بیایم در صلح بودن با خودمون رو اصل قرار بدیم

اونوقت بهتر میتونیم با موضوعات برخورد کنیم و واکنش نشون بدیم

هروقت همسرم تو کار از من یه انتقادی میکرد و از کارم ایراد میگرفت من اصلا نمیتونستم بپذیرم

زود بهم بر میخورد و واکنش نشون میدادم عصبی میشدم

نمیتونستم انتقاد و بپذیرم

بعد که به خودم نگاه کردم دیدم یکی از دلایلی که تو کارم پیشرفت نمیکنم همینه

دیدم خوب همسرم تجربه اش تو کار خیلی خیلی از من بیشتره و اصلا خودش همه چیز و به من آموزش داده پس اگه انتقادی میکنه به خاطر اینه که من کار و بهتر انجام بدم

من پیشرفت کنم

پس بپذیرم و سعی کنم دفعه بعد اون کار و بهتر انجام بدم

با زود بهم برخوردن و با مغرور بودن من به جایی نمیرسم

سعی کردم نگاهم و تغییر بدم و بپذیرم و خودم و تو کار بهبود بدم

اگه همسرم ازم انتقادی میکنه بگم چشم دفعه بعد سعی میکنم بهتر انجامش بدم

اگه ایرادم و بهم نگه که من نمیفهمم کارم ایراد داره و درستش نمیکنم

و چقدر دارم میبینم همه چیز تغییر کرد وقتی من تغییر کردم

نه تنها رابطه مون بهتر شد بلکه من چقدر تو کارپیشرفت کردم و خوب وقتی من هرروز بهتر میشم قطعا انتقاد هم از من کمتر میشه چون کار درست انجام میشه

یه مورد دیگه هم در مورد اینکه انتقاد و بپذیریم و جبهه نگیریم اینه که

چند وقت پیش مامانم راجب یه رفتارم ازم انتقاد کرد

و اولش هم کلی ازم تعریف کرد و بعد حرفش و زد که من ناراحت نشم

من اون موقع داشتم رو دوره عشق و مودت کار میکردم

وقتی مامانم داشت میگفت اگه قبلا بود ناراحت میشدم یا میخواستم بحث کنم و از این حرفا

ولی همون لحظه ذهنم و کنترل کردم

و من این و درک کردم که اگه همون لحظه ذهنم و کنترل کنم همه چیز خوب پیش میره ولی اگه نتونم و بهش اجازه بدم نجوا کنه دیگه یا نمیتونم کنترلش کنم یا خیلی برام سخت میشه

و با کنترل نکردم ذهنم یه رفتارهایی رو انجام میدم که بعد پشیمون میشم

اون روز اون انتقاد مامانم رو پذیرفتم و بحثی هم نکردم و

بعدش که فکر کردم دیدم اصلا این انتقاد میخواست یه ترمزی رو من تو خودم بفهمم

گفتم خدایا من ازت سپاسگزارم که از این طریق به من کمک کردی من ایرادم رو بفهمم

چون من فکر نمیکردم که اون رفتارم یه ایراده فکر میکردم درسته

ولی اگه نتونسته بودم ذهنم و کنترل کنم

اگه قهر میکردم اگه بحث میکردم

هم خودم ناراحت میشدم و پشیمون میشدم و هم مامانم رو ناراحت میکردم با رفتارم

و من با احساس قربانی بودن به مامانم هم احساس گناه میدادم که ای کاش اصلا نمیگفتم

پس این درس و گرفتم که اینجور مواقع ذهنم و کنترل کنم و آروم بشم

به قول استاد اگه بتونی ذهنت و کنترل کنی میتونی دنیات رو کنترل کنی

یه وقتایی هم هست که ازم انتقاد شده و یه چیزایی هست که میدونم مسیرم درسته میدونم روشم درسته

پس بحث نمیکنم و اهمیت نمیدم

بازم اینم برمیگرده به اینکه آدم با خودش در صلح باشه

مثلا این که چرا آرایش نمیکنی؟ چهره ات بی روحه

این واقعا یه مسئله شخصیه و کسی که بهم این حرف و میزنه من اصلا جوابی نمیدم بحثم نمیکنم فقط لبخند میزنم

چون اگه بحث کنم تمرکز کردم روش و از مسیر دور میشم

و اینم بگم که من خیلی رو این قضیه کار کردم یعنی قبلا اصلا اعتماد به نفس نداشتم اصلا خودم و دوست نداشتم و خوب با آدم هایی برخورد میکردم که ازم انتقاد میکردن یا نظر میدادن

مخصوصا راجب ظاهرم

ولی از وقتی سعی کردم با خودم در صلح باشم

سعی کردم رو عزت نفسم کار کنم

واقعا با افرادی برخورد میکنم که تحسینم میکنن

اصلا الگو شدم براشون

مثلا همینکه آرایش نمیکنم میگن چقدر سادگی زیباتره

چقدر لذت میبریم از این سادگی

و کلی تحسیین میکنن

این همیشه داره برام اتفاق میفته ولی خوب شاید گاهی پیش بیاد یکی هم با من هم نظر نیست و فکر میکنه آرایش کردن یعنی برای خودت ارزش قائل باشی و به خودت برسی و میاد اینو بهم میگه

که یه ذره به خودت برس و از این حرفا

دیگه اینجا اگه قانون و بلد باشیم اعراض میکنیم

در کل همه چیز برمیگرده به خودمون و اینکه خودمون و بشناسیم

خدایا ازت سپاسگزارم که بهم فرصت نوشتن دادی

استاد و خانوم شایسته ازتون سپاسگزارم