شیوه مدیریت انتقادات

سلام عزیزانم

در مورد انتقاد پذیری

زمانی که فردی از من انتقاد میکنه من بشدت بهم میریزم و یه جورایی از لحاظ فیزیکی داغ میکنم قلبم تند تند میزنه و به شدت از لحاظ روحی هم بهم میریزم ، یعنی فوق العاده عصبی و پرخاشگر

البته که سعی میکنم اون انتقاد رو به روش درست پاسخ بدم اما متاسفانه به علت باور های اشتباهم و حرف مردم و اینجور چیزا من از درون احساساتم به هم میریزه و نمیزاره که با آرامش جواب مخاطبم رو بدم .

اول از همه من اصلا نباید دیگران رو متقاعد بکنم بابت کاری که انجام میدم و سبک زندگی که دارم ، قرار نیست من توضیح بدم عملکردمو به کسی که بد برداشت کرده ، بحثی نداریم ما با هم من به این روش فکر میکنم و رفتار میکنم اون فرد هم به روش خودش ، همینطور که من اون فرد حق اینو داره که انتخاب بکنه چجوری رفتار کنه ،چجور لباسی بپوشه ، از چه الفاظی در کلامش استفاده کنه ، چه بر خوردی کنه ووو منم به همون اندازه این حق دارم .

اما زمانی مثل امروز با وجود اینکه من اینارو میدونم اما بازهم به هم ریختم ، مثل امروز که رفتم مغازه و مریض بودم اما ماسک زدم و دوره نقاهتم بود اما همکارم برگشت به من گفت که چرا مریض شدی بلند شدی اومدی مغازه برای اینکه مارو مریض کنی …

این حرفش حسابی اذیتم کرد و چون احساسم بد شد و ناراحت شدم خواستم که اونم همچین احساسی رو تجربه کنه و جواب دادم ، چون دوست داشتم ….

انقدر شعورم میرسه که وقتی مریضم ماسک بزنم .

مگه خرجمو تو‌ میدی که نیام سره کاره و…

من این حرفارو با عصبانیت بهش زدم اما اون خیلی با خنده و شوخی جوابمو میداد .

متوجه شدم که دلیل احساس بد من رفتار دیگران نیست بلکه باور های بد من هست که با رفتار های دیگران آزارم میده .

من وقتی برام حرف و نظر دیگران مهم باشه ، انتقادشون و سرزنششون ، نا خودآگاه به هم میریزم در صورتی که اگر باورم درست باشه خیلی راحت میگم …

الان چند روزه گذشته و من قرص و دارو خوردم و دوره نقاهتمه ، تازه ماسکم زدم برای اینکه شما مریض نشی ، شمام مریض شدی بیا ، اما ماسک بزن من مشکلی ندارم

اگر باز ازم توضیح خواست یا سکوت میکنم یا میگم اوکی دفعه بعد یادم میمونه یا حق با شماست .

خیلی ریلس و راحت ، نه کسی ناراحت میشه این وسط و نه شخصیت و رفتار من زیره سوال میره .

بالاخره ما داریم در اجتماع زندگی میکنیم ، من نمیتونم رفتار دیگران رو کنترل کنم یا همش بگم این رفتارت بده تو نباید اینجوری با من حرف بزنی و…

من باید بتونم در همچین مواقعی حاله خودم رو خوب نگه دارم چطوری ؟ با تغییر باورم

که بگم طبیعیه عده ای از رفتاره من خوششون نیاد ، اینکه من نمیتونم رفتار دیگران رو کنترل کنم ، اینکه احساس خوب من دست خودمه نه کسه دیگه ، اینکه حرف مردم مهم نیست اهمیتی نداره ، اینکه من قرار نیست چیزی رو به کسی توضیح بدم که متقاعد بشه ، اینکه هر کسی بر اساس باور هاش رفتار میکنه به خاطره گذشتشه چون اینجوری باهاش رفتار شده چون رفتاری بهتری ندیده رفتارش فلبداعه نیست ، اینکه از چند نفره دیگه بپرسم آیا رفتار اشتباه بود شاید ازنظر اون فرد اشتباهه فقط یا اینکه ازش بخوام بیشتر توضیح بده همین حرفایی که استاد گفتن

به هر حال نیاز داره که هی تمرین کنم این موارد رو که چجوری انتقاد پذیر باشم …

دوست دارم استاد

خدایاشکرت