آرامش در پرتو آگاهی، وسیله ایست برای به خاطر آوردن بینشی که بواسطه ی آن فاصله میان ذهنتان و آنچه که اصل توست (روح) از میان برود و وارد چرخه اتفاقات خوب بشوی.
کافی است در خاطراتت، تجاربت، اطرافت و همین حالا به دنبال چیزهایی بگردی که احساس خوبی به تو میدهند.
زیرا که احساس خوب داشتن از همه چیز مهم تر است.
میتوانی به سادگی به احساس خوب برسی اگر:
کمی راضیتر باشی، کمی سپاسگزارتر.
کمی سرزندهتر.
کمی پرذوق و شوق تر
کمی خوشبین تر .
کافی است از همین حالا شکایت کردن از دوست، همسر، همسایه، رئیس، دولت و … را متوقف نمایی.
کافی است فقط به رویایت، به آنچه که میخواهی، وفادارتر باشی.
کافی است با آروزیت همراه شوی.
حتی کافی است کمی وانمود کنی اکنون همان چیزی هستی که، دوست داری باشی.
این قدرتمندترین پیام من به تو است!!
این فایل را آماده شد تا با شنیدنش، تو را مدت زمان بیشتری در احساس خوب، در آگاهی تو از اصلات، از آنچه که واقعاً هستی، نگه دارد.
زیرا که اصل تو همواره آرام است.
سید حسین عباس منش
متن قسمت دوم آرامش در پرتو آگاهی:
دیدی که هر اتفاق خوب تنها نتیجه قلبی پاک بوده است و خواهد بود
و قلبت را پاک کردی و ساده تر شدی و سادگی یعنی رهایی.
و همین است که اینجایی و هنوز مشتاقی و حالا میشنوی صدای خود ابدیات را که از درونیترین لایههای وجودت با تو حرف میزند.
من جانم و آگاهی.
تو جسمی و ذهن.
و من اصل تو ام، خود متعالی تو، خود لایتناهی تو. توی بی نهایت. توی مقدس.
وقتی فراموشم میکنی و فراموش میکنی که این زندگی تنها یک تجربه کوچک در ابدیت توست، سقوط میکنی.
و همین است که جامعه بشری، همه بشر امروز، در سراشیبی سقوط است.
و همین است که ارزشهای امروز، همه بی ارزشی است.
و تو تنها وقتی نجات مییابی که مرا دوباره پیدا کنی، خود لایتناهیات را، اصل ات را
و همین است که، تو هر چند هم موفق، هنوز در درون، به دنبال چیزی میگردی، هنوز به آرامش نمیرسی، هنوز یک چیزی کم داری و آن قداست تو ابدیت تو و اصل توست.
بیا این دیدار را گرامی بداریم.
این دم را که برای همه پیش نمیآید و چه میشد اگر پیش میآمد.
بیا بیشتر آشناتر شویم.
حکایت من و تو حکایت جان است و جسم و جان که از ازل بود، این بار در جسم تو تجلی یافت، خیلی پیش از تولد، پیش از جنین، پیش از تصمیم
و تو زاده شدی از سکوت، از ابدیت، از قداست.
من آگاهیام و تو جسم بودی و ذهن.
تا اینکه آمدی. جنین … نوزاد … و در آغاز همه آگاهی بودی و سادگی،
جز شادی و رهایی نمیشناختی و لحظهها را یکی یکی زندگی میکردی. سکوت بودی و در گفتگویی آرام با من
تا که نفس پیدا شد تا مشغولت کند، چنان مشغول که در شلوغی اندیشه دیگر صدایی از من نشنوی.
نفس، به تو هویت داد و هویت توهمی است که تو را از همه انسانها و همه هستی جدا کرد.
و «من» زاییده شد که تفاوت معنی پیدا کند و زمان زاییده شد که به گذشته و آینده سرگرم شوی و از ابدیت این لحظه غافل.
و خوب و بد زاییده شد که همیشه به قضاوت مشغول باشی. و خشم و حسد و اندوه و قبیله.
تا سکوت و آرامش تو را به آشفتگی بدل کرد و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو و من آرام آرام فراموش شدم.
و تو حتی فراموش کردی که لایتناهی هستی، مقدسی، ابدی هستی.
زمینی شدی و سقوط کردی؛
دست و پا زدنهای بی نتیجه، روابط آزرده، تحقیرها، خشمها، کینهها، حسادت ها، پریشانیها، بیشتر خواهی ها، فرافکنیها و مشکلاتی که به آنها عادت کرده بودی و فکر میکردی که زندگی همین است، برای همه تلخ است، همه رنج میبرند، همه به مشکلات سرگرماند زمین و زندگی زمینی.
و غافل بودی که آرامش و سعادت چنان به تو نزدیک است که در توست. در ذره ذره تو.
و من آنقدر فراموش شدم که حتی نمیپذیری که زمانی بودهام. چنان که بسیار گفتند و نشنیدی
اما چه باک که امروز سکوت کرده ای که بشنوی و مرا تجربه کنی و سعادت را و این بی شک بزرگترین اتفاق زندگی توست.
همان که همیشه در انتظارش بوده ای.
و سکوت همه آن چیزی است که تو را به سعادت میرساند.
بازگشت تو به اصل خویش. به توی لایتناهی. به خود مقدس تو
و تو تنها در سکوت و آرامش است که، میتوانی به من باز گردی.
وقتی نفس را و گفتگوهای درونیات را آرام میکنی.
فقط برای سه روز، هرگاه با مشکلی مواجه میشوی به من بازگرد. به درون و به خاطر بیاور که تو موجودی الهی هستی و همه این زندگی تنها یک تجربه کوچک فیزیکی است در زندگی ابدی و مقدس تو، تجربه ای که بارها و بارها تکرار میشود.
و به خاطر داشته باش که تو لایتناهی هستی.
برای شنیدن سایر قسمتهای آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 25MB6 دقیقه
سالها پیش در اوج بی اعتقادی من فایل های آرمش در پرتو آگاهی استاد عباس منش را شنیدم و حالا بعد از شاید 12 یا 14 سال در سایت عباس منش هستم و دارم آرامش در پرتو آگاهی را گوش می کنم.
خدای من تو گفتی که حکایت منو تو حکایت جان است و جسم…
مرا ببخش که خود را دور از تو یافتم
خدای من چگونه توانستی اینهمه دوری مرا تحمل کنی
چگونه توانستم دوری تو را تحمل کنم.
روزی قرآن از اتاقم بیرون انداختم و امروز جایی بدون خواندن آیه ای از قرآن نمی روم.
خدایا در فقر چگونه توانستی شاهد باشی مگر حکایت منو تو حکایت جسم و جان نبوده است…
این سوال اکنون قلاب به ذهن من است چگونه توانستی چگونه این همه دوری را تحمل کردی؟
چگونه تحمل کردم؟
خدایا شاهدی و میدانی در چه شرایطی هستم.
چگونه باور کنم. چگونه باورم شود که تو رهایم کرده بوده
نمیدانم ولی اکنون که برگشتم به راه ،،، تک و تنها بی پناه خدایا کمکم کن من فقط تو رو دارم.
با خودم حرف زدم حال دلم خوب نبود
غیر من مقصرِ حال دلم هیچ نبود
پرسشی کردم ز دلدارِ درون سینه ام
گفتمش ازچه چنین آشفته ام
گفت بر گوش وجودم این سخن
تو مرا ول کردی و دوری زِ من
گفتمش اکنون که برگشتم بجا
تک و تنها، بی پناه دنبال راه
راه نشانم می دهی همراه و یارم میشوی
باز با مهر خودت تا آرزو ها میبری
گفت جانا جان به قربانت کنم
در ره ایزد هدایت میکنم
صبر دار بر هرچه می آید به پیش
خیر باشد در پس هر زهر و نیش
از تو من دلتنگ تر بر حال تو
هر دمی جویا منم احوال تو
قدر اکنون و همین لحظه بدان
در تمام حال و احوال خدا را تو بخوان
اوست از هرکه به ما نزدیک تر
حال ما از دوری او در خطر
تو بیا با من بشو همراه و یار
می دهم من قول به تو از سوی یار
که تو را نعمت دهد او بیشمار
در زمین و آسمان هرچه بخواهی تو زِ یار
دست در دست منو، دست من و تو دست او
تا رسد بر حال و احول منو تو رزق او
خدایا دمت گرم، باهم حرف زدی منم شدم مولانای عاشقت که به زبان شعر با او سخن گفتی،،
خدایا مرا اجاز مده که از تو دور شوم. تسلیم امر توام یا رب العالمین دری از تو تمامش رنج و رنج و رنج بود من دور از تو را تجربه کردم از تو میخواهم خدای من هیچکس را اجازه دور شدن از خودت را ندهی که هرکسی رفت برگشتش فقط به اراده توست که اراده تو حاکم بر همه اراده هاست.
خدایا خوشحالم خوشحال خوشحال و در حین نوشتن فقط اشک میریزم. از شوق ، شوقِ داشتنت شوق خود به تو سپردنم و هدایت کردنت شوقِ با تو بودنت
خدایا خاضعانه و خاشعانه از تو می خواهم مرا دریابی و دیگر حتی آنی برای آنی به حال خود وا نگذاری
استاد عباسمنش عزیزم، از تو سپاسگزارم که سر نخی بودی از هدایت خدا در قعر چاه ظلمت در سالهای دور و خدا مرا هدایت کرد تا همچون تو که قصد انداختن قرآن را در دریا داشتی و خواندی من هم برگردم و بخوانم و بدانم که دین و باوری که عمری به ما گفته شده بود چیزی بود بجز دین حق پرستی و تسلیم بودن امرِ پروردگار،،،
اولین باری که بعد از سالها صدایت را شنیدم شاید یکسال پیش بود، آنجا که گفتی قرآن آبی رنگ که مادرت به تو داده بود خواستی به دریل بیندازی و همین باعث شد حلقه مشترک زندگیمان باشد و فایلها را از دوستم گرفتم و گوش کردم. تا امشب که در سایت با فایل دوم آرامش در پرتو آگاهی رفتم به سالها قبل که کلماتی که بیان کردی را میدانستم پیش از هرکلمه میدانستم که جمله و کلمه بعدی چیست…
خدایا تو را سپاسگزارم سپاسگزارم سپاسگزارم و بی نهایت سپاسگزارم. در پیامم نمیدانم چگونه ولی نوشتم نمی خواهم برگردم و بخوانم تا ویرایشش کنم. بگذار بنشیند بر روح و قلبی که میخواند. چون از دل برآمد لاجرم بر دل نشست.
در پرتو الله مهربان شاد پیروز و سربلند باشید