آرامش در پرتو آگاهی پیامِ سرشت نامرئی ات برای توست.
پیامی که نجوا کنان می گوید: خداوند در درونت نهفته است.
همان اطمینانِ لابه لای همه نگرانی هایت که تو را به هیجان می آورد، خداست.
همان عشقی است که موجب فراموشی تمام دردسرهایت می شود، خداست.
فقط از سر راه خودت کنار برو.
فقط یک سری کارهای جزئی‌ی ساده را هر روز انجام بده:
مثل تحسین کردنِ یک دوست یا حتی او که ذهنت تمایل دارد موفقیتش را انکار کند.
مثل تعریف از خودت.
حتی مثل کمی خودت را خواستن و احساس لیاقت داشتن.
یا حتی مرتب کردن اتاقت.
همین حالا تمام وسایل اضافی اتاقت را دور بریز. حتی تمام چیزهای اضافی درونِ قلبت را
و راهی برای دیدن خداوند باز کن. آنوقت پی می‌بری که همراه با گردگیری خانه، قلبت هم گردگیری شده و درخششی تازه یافته.
امروز روز رحمت الهی است.
نمی خواهد نگرانِ نتایج باشی.
دست از راضی کردنِ دیگران بردار. چون خداوند نتایجی راضی کننده برایت دست و پا کرده است.
نگران سن و سالت نباش. کافی است هر کاری را با جان و دل انجام دهی. آنوقت خواهی دید حتی آنجا که اصلا به نظر نمی رسد، نتایج چشمگیر می شود.
چرا که امروز روز رحمت الهی است.
منتظر خواندن خبرهای چشمگیری هستم که با ایجاد هماهنگی میان ذهن‌تان و روح و با کشف اصل تان، همان شمای لایتناهی و مقدس خود را بیدار کرده‌ای.
سید حسین عباس منش
متن قسمت سوم آرامش در پرتو آگاهی
حقایق پنهانی هم هست که تو نمی‌دانی.
مشکلات زندگی را به صورت یک عادت پذیرفته ای. بر این باوری که در دنیای امروز کاملاً طبیعی است که دچار چنین مشکلاتی باشی، طبیعی است که غمگین باشی، عصبانی باشی و پریشان باشی.
فکر می‌کنی برای همه همین است و همه در این جور مواقع همین قدر پریشان می‌شوند… وقتی عزیزی را از دست می‌دهی تا مدت‌ها غمگین و پریشان هستی و گمان می‌کنی که طبیعی است. … این پریشانی‌ها همان تاثیری را بر وجود تو می‌گذارد که مواد و سموم شیمیایی.استرس و پریشانی همه تعادلات وجودی تو را بر هم می زند.
حقایقی در این جهان وجود دارد (و تو می‌پنداری می دانی) که با آگاهی از آن‌ها، همه آنچه موجب غم، پریشانی و خشم می‌شده است، از زندگی تو رخت بر می‌بندد …
می‌توانی تصور کنی؟!
گمان می‌کنی که همه در روابط مشکل دارند، همه با پدر و مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ، فرزندان، همسر، خانواده همسر، همکاران، کارمندان و مدیران ارشد مشکل دارند… و این بی نهایت عادی به نظر می‌رسد.
عادت کرده ای که رنج ببری و زندگی نکنی و فکر می‌کنی که این همه، طبیعی و عادی است.
اما این فقط ظاهر قضیه است.
فقط یک فریب بزرگ است.
زیر همین آسمان و در شرایط کاملاً برابر، کسانی هم هستند که با همان شرایط در نهایت آرامش و شادی درون زندگی می‌کنند و کلید این شادی و آرامش از همان حقایقی است که تو فکر می‌کنی که می دانی …
و فکر می‌کنی اگر حقیقتی هم باشد که نمی‌دانی، دور است و چندان هم دست یافتنی نیست … فریب بزرگ.
و غافلی که در گوشه و کنار، دور از چشم تو، خیلی‌ها خیلی چیزها در گوش هم نجوا می‌کنند که:
یک جمله‌اش در یک لحظه می‌تواند پریشانی‌های بی پایان تو را به پروازی آرام و شادمانه بدل کند
و همه نفرت‌هایت را به عشق و من در گوش تو خواهم گفت.
به خاطر داشته باش که همه پریشانی‌های تو فقط و فقط وقتی آغاز می‌شوند که فراموش می‌کنی لایتناهی هستی و تو تنها وقتی سقوط می‌کنی که از ابدیت خود، از اصل خود، از توی لایتناهی، از من دور شوی و آنچه تو را به سعادت می‌رساند بازگشت تو به اصل خویش است.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 33MB3 دقیقه
سلام به خدای بزرگ. استاد عزیز و استاد مریم دوس داشتنی. سلام گرم من به همه دوستای سایت
روز سی و هشتم سفرنامه.
دوست داشتم اول از همه از مریم عزیزم بابت این قلم بینظیرشون تشکر کنم. تک تک کلمات و جملاتی که مینویسید یه عشق و آرامش عمیقی بهم میده. اون سادگی اتفاق افتادن خواسته ها. ساده بودن درخواست خواسته ها. ساده بودن رسیدن به حس خوب و لذت از زندگی رو میتونم در جای جای متنتون حس کنم.
تو این روز به خودم یادآور میشم که قلبی که به قدرت و فروانروایی خدا ایمان داره و هر روز سپاسگذاری و بندگی این فروانروا رو بکنه، بی شک آرام ترین ورژن خودش رو خواهد یافت. جوری زندگی خواهد کرد که انگار داره روی ابر نرم و لطیف راه میره. جوری زندگی بهش لبخند میزنه و روی خوش نشون میده که انگار این شیوه بدیهی ترین شیوه زندگیه و اگه زندگی ای اینطور نباشه باید تو تعریف زندگی‌شک‌کرد
“باید به سادگی باور کنیم که خداوند به شکل آنچه به سادگی به ذهنمان راه دادیم و در ذهنمان نگه داشته ایم، وارد تجربه زندگیمان میشود”
این جمله ساده ترین و راحت ترین راه برای خوشبخت شدنه. اینکه ذهنم رو تربیت کنم تا ساده فکر کنه. مسایل سخت رو ول کنه و بچسبه به آسونا. اگه مساله ای سخته هم اسونش کنه. مساله ای که تو هر خواسته ای شکل میگیره، نحوه رسیدن به خواسته است. وقتی ذهن رسیدن به اون خواسته رو با اما و اگر ها و مهمتر از اون، با چطور و چگونه ها و برنامه ریزی برای اون چگونه ها، راه رسیدن رو دشوارتر و دشوارتر و سخت تر کرد، جوری که تصمیم بگیرم بیخیالش بشم، با فکر خداگونه تصمیم به عمل بگیرم. بگم خدا بسادگی راه رو باز میکنه. من از تمام خلقت خدا آگاهی ندارم ولی آگاهم که این همه نعمت دستان خدا هستن. و خدا رو درخواست کنم ۱۰۰ در ۱۰۰ اجابت میکنه. پس آرام به خدا واگذار میکنم.
این فایل یاداور حضور مستمر خدا در زندگیست. خدایی‌که هیچ لحظه من رو فراموش نمیکنه. خدایی که در قلب منه. آرامش دهنده منه. نوید دهنده من به روزهای روشنه. یاداور عشق بی انتهای خدا به خودم و جهانه. یاداور مسیر رسیدن به ارامشه.
بی شک هیچ انسانی به ارامش و اسایش و ثروت نمیرسه مگر اینکه حضور خدار رو تو ثانیه ثانیه های ذهنش و قلبش احساس کنه. و برای برقراری این ارتباط همت کنه. عمل صالح به خرج بده. منطق فقیر رو کنار بذاره و با منطق خداگونه به زندگی نگا کنه.
اگر بخوام بهشتی بشم هیچ راهی جز یکتا پرستی وجود نداره. اما این راه یکتاپرستی اینقد آرام. دلنشین. ساده و بی انتهاست که هر کوچه پس کوچه اون پر از طنین لذت بخش و آرامش بخشه که بهت میگه تو بنده خالص خدایی. تو بنده عزیزشده خدایی. تو بنده لایق خدایی. به تو درود میفرستیم و این مسیر پر از نعمت پاداش بندگی خداست. پاداشی که وقتی یک هزارم یک قدم رو هم به سمت یکتا پرستی برمیدارم و حتی برای یه نجوا شیطان گونه، باور یکتاپرستی جاگذاری میکنم، دریافت میکنم. حتی وقتی که اون باور نهادینه نشده ولی قدم برای تغییرش برداشتم صدها آفرین از سمت خدا در قالب های مختلف روانه میشه. این است وعده خدا. خدایی که به وعده هایش صادقه و وعده هایش بسیار شیرین و لذت بخش. خدایا شکرت بابت این جهان زیبا. ممنونم که منو به دنیا اوردی تا بندگیتو بکنم و بیش از بیش باهات انس بگیرم و در سایه لطف و محبت و عشقت، لذت ببرم و غرق در شادی و لذت باشم. ممنونم که خدای من هستی. ممنونم که استاد عزیزی چون استاد عباس منش و مریم عزیزم رو سر راهم قرار دادی تا راه یکتا پرستی رو بهم نشون بدن. ممنونم بابت حضور تک تک بچه های سایت که خیلی دوستشون دارم. این سایت رنگ و بوی تو رو میده خدا. ممنونم که منو به شهر عاشقان خودت راه دادی تا از وجود تک تکشون درس محبت و لذت و زندگی کردن به معنای واقعی بگیرم. عاشقتم خدا.