نحوه برخورد با الگوهای تکرار شونده دیگران

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلاااام به همه ی شما عزیزان

سلام استاد جانم و مریم جان عزیز

واقعاااااااا از صمیم قلب سپاسگزار هر دوی شما و هم خانواده های عزیز توی این سایت پر برکت هستم. هر قدم این سایت، هر جمله ی این سایت برکت ها ازش می باره.

من واقعا سپاسگزار شما و سپاسگزار خدواندی هستم که مارو با هم توی این مسیر زیبای یکتاپرستی قرار داده.

چقدر چقدر چقدر این فایل، این صحبت ها، به قول استاد این دُرّ اینجا هست و ما داریم مثل رزق بی حساب که واقعا رزق بی حساب خداونده دریافتش می کنیم. پس لایق بودیم

خدای من. خدای من. چی بگم چی بگم از کمبود عزت نفس و احساس عدم لیاقت

استاد جان شما توی صحبتاتون اولش گفتین که بچه ها برای من سه بار زیاده، دوبار، یک الگو اگر دو بارتکرار شد باید دنبال دلیل بگردید.

بذارین برداشت های خودم رو بگم با توجه به باورهام

بقول قرآن ما، داریم به آثار پیشنیانمون اقتدا می کنیم و این رفتار و عملکرد مشرکانه. اونایی که تقلییدگر بودن بجای پرسشگر بودن که دلیل این کار چیه

حرف مردم، رفتاری که از بزرگان دیدیم و فکر کردیم درسته و به صورت کد، واقعا کُد های ژنتیکی روی ژن های ما نشسته و هر بار داره فوتون هایی رو ساطع می کنه به شکل رفتارهای تکرار شونده.

چون به صورت کُد در اومدن و تا معلق شدنشون و جایگزین شدنشون با رفتارهای درست تر پروسه ی تکاملی نیازه.

چقدر چقدر داره برام تداعی می شه که من بارها و بارها درگیر این کدهای مخرب هستم.

مثال ها

یادم هست برای اولین باری که بعد از مدت ها می خواستم به کوهنوردی برم، مادرم به شدت مقاومت کرد

هر بار، هر بار دقیقا هر بار با من بحث می کرد و اعلام نارضایتی، با قهر، با نگرانی های بیخود، با دغدغه های الکی. اما من هر چند با بحث میرفتم ولی بحث ها کمتر شد چون من هر بار به طریقی روی خودم کار می کردم و می گفتم اشکال نداره من باید تغییر کنم

تا بعد از دو سه سال، امسال یک بار تکرار شد این بار یادم به آیه ی قرآن افتاد که شما به پدرو مادرت باید احترام بذاری، اف هم نگی امــــــــا امـــــا این امــــا خیلی مهمه که من نمی دیدمش

اما اگــــــر قضیه طوری بود که قرار باشه به خدا شرک بورزید از اونها اطاعت نکنید.

من یادم به این جمله افتاد و این بار حتی نخواستم مادرمو با توضیح دادن قانع کنم

یه کلام گفتم می رم و این اولین و آخرین حرفمه.

اونقدر احساس رضایت داشتم که نگران ترس های مادرم نشدم.

چون اون بخاطر ترس هاش داشت مانع من می شد

و من بخاطر کج فهمی هام فکر می کردم باید اون راضی باشه از من. راضی باشه از رفتار من

اما رفتم و بقول استاد قدرت هم دست خودم و خدای خودم بود و هر وقت بخوام می رم

ولی این سری رفتارهایی که بر اساس جلب رضایت افراد حتی افراد خانواده بوده زیاد برای من تکرار شده به خاطر اینکه من رضایت، احساس خوب، سلامتی و…. بقیه برام مهم بوده

الآن خیلی کمرنگ شده، خیلی خیلی کمرنگ شده امــــا صفر نشده

چون من همین روزا درگیر موضوعی بودم که برای من تکراری بود و به شدت مقاومت کردم و کاری که دوست داشتم و فکر کردم درسته رو بدون عذاب وجدان انجام دادم و جاهایی که باید نه می گفتم رو قاطعانه گفتم.

اما باز هم هست. مثلا رفت و امد با کسی داشتم که هر بار می رفتم خونشون، با من خوب بود اما همسرش یا فرزندش اگه کاری می کردن بد رفتاری می کرد و این چیزی نبود که من می خواستم ولی یه جورایی می پذیرفتم

چطوری؟ اینطوری که خب اون آدم مثبتیه، چقدر هم خودش و هم همسرش عاشق همن ولی خب گاهی، گاهی گاهی پیش میاد (ترمز. این گاهی گاهی چیزی بود که من دوست نداشتم و اصلا چون یکی از خواسته های من بوده که این گاهی ها نباشه توی روابط، من رفتم دوره روابط رو خریدم، و دارم کار می کنم پس اگر دارم می بینمش و می گذرم ازش یعنی باور ندارم که نباید باشه).

یا با یه بنده خدا رفت و آمد داشتم و می دیدم چقدر رفتارش خوب شده و مثبت اندیش تر شده تا اینکه یک شب توی ماشین بودیم، همسرش رانندگی می کرد، راجع به غذای ظهر ازش پرسید که ظهر فلان ادویه رو ریخته بودی توی غذا؟؟

و اون خانم به دروغ گفت نه. نریختم. خیلی خونسرد.

اونجا انگار یه پتک خورد تو سر من. که ای وای ببین تو داری با کی رفت و آمد می کنی و رفتارهای تکرار شده ی گذشته ش رو نادیده گرفتی و گفتی خب حالا فلان مورد اشکال نداره

ولی اون دروغ، باعث شد رابطه ی من با اون شخص از 50 به 1 برسه. نمی گم 100 چون کم بود خداروشکر ولی کم و کمترش کردم حتی.

ولی اینکه به آثار پیشنیان اقتدا می کنیم، یکیش اینه که: یه چیزی رو، یه رفتاری رو تحمل می کنیم.

می پذیریم

در حالی که اگر قوانین رو بهتر درک کنیم، احساس لیاقت در خودمون ایجاد کنیم چیزی رو تحمل نمی کنیم.

رفتاری غلط رو تحمل نمی کنیم.

چون با درک قوانین به این نتیجه می رسیم که خوشبختی، روابط عاشقانه ی سرشار از عشق، احترام و صداقت و سایز ویژگی های خوب دیگه، طبیعت جهانه و غیر از این غیر طبیعیه.

چون با احساس لیاقت خودمونو به زحمت و تقلا برای نگه داشتن یا موندن توی روابطی که صالح نیستن، به رنج و سختی نمیندازیم.

یه دوستی داشتم که بسیار با هم صمیمی بودیم وقتی که من تغییر کردم، کم کم فاصلمون بیشتر شد.

چرا؟ چون احساس لیاقت داشت بهم می گفت که کدوم رفتارهارو من بخاطر یه صمیمیت قدیمی زیر مبل زدم.

کدوم بی احترامی ها، سختی ها

تا اینکه یه روز خودش رفت و بعد از یک سال برگشت. بعد از یک سال من نگفتم خب خداروشکر

گفتم من چه باور مخربی دارم که این آدمی که تغییر نکرده و بدتر از قبلش هست برگشته

و دوباره روی خودم متمرکز تر شدم

و به یه هفته شاید نشد که بخاطر نه گفتن به تقاضای اون، دیگه پیام نداد و منم دیلیت اکانتش کردم.

یا مثلا درباره ی رفتار شخصی، خب من می دیدم که یه سری قوانین رو رعایت نمی کنه به طور مثال قوانین رانندگی و جالبه بازخوردشو که می دیدم، ناخودآگاه به زبون می اوردم و اون با بهانه های واهی می خواست دلیل بیاره که نه من مقصر نیستم، یا یه جاهایی هم که قبول داشت می گفت خب همسرمم این کارو می کنه. خب فلانی هم همینه. خب بهمانی و….

بعد یه روز که کنارش نشسته بودم گفتم ببین این رفتارو بارها دیدی، این ادمم خودتی. تو هم همینی. تو هم برای خودت ارزش قائل نشدی. برای قوانینی که یاد گرفتی و کلی حرفی که اون روز با خودم داشتم مرور می کردم و به خودم قول دادم رفت و آمدمو با کسی که مسئولیت پذیر نیست کم کنم یا اگر بر حسب اتفاق یا حالا دلخواه خودم باهاش همراه شدم (فقط به خواسته ها و زیبایی ها توجه کنم و از ناخواسته اعراض کنم و اینکه نخوام نخوام اونو تغییر بدم. من که تغییر کنم اون در 98 درصد تغییر می کنه به شکلی که با من هماهنگ باشه یا از هم جدا می شیم و این اصلا چیز بدی نیست). که این موضوع چند وقتی هست که دارم بهش عمل می کنم تا جایی که حواسم هست.

رفتارهای ما مخلوطی از باورهاست

من یه سری جاها پذیرفتم

یه سری جاها از خودم گذشتم اما هر بار که به یاد اوردم قانونو متمرکز شدم

مثلا توی رفت و آمد با کسی که می اومد، می ریخت، می پاشید و بدون تشکر بدون هیچ کمکی بلند می شد می رفت من یه جا به خودم گفتم اون آدم منم. اون منم هرچند اوایلش سختم بود که عصبانیت یا خودخوری هامو کنترل کنم

ولی هر بار با تکرار خوبی های اون شخص و نوشتن خط و نشان هایی برای رفتارهام آروم آروم اروم رفت و آمدش کم و کمتر شد

یا به جایی رسید که اصلا نیازی نبود من بخوام بهش لطفی کنم یا به قولی سرویس بدم

و درسته این رفتارو از اون در مقابل بقیه کمابیش می بینم و همینم دارم کمتر بهش توجه می کنم اما تا زمانی که من درست نشدم، اون آدم یا آدم ها هستن توی زندگی من

از مادرم گرفته تا همه ی این ادمایی که گفتم که همه ش برمی گرده به گدشتگان من چون من به شدت از خودگذشتگی، دلسوزی رو دیدم

من غذا نخوردن های مادرم رو بخاطر نگرانی برای دیگران و… دیدم

خیلی رفتارهارو دیدم و توی خودم شناسایی کردم تا این چیزی باشم که توی این لحظه هستم که فقط شاید 10 درصد رضایت داشته باشمـ.

اونقدر تغییر نکردن برای من رنج آور شده که نمی تونم تغییر نکنم

چون دلسوزی و احساس گناه برای دیگران و تغییر زندگی دیگران و حرف مردم سالها با من بوده و اگر الآن به 50 درصد رسیده، یا 60 درصد اصلا راضی کننده نیست. احساس خوبی دارم که تغییر کردم اما رضایت که دست به تغییر نزنم نه.

چون من شب بی خوابی کشیدن بخاطر دردهای دیگرانو کشیدم و لذت خواب راحتم بخاطر نگران نبودن بخاطر بقیه رو چشیدم

و توی آدما دیدم

حتی آدمی رو دیدم که بخاطر بقیه بیمار شد و بعد از مدتی از دنیا رفت

پس خیلی نیاز دارم که اصلاح بشم، چون الگوهای تکرار شونده رو هنوز توی خیلی موارد دارم می بینم

چون یه جاهایی پذیرفتم همینی که هست……..!!!!!

مثلا یه سری از الگوهای تکرار شونده مربوط می شه به توجه به ناخواسته، مثلا توجه به نازیبایی، به شلوغی، به بی نظمی، به یه چیزی که دوسش ندارم و ذهنم می گه باید تقلا کنی برای تغییرش

اما وقتایی که هماهنگم و فقط روی خودم متمرکز می شم، روی خودم کار می کنم، اون موضوع برای مدتی محو می شه یا کم و کمتر می شه.

بخدا خیلی جای کار دارم. خیلی جای کار دارم.

اینام که نوشتم کلی مقاومت داشتم ولی نوشتم که بدونم کجام و چقدر باید پر تلاش تر ادامه بدم.

خیلی خیلی باید برای خودم، وقتم، انرژیم، ذهنم ارزش قائل باشم و خسیس بشم توی اتلاف انرژیم برای الگوهای تکرار شونده. برای دیگران. برای توجه به ناخواسته و و و.

استاد جان واقعا از صمیم قلب از هر دوی شما و از دوستان سپاسگزارم بخاطر این فایل های آگاهی دهنده که هر بار داره روشنترم می کنه

داره منو از کج فهمی ها بیرون میاره

از درک درست توحید، درک درست هدایت.

همین روزا درگیر موضوعی بودم که کسی از طرف من قولی داده بود و من نصفه نیمه قبول کرده بودم اما خداروشکرررر می کنم که تونستم ذهنم رو کنترل کنم از دلسوزی و احساس گناه نداشته باشم و راحت هر وقت دلم خواست نه بگم و دلم نسوزه که طرف مقابلم داره سختی می کشه چون اون روی کسی حساب باز کرده بود و از زعم خودش به نفر سوم قول داده بود.

یاد گرفتم بگم نه و دلم نسوزه

یاد گرفتم محافظ منافع خودم باشم و بجای اینکه خودم رو از نعمتی محروم کنم، عزت نفسمو ببرم بالا و جای لازم نه بگم.

بجای سختی دادن به خودم و نگران بقیه بودن، بگم بقیه خدارو دارن و اگه بخوان خدا کمکشون می کنه. کارهاشونو انجام می ده

یاد گرفتم وقتی یه نفر می خواد از داشته ی من استفاده کنه بگم نه. نمی دم

چند وقت پیش یکی از اشنایان گفت نسترن یه کارت بانکی داری من ازش استفاده کنم

دیدم آره، یکی دارم که مدت هاست بلااستفاده مونده و راحت تعویضش کردمو دادم اون شخص استفاده کنه اما همون روز پشت تلفن بهشون گفتم که ولی روی وام گرفتن با کارت من نه شما و نه فلانی (دوتا آقا از خانواده ی خودم) حساب باز نکنین که تحت هیچ شرایطی من برای کسی وام نمی گیرم چون سالها پیش یه وام برای کسی گرفتم که هر بار برای قسط دادن فراموش می کرد و من مجبور می شدم یادآوری کنم تا اینکه قسط های آخرو با پول خودم دادم که شبا راحت بخوابم و بعدا از حساب اون شخص کم کردم ولی پروسه ش خسته کننده بود برای من، و به همین دلیل قاطعانه با اینکه سختم بود به شخصی که همیشه به من لطف داشت و همیشه برای من هر کاری لازم بوده انجام داده، گفتم نه و پشیمون نشدم و نیستم.

یا قضیه ی شراکتی زمین خریدن رو راحت بهشون گفتم نه.

و بی نهایت باری که راحت نه گفتم بدون اینکه نگران باشمو بعد با رفتار محترمانه مواجه شدم.

ولی ما هنوز خیلی کار داریم استاد جان. خیلی کار داریم که به درک و عمل شما نزدیک بشیم اما دور نیست. اگر متمرکز بشیم، اگر لیزری فوکوس کنیم اصلا دور نیست و بقول قرآن بشارت بده به صابران

و صابران کسانی هستند که ایمانشون رو نشون می دن. عمل اصلاحی انجام می دن.

خدا می دونه، فقط خدا می دونه چه آدم های نایسی، چه اتفاقات شگفت انگیزی، چه نتایج فوق العاده ای قراره وارد زندگیمون بشه.

مراقب الگوهای تکراری زندگیمون باشیم، نه سه بار، دوبار دوبار دوبار دوبار که تکرارشد، بگیم اوکی. من چه فرکانسی فرستادم، قضیه چی بوده حالا چه فرکانسی باید بفرستم.

که برای من نیم بیشترش برمی گرده به احساس لیاقت. عزت نفس و ازشمندی.

یه وقت هایی آدمایی رو می بینیم که با جار زدن، با تقلا، با گفتن اینکه من لایقم دنبال لیاقت می گردن دنبال اصلاح بقیه تا بهشون احترام بذارن

اما مایی که اینجاییم انگار کلید گنج های زمین و اسمون دستمونه کافیه به دست بگیریم و بچرخونیم

کافیه درک کنیم و عمل کنیم بعد مسخر شدن جهان و برانگیخته شدن وجه های زیبای جهانو می بینیم. چون این طبیعت جهانه که همیشه خوشبختی باشه توی زندگی ما. ثروت باشه. فراوانی باشه. سلامتی باشه. بهشت وعده ی حق خداوند به ماست چرا عمل نکنیم. چرا تلاش نکنیم. چرا باور نکنیم که همه چیز در عین سخت بودن تلاش ذهنی در ابتداش، اما راحت و ساده اتفاق میفته چون ما فقط یک درصد خودمونو باید انجام بدیم. بقیه ش رو خداوند انجام می ده.

دمتون گرم

خداروشکرررررر

یا رب