چندین سال پیش که تازه حرکت در این مسیر زیبا را آعاز کرده بودم، با نوشتهای مواجه شدم، که خواندنش چنان وجودم را سرشار از وجد، شادی و آرامش نمود که تصمیم گرفتم در اولین فرصت این متن زیبا را تبدیل به فایل صوتی نمایم تا این احساس زیبا را با شما نیز شریک شوم.
من هر بار با شنیدن این متن، وارد مراقبهای طولانی با خود میشدم، گویی درِ قلبم باز میشد و مرا به هماهنگی بیشتری با خودم میرسانید.
من آن را آرامش در پرتو آگاهی نامیدم.
پیشنهاد میکنم شما نیز، بارها به خودتان اجازه شنیدن این فایل را بدهید، اجازه بودن در احساسِ خوب، آرامش و رسیدن به هماهنگی.
زیرا وقتی به هماهنگی میان ذهنت و روح میرسی، به خدا وصل میشوی و این اتصال، در زندگیات را به روی همهی چیزهای خوب میگشاید.
یادتان باشد که احساس خوب داشتن از همه چیز مهمتر است.
سید حسین عباس منش
متن فایل صوتی آرامش در پرتو آگاهی با صدای استاد عباس منش:
قلبت را پاک کن، سلامت میکنم و آنجا که من و تو یکی هستیم را گرامی میدارم. آنجا که من و تو یکی هستیم، سکوت کن و دل بسپار،
چه اهمیت دارد که کیست که میگوید و کیست که میشنود؟
چه اهمیت دارد که من کجا هستم و تو کجا؟
چه اهمیت دارد که من به چه باور دارم و تو به چه؟
اینها همه قیل و قالهای نفس توست، حال آن که خود متعالی تو میخواهد که آرام باشد.
بی هیچ نام، بی هیچ مکان، بی هیچ قبیله، بی هیچ قضاوت. آزاد و نا محدود، بی هر فرم و قالب.
این قید و بندهای زمینی را، این طبقه بندیهای نفسانی را کنار بزن، نام را، مکان را، باور را و هر تفاوتی را با ذهنی آرام ، بنشین و بشنو.
میخواهم برایت بگویم و تو بشنوی،
بشنو و تجربه کن.
بیا از پیش داوریها و حتی قضاوتها رها شویم و فقط گوش کنیم. بیا باور کنیم که لزومی ندارد همیشه از خودمان دفاع کنیم.
بیا گوش دادن ساده را تجربه کنیم و رها شویم از قضاوت، رها شویم از هرگونه قبیله و طبقه، رها از باورهایمان و پاک از همه قالبهایی که محدودمان میکنند و تنها رها و آرام است که میشنود.
آرامش این برکه سبز را تجربه کن، بیا تا فقط گوش بدهیم و تجربه کنیم.
قلبت را پاک کن، اتفاقات خوب تنها وقتی از راه میرسند که قلبت را پاک کردهای.
تو پارهای از خدایی.
تو فرا تر از جسمت و فراتر از ذهنت، آگاهی هستی و آگاهی تو اصل توست. خود حقیقی توست. خود متعالی توست.
تو لایتناهی هستی و مقدس
آگاهی تو پارهای از آگاهی همه جهان است.
پارهای از خداست. خود خداست. مثل قطرهای از دریا، که پارهای از دریاست. خود دریاست.
تو پارهای از خدایی و من هم و او که کنار تو نشسته است.
و او که آن سوی دنیاست و کهکشانی که آن سوی کیهان.
و تو پارهای از من هستی و من پارهای از تو مثل دو قطره از دریا که هر دو دریا هستند. یکی هستند.
جایگاهی را ارج مینهیم و گرامی میداریم که من و تو یکی هستیم و خدا.
برای سه روز آینده:
• فقط برای سه روز با همه هستی یکی شو. همه هستی را پارهای از وجود خودت ببین.
• فقط برای سه روز خودت را و همه را گرامی بدار، چون پارهای از خودت، چون قلبت، چون پارهای از خداوند.
• فقط برای سه روز با هر موجودی که روبرو میشوی این جمله را در ذهن تکرار کن:
او پارهای از من است، پارهای از خداست و ببین که عشق بی قید و شرط چگونه در وجود تو جاری میشود.
برای شنیدن سایر قسمتهای آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- آرامش در پرتو آگاهی | قسمت ۱3MB4 دقیقه
- داستان تولید آرامش در پرتو آگاهی0MB0 دقیقه
سلام به استاد عزیزم، و بانو شایسته ی مهربان و همراهان مسلمانم.
خدا رو شکر برای این هدایتی که مرا به این نزدیکی و به این شناخت رسانید. خدای من بزرگتر از همه ی مسائل منه.. خدای من مهربان تر از تمام خطاهای من هست..خدای من به من نزدیک هست. خدای من قدرتمند تر از همه ی شرایط هست.. در شدید ترین شرایط منفی، به میزانی که ما به قدرت خداوند، باور داریم، به میزانی که ما به خداوند میسپاریم، شرایط میتواند برگردد.. هر چقدر ما باورمان به خداوند و یاری هایش بیشتر باشد همانقدر شرایط در کسری از ثانیه برمیگردد.. این شرایط، این مسائل و مشکلات، همه صورتی ظاهری هستن، وجود حقیقی ندارند، کافیست که تسلیم خدا باشیم و در همان لحظه از خدا بخواهیم که چه میخواهیم.. از صورت های حقیقی چه میخواهیم؟ عزت میخواهیم؟! احترام میخواهیم؟! بسیار عالی، پس بدان که بدست میآوری.. خیلی زود، خیلی زود.. فقط بسپر و آرام باش. بدان که به مرکز قدرت و نعمت وصل شده ای. بدان که مورد حمایتی. بدان که همه چیز پوشالی ست.. همه این زندگی، همه ی این شرایط، همه و همه ساخته و پرداخته ی باورهاییست که ریشه در شرک دارد… و همه اش فقط بادی توخالیست.. تمام این مسائل ناخواسته، همه اش، فقط صورتی ست در نظر تو. وجودی حقیقی ندارند.. و به قدرت خداوند وصل شو، به نعمت خدا وصل شو.. همه این صورت های ناخواسته محو میشود.. به میزان باورت این محو شدن سرعت میگیرد.. میتواند در همان لحظه محو شود.. کاملا طبیعی. میتواند در همان روز محو شود.
و اگر بتوانی این بندگی رو تمرین کنی، این آرام بودن و وصل شدن و سپردن رو تمرین کنی. وقتی شرایط ناخواسته محو میشود، خیلی زیباست..
خیلی قرین آرامش میشوی.. این بندگی خود خود آرامش است. ای کاش زودتر با این بندگی آشنا میشدم.. وقتی چند بار میسپاری و بندگی را تمرین میکنی، دیگر قلبت قدرت میگیرد.. وقتی ناخواسته ها بوجود می آیند، تو راحت تر میتوانی ذهنت را کنترل کنی و راحت تر میتوانی به خداوند بسپاری که مراقبت باشد.. به قدرت خداوند وصل شوی و آرام شوی.. و این نجواهای مرثیه سرا را خاموش کنی و رها و آرام در این برکه ی سبز زندگی فقط به خوبی ها و زیبایی ها توجه کنی.. فقط برای اینکه به نسبت باورهایت، به قدرت خداوند فرصت تبدیل بدهی.. این لحظات را غنیمت بدان.. این لحظاتی که میتوانی بندگی را تمرین کنی.. خدا رو شکر..
استاد عزیزم، در این مدت مشغول جابه جایی خانه مان بودم و فرصت نکردم کامنت بگذارم و نشانه ها را بگویم.. و حالا انقدر زیاد شده که باید کتابها بنویسم در مورد نشانه های همین چند روز..
خدا میداند که چقدر نشانه دریافت میکنم از توجه خداوند، از محبت خداوند. خدا میداند که چقدر دلبسته ی این بندگی شده ام..
خدا رو شکر.. این تمام داشته ی من است، تمام آن چیزی که میخواهم، تمام آن چیزی که لازم دارم..
خدایا شکرت.. فرمانروای من شکرت..