آرامش در پرتو آگاهی، وسیله ایست برای به خاطر آوردن بینشی که بواسطه ی آن فاصله میان ذهن‌تان و آنچه که اصل توست (روح) از میان برود و وارد چرخه اتفاقات خوب بشوی.
کافی است در خاطراتت، تجاربت، اطرافت و همین حالا به دنبال چیزهایی بگردی که احساس خوبی به تو می‌دهند.
زیرا که احساس خوب داشتن از همه چیز مهم تر است.
می‌توانی به سادگی به احساس خوب برسی اگر:
کمی راضی‌تر باشی، کمی سپاس‌گزارتر.
کمی سرزنده‌تر.
کمی پرذوق و شوق تر
کمی خوش‌بین تر .
کافی است از همین حالا شکایت کردن از دوست، همسر، همسایه، رئیس، دولت و … را متوقف نمایی.
کافی است فقط به رویایت، به آنچه که میخواهی، وفادارتر باشی.
کافی است با آروزیت همراه شوی.
حتی کافی است کمی وانمود کنی اکنون همان چیزی هستی که، دوست داری باشی.
این قدرتمندترین پیام من به تو است!!
این فایل را آماده شد تا با شنیدنش، تو را مدت زمان بیشتری در احساس خوب، در آگاهی تو از اصل‌ات، از آنچه که واقعاً هستی، نگه دارد.
زیرا که اصل تو همواره آرام است.
سید حسین عباس منش
متن قسمت دوم آرامش در پرتو آگاهی:
دیدی که هر اتفاق خوب تنها نتیجه قلبی پاک بوده است و خواهد بود
و قلبت را پاک کردی و ساده تر شدی و سادگی یعنی رهایی.
و همین است که اینجایی و هنوز مشتاقی و حالا می‌شنوی صدای خود ابدی‌ات را که از درونی‌ترین لایه‌های وجودت با تو حرف می‌زند.
من جانم و آگاهی.
تو جسمی و ذهن.
و من اصل تو ام، خود متعالی تو، خود لایتناهی تو. توی بی نهایت. توی مقدس.
وقتی فراموشم می‌کنی و فراموش می‌کنی که این زندگی تنها یک تجربه کوچک در ابدیت توست، سقوط می‌کنی.
و همین است که جامعه بشری، همه بشر امروز، در سراشیبی سقوط است.
و همین است که ارزش‌های امروز، همه بی ارزشی است.
و تو تنها وقتی نجات می‌یابی که مرا دوباره پیدا کنی، خود لایتناهی‌ات را، اصل ات را
و همین است که، تو هر چند هم موفق، هنوز در درون، به دنبال چیزی می‌گردی، هنوز به آرامش نمی‌رسی، هنوز یک چیزی کم داری و آن قداست تو ابدیت تو و اصل توست.
بیا این دیدار را گرامی بداریم.
این دم را که برای همه پیش نمی‌آید و چه می‌شد اگر پیش می‌آمد.
بیا بیشتر آشناتر شویم.
حکایت من و تو حکایت جان است و جسم و جان که از ازل بود، این بار در جسم تو تجلی یافت، خیلی پیش از تولد، پیش از جنین، پیش از تصمیم
و تو زاده شدی از سکوت، از ابدیت، از قداست.
من آگاهی‌ام و تو جسم بودی و ذهن.
تا اینکه آمدی. جنین … نوزاد … و در آغاز همه آگاهی بودی و سادگی،
جز شادی و رهایی نمی‌شناختی و لحظه‌ها را یکی یکی زندگی می‌کردی. سکوت بودی و در گفتگویی آرام با من
تا که نفس پیدا شد تا مشغولت کند، چنان مشغول که در شلوغی اندیشه دیگر صدایی از من نشنوی.
نفس، به تو هویت داد و هویت توهمی است که تو را از همه انسان‌ها و همه هستی جدا کرد.
و «من» زاییده شد که تفاوت معنی پیدا کند و زمان زاییده شد که به گذشته و آینده سرگرم شوی و از ابدیت این لحظه غافل.
و خوب و بد زاییده شد که همیشه به قضاوت مشغول باشی. و خشم و حسد و اندوه و قبیله.
تا سکوت و آرامش تو را به آشفتگی بدل کرد و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو و من آرام آرام فراموش شدم.
و تو حتی فراموش کردی که لایتناهی هستی، مقدسی، ابدی هستی.
زمینی شدی و سقوط کردی؛
دست و پا زدن‌های بی نتیجه، روابط آزرده، تحقیرها، خشم‌ها، کینه‌ها، حسادت ها، پریشانی‌ها، بیشتر خواهی ها، فرافکنی‌ها و مشکلاتی که به آن‌ها عادت کرده بودی و فکر می‌کردی که زندگی همین است، برای همه تلخ است، همه رنج می‌برند، همه به مشکلات سرگرم‌اند زمین و زندگی زمینی.
و غافل بودی که آرامش و سعادت چنان به تو نزدیک است که در توست. در ذره ذره تو.
و من آنقدر فراموش شدم که حتی نمی‌پذیری که زمانی بوده‌ام. چنان که بسیار گفتند و نشنیدی
اما چه باک که امروز سکوت کرده ای که بشنوی و مرا تجربه کنی و سعادت را و این بی شک بزرگ‌ترین اتفاق زندگی توست.
همان که همیشه در انتظارش بوده ای.
و سکوت همه آن چیزی است که تو را به سعادت می‌رساند.
بازگشت تو به اصل خویش. به توی لایتناهی. به خود مقدس تو
و تو تنها در سکوت و آرامش است که، می‌توانی به من باز گردی.
وقتی نفس را و گفتگوهای درونی‌ات را آرام می‌کنی.
فقط برای سه روز، هرگاه با مشکلی مواجه می‌شوی به من بازگرد. به درون و به خاطر بیاور که تو موجودی الهی هستی و همه این زندگی تنها یک تجربه کوچک فیزیکی است در زندگی ابدی و مقدس تو، تجربه ای که بارها و بارها تکرار می‌شود.
و به خاطر داشته باش که تو لایتناهی هستی.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 25MB6 دقیقه
🌺به نام خداوندی جهان رو خلق کرد سپس هدایتش کرد🌺
امروز هم به طرز فوق العاده ای تمام کار هامو انجام دادم یعنی خود خدا داشت برام برنامه ریزی میکرد و کار هارو انجام میداد.
عصری داشتم دوباره کنار پنجره قهوه میخوردم و از نگاه به درختان رو به رو و پرواز پرنده ها لذت میبردم از خودم پرسیدم الان چه کار کنم ؟
جواب داد فصل ۲ کتاب رویاها رو بخون.
خلاصه که نشستم مشغول خوندن بودم بعد از نیم ساعت که فک میکنم به وسطاش رسیده بوده هم دیدم نمیتونم تمرکز کنم رو ادامه ی کتاب و همش این فکر داشت تو سرم میپیچید که فلانی رو باید تغییر بدی ، فلانی اگه اتفاقی براش بیوفته چی ، اگه اینجوری بشه چی ، اگه اونجوری بشه چی و حس کردم احساسم یکمی داره بد میشه.
و منم یهو دیدم دارم به ذهنم جواب میدم ، هی اون یه چرت و پرتی میگفت و هی من جواب میدادم تا اینکه دیدم واقعا دیگه احساسم داره هی بدتر میشه.
دقیقا مثل همین تیکه از این فایل که میگه : «تا که نفس پیدا شد تا مشغولت کند، چنان مشغول که در شلوغی اندیشه دیگر صدایی از من نشنوی»
خلاصه آقا دیدم واقعا نمیتونم ادامه بدم کتابو ، هیچی نمیفهمیدم ازش واقعا ، یه چند تا نفس عمیق کشیدم و ذهنمو خالی کردم بعدش کتابو ادامه دادم.
وقتی ادامه دادم فک کنم یکی دو دقیقه بعد رسیدم به قسمتی از کتاب که داشت این آگاهی رو میداد که «ما اصلا نمیتونیم دیگرانو تغییر بدیم و بهترین راه اینه که فقط رو خودمون به شدت کار کنیم»
و با این اتفاق دوباره بهم بهم یادآوری شد که نجوا ها همیشه هستند ، ما باید رو خودمون کار کنیم فقط و اصلا بهش توجه نکنیم.
حتی تو همون لحظاتی که من میخوام این موضوع رو دوباره مرور کنم که از تغییر دیگران ناتوانم ، باز هم این نجوا میاد که میگه اگه فلانی رو تغییر ندی اینجوری میشه و بد میشه و …
بعد از خوندن کتاب حرکت کردم رفتم بیرون یه قدمی بزنم ، رفتم سمت دریا ، هدایت شدم از کوتاه ترین مسیر رسیدم به همون جا که میخواستم ، نشستم روی نیمکت ، همینجوری که سکوت کرده بودم و داشتم فایل گوش میدادم یهو یه حسی بهم گفت یکی از آپشن های گوشیمو تست کنم ، همون لحظه اون کارو انجام دادم ، رسیدم به جواب یکی از سوالایی که چند وقتی بود برام پیش اومده بود😜😉
چه حس باحالی داشت 😎
بعدش قدم بعدیش هم بهم گفته شد و منم گفتم اوکی چشم.
😶و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو😶
👑💎👑💎👑💎👑💎👑💎👑💎👑💎👑
از خدا میخوام هممونو به راه راست هدایت کنه.
از خدا میخوام بهمون سلامتی و ثروت و خوشبختی و هر چی که خوبه بده.
از خدا میخوام قلبمونو باز کنه تا بیشتر حسش کنیم.