آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 51

رد پای روز سی و سوم

بیشتر دست شیطان ذهن را بخوانیم و کمتر از خط و نشان‌هایش بترسیم و نگران‌شان بشویم.

بیشتر الهامات قلب‌مان را بشنویم و به وعده‌هایش دل‌خوش کنیم.

همه چیزی که ما باید یادش بگیریم خلاصه شده به چهار جمله بالایی.

اگر این اتفاقات و هدایت شدنم به این فایل از سفرنامه نبود، شاید دیگه خیلی زیاد نشونه هام رو باور نمی کردم. این جایی که رسیدم مصداق این جمله ام:

تو مرا دردی و درمان نیز هم.

سه روز قبل که بدون یک روز فراموشی داشتم باسایت و اموزه های استاد جلو می اومدم، به یه تضاد بسیار بزرگ در زمینه تعصب روی نژاد و زبان خوردم.

توی دامی گیر افتادم که بعد از مدت ها سه روز تمام فقط دست و پا زدم و حالم خوب نشد. انگار دوباره سقوط کردم به دره سیاهی ها. و دلیل این اتفاق، چیزی نبود جز هدایت الهی که این تضاد بزرگ رو برای من فرستاد تا من از بیخ و بن یکی از پر قدرت ترین و بزرذگترین و نیرومند ترین علف هرز که در سراسر وجودم ریشه دوونده بود رو بشناسم و خیلی جدی تبر بردارم و تیشه بزنم به ریشه اش. بعد از سه روز که به معنای واقعی ذهنم من رو خاک کرده بود و کل برنامه هام روی هوا رفته بود دوباره به کمک باورهایی که شما کمکم کردین بسازم و روح الهیم و اصل کاری خدای بزرگم بهم کمک کرد تا دوباره بلند شدم و اومدم و اول از همه دوباره با روزشمار تحول شروع کردم و دیدم دقیقا توی قسمتی گیر کردم که باید قبل از نژاد و مذهب و قومیت هر کسی وجود الهیشو ببینم.

و اصلا فکر نمی کردم باورهایی که در سال های طولانی مخفیانه در وجود من شکل گرفته بود و همه چیزم رو تحت تاثیر قرار میداد تا این حد درب و داغون بوده باشه. اصلا فکر نمی کردم اینقدر تعصب بی جا داشتم و نمی دونستم تا اینکه این ضعف من کاملا جلوی چشمانم به نمایش دراومد.

مطمئم این یکی از بزرگترین ترمزهای زندگیم بوده تا به حال و خیلی خوشحالم که دارم از بین می برمش و مطمئنم با این کارم درهایی از نعمت و ثروت و برکت و پیشرفت از همون لحظه ای که ایرادم رو فهمیدم قراره سرازیر بشن سمتم.

چقدر عجیب من این همه خودپسند بودم و در مقابل به خاطر خودپسندی و تکبر و افتخار به نژاد، که چندین سال قبل در صدر اسلام مذموم شمرده میشده رو داشتم و بخاطر همین تکبر و خودبرتر بینیم چون میدونستم که چقدر دید بدی هست نمیتونستم قبول کنم که کسی هم همین دید رو نسبت به من داشته باشه.

احساس آزادگی و رهایی می کنم و خیلی خوشحالم از این بابت. این یک ترمز خیلی بزرگ زندگیم بود این ضعف بزرگ خیلی جالبه که حتی باعث کاهش عزت نفسم هم شده بود. یعنی این خود برتر بینی و این جفنگیات مربوط به تعصبات قومی، ملی و دینی ( منظورم دقیقا جفنگیاته نه اصل وطن پرستی و حب وطن و شهر) چقدر انرژی از من می گرفت.

انگار که به یه لایه و یه سطح دیگه ای از آگاهی رسیدم. از خدا بخاطر گیر افتادنم توی این تضاد بسیار ممنونم که اینقدر من رو رشد داد و نمی دونم چجوری شکرش رو به جای بیارم.

میدونین استاد اصلا من به این مساله حتی فکر هم نکرده بودم و حواسم فقط پیش مسائل دیگه بود که ضعف هام رو درست کنم.

از همین لحظه، وجود خداوند رو در همه انسان ها می بینم و به همشون عشق می ورزم. از همین لحظه به هر موجود زنده اعم از انسان و حیوان که برسم میگم من پاره ای از اون هستم و اون پاره ای از خدا. تصمیم می گیرم فقط به الهامات قلبم گوش کنم و دیگه محلی به نگرانی هام نذارم.

اتفاقای خیلی خوبی در راهه ها!