نحوه برخورد با الگوهای تکرار شونده دیگران

به نام الله هدایتگرم

با سلام و احترام خدمت استاد عزیزم مریم جون و دوستان همراه در مسیر آگاهی و توحید

خداوند رو سپاسگزارم که مرا هدایت کرد تا شاگرد شما باشم و در مکتب شما درس زندگی بیاموزم وامیدوارم خداوند درک مرا از این مفاهیم هر روز بیشتر و بیشتر کند و مرا در این مسیر ثابت قدم بدارد

آگاهی های بینظیر این فایل برای من مهمترین پاشنه ی آشیل است و هر وقت به گذشته نگاه میکنم میبینم هر جا به در بسته خوردم دقیقا به خاطر اعتماد و دلسوزی بی جا به دیگرانی بود که هر روز پر توقع تر از قبل از من انتظار داشتن و من هم هر بار با اینکه اصلا دلم نمی‌خواست پاسخ مثبت دادم و فکر و انرژی و تمرکزم رو روی کارهایی گذاشتم که آخرش هم هیچ نفعی که به حال من نداشت بماند تازه بدهکار هم میشدم ….

حالا دیگرانی که تو زندگیم نیستن رو شاید بتونم تحمل کنم ولی توقع بی جای بچه هام واقعا منو کلافه کرده خیلی سخته برام که وقتی از دختر ده سالم بخوام که وسایل شخصی خودشو ،اتاقشو مرتب کنه میگه باشه ولی هیچ وقت انجامش نمی‌ده و در نهایت من باید تمام وظایف اونو انجام بدم و دوباره فرداش همین اوضاع تکرار میشه هر روز و هر روز ….و همیشه هم هر دوتا دخترا میگن قول میدیم دیگه تکرار نشه،، فردا حتما خودمون اتاقمون رو تمیز میکنیم، این بار هر چی وسیله ریختیم مرتب میکنیم،، ولی همه ی این حرفها فقط در حد حرف میمونه …. ‌

گاهی به خودم میگم حتمااا من مقصرم و این شیوه تربیت خودم بوده واز روز اول به دخترام وظایف شون رو یاد ندادم ولی فکر که میکنم میبینم این مشکل و قبلاً نداشتم و چند سالیه که اینقدر بچه های من توقعات شون رفته بالا و هر بار چیز جدیدی از من میخوان و هر بار بی‌نظم تر از قبل میشن و جالب اینجاست که هر بار چیزی از من و پدرشون درخواست میکنن حتما باید دریافت کنن و انگار اصلا تحمل نه شنیدن و ندارن …..من میتونم دوست و رفیق و ….. که رفتار اشتباه دارن کنار بزارم ولی بچه هام که با ما زندگی میکنن و بی نهایت شخصیت وابسته دارم و نمی دونم چطور باهاشون رفتار کنم …

جالب اینجاست که هر کسی از فامیل بچه های منو میبینه میگه خوش به حالت چقدر دخترای آروم و با شخصیتی داری وکلی ازشون تعریف میکنن ولی همین بچه های آروم و با شخصیت گاهی اوقات میشن ملکه ی عذاب من و واقعا منو در حد انفجار پیش میبرن ….

البته ناگفته نماند که من هم اصلا آدم صبوری نیستم و خیلی تو خونه زود از کوره در میرم ولی بلافاصله پشیمون میشم و میگم ارزش ندارد و خودمو با یه چای یا قهوه یا اومدن به سایت آروم میکنم مثل همین الان …

امیدوارم روزی برسه که من بتونم با آرامش با بچه هام رفتار کنم که سخت ترین کار دنیا برای من همینه …..

سپاسگزارم از شما استاد بزرگوار که باعث آرامش و حال خوب من و هزاران نفر هستید