مصاحبه با استاد | چگونه وارد مدار خواسته ام شوم

سلام استاد جانم، سلام خانم شایسته ی عزیزم

هیچ آرزویی اینقدر بزرگ نیست که بهش نرسی! چقدر این جمله تو مغز من صدا کرد، چقدر این جمله منو به فکر فرو برد! تازه متوجه شدم که هیچ وقت به آرزوهام اینجوری نگاه نکردم. با اینکه دارم رو باورهام کار میکنم اما امروز متوجه شدم؛ من هنوز ترمز زن بودن رو دارم! هنوز ترمز دیدن شرایط فعلی و گاها متوقف شدن و رضایت دادن به شرایط کنونی رو دارم. تازه متوجه شدم از وقتی شاغل شدم و خلق ثروت میکنم یه جاهایی تو احساس لیاقتم افول کردم و بایستی بازبینی کنم، مثلا وقتی میریم خرید، حالا اون خرید به یه نوعی به من ربط داشته باشه و از ملزومات من باشه، تا همسرم کارت بانکی رو میکشه، من خیلی خیلی اذیت میشم.خواسته هام رو به اندازه ای در نظر میگیرم که مجبور نباشم در شرایطی قرار بگیرم که همسرم حساب کنه! و من بایستی دوباره احساس لیاقت رو بازبینی کنم و تمریناتش رو مجدد انجام بدم! انگاری فراموش کردم که دوباره و دوباره و دوباره باید روی تک تک دوره ها کار کنم، و به یاد بیارم که اگر متوقف بشم، در جا نمیزنم بلکه پس رفت میکنم به مدار پایین تر..

استادجانم شما تو فایل نشونه ی امروز من از عدم حمایتگری خودتون و جسارت های خانم شایسته و استقلال مایک عزیز در سن 17 سالگی گفتین و من ناخودآگاه خودمو با خانم شایسته ی عزیزم مقایسه کردم، که چقدر خانم شایسته جسورانه به دل ترس هاشون حمله میکنن! این در حالی بود که من همین الانم نسبت به یک ماه قبلم خیلی بهترم! و به خودم یادآوری میکنم که بایستی خودمو با قبل خودم مقایسه کنم و نه با خانم شایسته ی نازنینم که به لحاظ مداری فاصله ی فرکانسی زیادی در عملکرد با ایشون دارم. استاد جونم امروز به یه تضادی خوردم خیلی عصبانی شدم ولی خبر خوب این بود که توی همون ده دقیقه اول، اولین چیزی که به خودم گفتم این بود: من عاجز از تغییر دیگرانم، من ناتوانم از تغییر هرکسی به غیر خودم، جهان به همه‌ی سلیقه ها نیاز داره، من باید تمام تمرکزم رو بزارم رو خودم! روی رشدم! من هزینه میکنم از پولم، از عمرم، از زمانم، اما هنوز باز هم جای تغییر دارم! باید تمرکز بزارم روی باورهای عاطفیم! روی تغییر باورهای ثروتم! چند ماهه درآمد من ثابت شده و من وقتی دارم خودمو رصد میکنم میبینم بایستی مجدد خالق بودن خودم رو به خودم یاد آوری کنم! باید رصد شبانه ی خودم رو با دقت بیشتری انجام بدم. استادجانم چقدر لذت بردم از دیدن روی ماه مادرتون، چقدر این حس خوب شما برام خواستنی شد، و چقدر این احساس نابتون ارزشمنده. دوس داشتم یه روزی برسه منم بتونم مادرمو بفرستم حج واجب، ذهنم داشت می‌گفت ای بابا! این شدنی نیست! ولی استاد چقدر زیبا و در مقام عمل با زندگی خودتون به من نشون دادین که هیچ آرزویی اینقدر بزرگ نیست که دست یافتنی نباشه! استادجونم نتیجه گرفتن ارزشمندترین هدیه ای هست که میتونم به خودم بدم؛ جسورتر شدن، شاداب تر بودن، متخصص تر شدن و متوکل تر بودن بهترین لباسی هست که میتونه برازنده ی افکارم باشه. سپاسگزارم که یه روزی عمل کردین و ادامه دادین و امروز اینقدر نتایج فوق العاده ای رو رقم زدین، دوستون دارم و خیلی خوشحالم که میتونم تو این سایت توحیدی رد پای تغییراتم رو ثبت کنم…