مصاحبه با استاد | چگونه وارد مدار خواسته ام شوم

بنام خدا

با سپاس از استادِ جان و مریم نازنین

این کامنت رو در حالی می‌نویسم که رد پایی باشه بر مداری که هستم

این فایل رو زمانی گوش دادم که دیشبش، شب سخت و خیلی سخت رو گذروندم

دیروز بعد از بارها و بارها بالااورن سخت، سردرد بی وقفه

ساعت 11 شب راهی بیمارستان شدم و دکتر گفت که میگرن هست و آمپول و…

اما در تمام اون لحظاتی که درد داشتم بخدا میگفتم بهم بگو چرا این درد رو دارم تجربه میکنم

بهم یه نشونه بده

علت این درد رو بگو

چون قهوه زیاد خوردم؟

چون قانون سلامتی رو ناقص عمل میکنم؟

چون بی خوابی زیاد دارم؟

بگو چرا خدا….

متوجه شدم من خواسته ای دارم که چون تو ذهنم بسیار دور از دسترس میبینمش

خواسته ای دارم که خودم رو لایق نمیدونم

باعث شد من هر چقدر در طول روز برای آزمون استخدامی میخونم ذهنم و وجودم نمیتونه بخودش حق بده که آقاجان کافیه

تو لایقش هستی

و شب رو کم می‌خوابم که باز بیشتر بخونم

که بسا خودم رو لایق بدنم که بابا منم قبول میشم

…..

استاد تو فایلشون گفتن هیچ رویایی اونقدر بزرگ نیس که برآورده نشه

البته این بسته به اون احساس لیاقت فرد داره

کی اون حس رو میده به ما؟

خودمون

کی اون احساس رو‌نمیده و میگه تو لایق نیستی؟

متاسفانه باز هم خودمون

من این شب ها، اینگونه زجر کشیدن ها رو تجربه میکنم در حالیکه در کنار من افرادی هستن که در طی 1 ماه فقط ساعت بیکاری شون درس خوندن ولی به خواستشون رسیدن، چرا؟

چون خودشون به خودشون حق میدن

خودشون خودشون رو لایق می‌دونن

همه بحث ها به خودِ ما برمیگرده

هیچ کس اون بیرون نیس

استاد گفت باید بیفتی تو مسیر درست خواسته ات

با دویدن هیچیییییییی درست نمیشه

و من این جمله دومی رو بارررررررها تو زندگی تو زمینه های مختلف تجربه کردم

بارهای باررررررر

ولی دویدنم همراه با باورهای غلط، ترس و استرس و نگرانی بود

خیلی دویدم گاها بی هدف، گاهی چون ملت میدویدن منم میدویدم که عقب نمونم، گاهی چون اشاره میکردن که ضرر ندارد تو هم بدو…..

اینها فقط 4 جمله اس و من سالها رو باختم بخاطر دویدن های بی هدف، بی مقصد، بدونِ چرایی و با احساس بد

خیلی وقتا تو زندگی به بقچه ام نگاه کردم دیدم همی دارم و هیچی ندارم که صد البته دلایل اش تو دوره احساس لیاقت برام باز شد

این داستان بقچه ام رو با یه مثال بازترش میکنم

یادمه دبیرستانی که بودیم نزدیکای عید می‌رفتیم یه شهر تفریحی اطرافمان که خانما به قصد خرید میرفتن

خواهرم و دختر خاله امم میرفتن

یه بار خواهرم کلیییی خرید کرد و وقتی برگشت، داداشم بهش گفت چیزایی که خریدی رو بیار نگاه کنیم

آورد: کارت پستال، چندتا زنجیر رنگارنگ، تی شرت راحتی و جا سورمه ای، کاسه قشنگ و….

شبش بابام گفت بریم تولد فلانی

خواهر گفت من که لباس ندارم

پدرم گفت همین هفته کلی پول دادم

برو ««هرچی با پولت خریدی رو بپوش»»»

اینجا بود که بقچه خواهرم همه چی داشت ولی هیچی هم نداشت

استاد میگه فاصله تو با خواسته هاتُ فقط احساس خوب پُر می‌کنه

و من اون دفعاتی که فقط میدویدم خبری از احساس خوب نبود….

استاد جان ممنونم