آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 2 - صفحه 34 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدمت دوستان، استاد عزیزم و خانم شایسته محترم بسیار لذت بخش هست سفر با شما و آرامشی که در نوشتارهای شما کاملا محسوسه.

اینکه معنای حقیقی آرامش بسیار زیبا توسط استاد بیان شده بازگشت به خویش و داستان تصمیم، داستان روز ازل و زندگی های پی در پی آمدنها و رفتنها و خدای مهربان که فرمود خدایی هستم که بارها شمارا می میرانم و زنده میکنم داستان روز ((جدایی)) داستان قول قرارمان و قالو بلا داستان سرگردان شدن داستان گم کردن راه بازگشت و زمینی شدنی که قرار بر درنگی کوتاه بود ولی به درازا کشید داستان من بیچاره که نتوانست بگذرد. (و تو چه میدانی که چیست گذرگاه سخت…(قرآن)

منی که نتوانستم گذر کنم نتوانستم ببخشم نتوانستم بپذیرم و چه دندانها که از تنفر بر هم فشردم چه دشنامها که چون زهر پراکندم و چه از حسد به خود زخم زدم و چه کفرها شرکها حرصها وچه دردی که از جهل کشیدم و امان از تکبر امان از منیت امان از منی که فقط میخاهد بگوید من بهترم دین من فکر من کار من من من من من و افسوس بر من بر تکبر و قضاوت ،برگمان بد بر دیگران بر تحمیل خود و چه سر گردانی ها که برای انتقام گرفتن بر اثر کبر و جهل خود، خود را هزاران حلقه اسیر کردم و چه بسیار از درد به خودم پیچیدم اصلا هدفم ایجاد احساس گناه نیست اینها را نا خوآگاه نوشتم ولی امید من بر خداوندیست که عیب پوش است و خدا میداند که احساس گناه ندارم و میدانم این مسیر حرکت من بوده و من به آنها تن دادم و در حال عبورم نه با احساس گناه بلکه با عشق…

و همانا انسان در فراموشیست…

فقط این جدایی خیلی خیلی طولانی شد.

ممنونم از شما امیدوارم بتوانم راه بازگشت به خود را که فقط و فقط در احساس و فرکانس خداوند یعنی حس محبت امید و خوبیست بیابم و حفظ کنم..