آرامش در پرتو آگاهی، وسیله ایست برای به خاطر آوردن بینشی که بواسطه ی آن فاصله میان ذهن‌تان و آنچه که اصل توست (روح) از میان برود و وارد چرخه اتفاقات خوب بشوی.
کافی است در خاطراتت، تجاربت، اطرافت و همین حالا به دنبال چیزهایی بگردی که احساس خوبی به تو می‌دهند.
زیرا که احساس خوب داشتن از همه چیز مهم تر است.
می‌توانی به سادگی به احساس خوب برسی اگر:
کمی راضی‌تر باشی، کمی سپاس‌گزارتر.
کمی سرزنده‌تر.
کمی پرذوق و شوق تر
کمی خوش‌بین تر .
کافی است از همین حالا شکایت کردن از دوست، همسر، همسایه، رئیس، دولت و … را متوقف نمایی.
کافی است فقط به رویایت، به آنچه که میخواهی، وفادارتر باشی.
کافی است با آروزیت همراه شوی.
حتی کافی است کمی وانمود کنی اکنون همان چیزی هستی که، دوست داری باشی.
این قدرتمندترین پیام من به تو است!!
این فایل را آماده شد تا با شنیدنش، تو را مدت زمان بیشتری در احساس خوب، در آگاهی تو از اصل‌ات، از آنچه که واقعاً هستی، نگه دارد.
زیرا که اصل تو همواره آرام است.
سید حسین عباس منش
متن قسمت دوم آرامش در پرتو آگاهی:
دیدی که هر اتفاق خوب تنها نتیجه قلبی پاک بوده است و خواهد بود
و قلبت را پاک کردی و ساده تر شدی و سادگی یعنی رهایی.
و همین است که اینجایی و هنوز مشتاقی و حالا می‌شنوی صدای خود ابدی‌ات را که از درونی‌ترین لایه‌های وجودت با تو حرف می‌زند.
من جانم و آگاهی.
تو جسمی و ذهن.
و من اصل تو ام، خود متعالی تو، خود لایتناهی تو. توی بی نهایت. توی مقدس.
وقتی فراموشم می‌کنی و فراموش می‌کنی که این زندگی تنها یک تجربه کوچک در ابدیت توست، سقوط می‌کنی.
و همین است که جامعه بشری، همه بشر امروز، در سراشیبی سقوط است.
و همین است که ارزش‌های امروز، همه بی ارزشی است.
و تو تنها وقتی نجات می‌یابی که مرا دوباره پیدا کنی، خود لایتناهی‌ات را، اصل ات را
و همین است که، تو هر چند هم موفق، هنوز در درون، به دنبال چیزی می‌گردی، هنوز به آرامش نمی‌رسی، هنوز یک چیزی کم داری و آن قداست تو ابدیت تو و اصل توست.
بیا این دیدار را گرامی بداریم.
این دم را که برای همه پیش نمی‌آید و چه می‌شد اگر پیش می‌آمد.
بیا بیشتر آشناتر شویم.
حکایت من و تو حکایت جان است و جسم و جان که از ازل بود، این بار در جسم تو تجلی یافت، خیلی پیش از تولد، پیش از جنین، پیش از تصمیم
و تو زاده شدی از سکوت، از ابدیت، از قداست.
من آگاهی‌ام و تو جسم بودی و ذهن.
تا اینکه آمدی. جنین … نوزاد … و در آغاز همه آگاهی بودی و سادگی،
جز شادی و رهایی نمی‌شناختی و لحظه‌ها را یکی یکی زندگی می‌کردی. سکوت بودی و در گفتگویی آرام با من
تا که نفس پیدا شد تا مشغولت کند، چنان مشغول که در شلوغی اندیشه دیگر صدایی از من نشنوی.
نفس، به تو هویت داد و هویت توهمی است که تو را از همه انسان‌ها و همه هستی جدا کرد.
و «من» زاییده شد که تفاوت معنی پیدا کند و زمان زاییده شد که به گذشته و آینده سرگرم شوی و از ابدیت این لحظه غافل.
و خوب و بد زاییده شد که همیشه به قضاوت مشغول باشی. و خشم و حسد و اندوه و قبیله.
تا سکوت و آرامش تو را به آشفتگی بدل کرد و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو و من آرام آرام فراموش شدم.
و تو حتی فراموش کردی که لایتناهی هستی، مقدسی، ابدی هستی.
زمینی شدی و سقوط کردی؛
دست و پا زدن‌های بی نتیجه، روابط آزرده، تحقیرها، خشم‌ها، کینه‌ها، حسادت ها، پریشانی‌ها، بیشتر خواهی ها، فرافکنی‌ها و مشکلاتی که به آن‌ها عادت کرده بودی و فکر می‌کردی که زندگی همین است، برای همه تلخ است، همه رنج می‌برند، همه به مشکلات سرگرم‌اند زمین و زندگی زمینی.
و غافل بودی که آرامش و سعادت چنان به تو نزدیک است که در توست. در ذره ذره تو.
و من آنقدر فراموش شدم که حتی نمی‌پذیری که زمانی بوده‌ام. چنان که بسیار گفتند و نشنیدی
اما چه باک که امروز سکوت کرده ای که بشنوی و مرا تجربه کنی و سعادت را و این بی شک بزرگ‌ترین اتفاق زندگی توست.
همان که همیشه در انتظارش بوده ای.
و سکوت همه آن چیزی است که تو را به سعادت می‌رساند.
بازگشت تو به اصل خویش. به توی لایتناهی. به خود مقدس تو
و تو تنها در سکوت و آرامش است که، می‌توانی به من باز گردی.
وقتی نفس را و گفتگوهای درونی‌ات را آرام می‌کنی.
فقط برای سه روز، هرگاه با مشکلی مواجه می‌شوی به من بازگرد. به درون و به خاطر بیاور که تو موجودی الهی هستی و همه این زندگی تنها یک تجربه کوچک فیزیکی است در زندگی ابدی و مقدس تو، تجربه ای که بارها و بارها تکرار می‌شود.
و به خاطر داشته باش که تو لایتناهی هستی.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 25MB6 دقیقه
به نام عاشق ترین خدا
امروز یکی از روزای خوبِ منه یروزی که من خیلی حالم خوبه ، انقدر امروز خوبم که فقط خودم میدونم
دیشب موقعی که دفتر دست گرفتم بنویسم نمیدونم چی شد که یهو اشکم درومد یهویی دلم دوباره تازه شد وقتی روان نویس دستم گرفتم بنویسم نمیدونم چی شد خودش نوشت ،
نوشت …
تو خود منی
صورت منی
تو بوی نوزادی
تو زیبایی مادرمی
تو غیرت مردایی
تو خنده ی بچه هایی
تو عشق بین زن و مردی
تو زیباترین زن این جهانی
تو مهربون ترین مردی
تو همه ی زیبایی های این عالمی
تو تو تو همه چیزیی….
خدایا تو بوی عطر نانی ، تو بوی گلی ،خدای بهار تو از روح خودت در من دمیدی من چیجوری میتونم نامردی کنم چجوری قبلا میگفتم صورتمو دوست ندارم چیحوری ناشکری میکردم وقتی تویی که منو خلق کردی از روح خودت در من دمیدی و من خلق شدم ،
یعنی تویی که توی جسم من خودتو اینجوری نمایان کردی ،
یعنی تو اینجوری پسندیدی که خودتو با این صورت و شکل به دنیات نشون بدی ،
من وقتی توی آینه به صورت ،چشمام موهام دست ها وبدنم نگاه میکنم ،
تو رو میبینم ،تویی که به این صورتی
تویی که با این نقاب به این دنیا اومدی ،
خدایا الانم که دارم مینویسم دستام میلرزه ،
نمیدونم چیجوری بگم داری واسم قشنگ تر میشی ،هروز داری قشنگ تر نمایان میشی واسم
خدای من اصلا نمیخوام فلسفیش کنم و ادا دربیارم ولی دلم میخواد فریاد بزنم که تو خود منی ،
پس من عاشقانه خودمو دوست دارم
عاشقتم که عاشقمی ،
من الان چند روزه که به خودم قول دادم که اعضای خانوادم که گاهی وقتا از دستشون حرص میخوردم از بی نظمی ها از تنبلی و ….
ولی به خودم قول دادم که هرکسی و همون جوری که هست بپسندم و فقط و فقط روی خودم کار کنم
عاشقشون باشم ،هرجوری که هستند بهشون احترام بذارم بی منت ، بدون اینکه بخوان واسم جبران کنم باهاشون مهربون باشم ، بی توقع باشم
فقط و فقط خوبِ خودم باشم
خوب ِ خوبِ خوب
من نمیتونم آدمی یا شرایطی و توی این عالم تغییر بدم مگر خودم و چون منم که دست منم فقط 😌😍
خدایا شکرت هزاران بار
خدای عاشق ها درکنارتون
زیباترین خدای من شکرت ….
چقدر قشنگ نوشتین دوست عزیزم ، چقدر جملات پر احساس و‌خوب بود
همش پر از درس و آموزنده ،
همش از دل بود
و سخنی که از دل بیاد به دل مینشینه ،مثل صحبتای استاد همشون درسه همه ی این سایت و دوستان همه پر از درس و‌نکتست
ممنونم
شاد و سعادتمند باشید