آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 47

بنام الله یکتا

سلام به استاد عزیزم و مریم جان عزیز و دوستان هم فرکانسی

روز ۳۳ سفرنامه، خدایا شکرت

خدای من چقدر قشنگ بود جمله به جمله ی این فایل، وقتی باور میکنیم که ما پاره ای از خدا هستیم و آدمای اطرافمون هم پاره ای از ما یا همون پاره ای از خداوند هستند، دیگه نه باهم بحث میکنیم نه دنبال ناراحت کردن همدیگه ایم نه حس برتری میکنیم، فقط عشق می ورزیم و بس

یه وقتایی بوده حالم خوب نبوده یا در برخورد با یه تضاد کلا حال روحیم ریخته بهم اما اونجایی که وصل شدم به اون نیروی قوی به طرز عجیبی آروم شدم و کل نگرانی هام دود شده رفته هوا

یادمه دو سال پیش همین روزا بود که با خانواده تصمیم گرفتیم چند روزی و بزنیم به دل جاده های شمال، اما نمیدونستیم دقیقا کدوم شهر میخوایم بریم یا کجا میخوایم بمونیم هیچیه هیچی

یادمه وقتی داشتیم راه می افتادیم، بابام گفت توکل به خدا بریم ببینیم خدا ما رو کجا میبره

یادمه همه بدون اینکه نگران باشیم با اطمینان گفتیم مطمئنیم خوش میگذره و این سفرمون به یاد ماندنی میشه

اینهمه رفتم شمال و اومدم اما هیییچ کدوم حتی ذره ای شبیه به این باری که رفته بودم شمال نبود

انقدر با اطمینان به خدا مسیر و شروع کردیم که همش هدایت خدا بود، خدا میگفت و ما میرفتیم و میدیدیم و لذت می‌بردیم از سفرمون

انقدر زیبا به جاهای بی‌نظیر هدایت شدیم که حتی نمیدونم چطور توصیفش کنم

هر جایی که میرفتیم انگار متناسب با اون مکان خدا هوا رو تنظیم میکرد، جایی که باید بارون می‌بارید، می بارید

جایی که باید آفتاب میبود، آفتابی میشد

جایی که باید ابری میبود، ابری میشد

اون سفر پر بود از حس خوب و هدایت، انقدر حسش زیبا بود و خدایی، که هیچوقت یادم نمیره

حتی الان که براتون می‌نویسم با یادآوری اون چند روز لبخند رو لبام میاد

آرزو میکنم خدا همیشه پشت و پناهتون باشه

از خدای عزیزم میخوام که من رو هر روز بیشتر و بیشتر با خودش آشنا کنه و به خودش نزدیک ترم کنه

الهی شکر که در این مسیر زیبا هستم، استاد عزیزم سپاسگزارم بابت فایل بی‌نظیرتون

خیلی دوستتون دارم، در پناه حق