آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 5

سلام و درود فراوان به استاد عزیز و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی .

« سکوت ‌‌»

کلمه ی بسیار زیبا و دلنشینی که اگه به درک و مفهومش برسیم اون موقع ست که به نظرم خیلی رشد کردیم.

سکوت واژه ی قشنگیه که میشه همه جا ازش استفاده کرد و به نظرم همه جا میتونه کاربرد داشته باشه.

سکوتی که به اختیار خودت انتخاب باشه نه سکوتی که از روی ترس و نداشتن شهامت باشه.

داریم افرادی رو که جرات حرف زدن ندارن ، نمی‌تونن از خودشون دفاع کنن و ظاهری ترسو دارن، چهرشون فریاد میز‌نه که ضعیف هستن و شهامت بیان احساس ندارن. این سکوت نه تنها فایده‌ای نداره بلکه ضررهای بی‌شماری به ذهن و روحت وارد می‌کنه.

وقتی همچین سکوتی بکنی میگن طرف خفه خون گرفته بود یا طرف بخاطر عدم اعتماد به نفس و عزت نفسش سکوت کرده بود. کسانی که از این واژه ‌بی موقع استفاده می‌کنن همیشه آسیب میخورن.

این سکوت نه تنها ما را به رشدی نمی‌رسونه بلکه باعث آسیبهای روحی و روانی زیادی میشه که کم کم بعد از طی سالیان زیاد به جسممون هم لطمه وارد میشه .

منظور استاد عزیز ، از سکوت کردن یعنی به درک حقیقی زندگی رسیدن .

درکی که پر از حس و حال معنوی و حال خوب درش هستش حالی که آرامش و خونسردی و ریلکس بودن اون شخص رو نشون میده .

سکوتی که از درون شکل می‌گیره و با انتخاب و با خواسته ی قلب خودته .

میشه با تمرین بدستش اوورد که مثل از بین بردن و تغییر دادن نقصهامون نیاز به تکامل خودش داره.

سکوت کردن کار راحتی نیست و کار هر کسی نیست.

خیلی جاها سکوت کردن معنا و مفهوم های خاص خودشو داره .

مثلاً گاهی سکوت تو علامت رضایت توست .

گاهی سکوتت نشون دهنده ی اعتراض و مخالفت با کاری هستش.

گاهی سکوت می‌تونه جواب دندون شکنی در مقابل خیلی از رفتارهای ناجالب دیگران باشه و گاهی سکوت می‌تونه پر از حرف‌های ناگفتنی باشه .

کسی که انتخاب می‌کنه سکوت کنه میتونه آدم صبوری باشه .

کسانی که سکوت کردن رو انتخاب می‌کنن هیچ وقت عجله نمیکنن.

حتی هیچ وقت برای نشون دادن واکنش ، عجله ای ندارن.

این دسته افراد تو ذهنشون همه چیو تجزیه و تحلیل می‌کنن بدون اینکه کلامی از دهنشون خارج بشه و بعد از تحلیل و بررسی با یه ریکشن خیلی ساده کل حرفاشون زده میشه .

باید شناخت رو این افراد داشته باشی تا بفهمی سکوتشون چ معنا و مفهومی داره ؟

این افراد موقع تشنج ، به هم نمیر‌یزن و از کوره در نمیرن میدونن وقت بسیاره ، لزومی نداره اون لحظه شبیه طرف مقابلشون بشن.

این افراد خودشونو وارد مباحث سیاسی اقتصادی مذهبی نمی‌کنن.

این دسته افراد بیشتر گوش شنوا دارن.

سعی میکنن از بحث کردن راجع به هر موضوعی خودداری ‌کنن.

این دسته افراد فرصت فکر کردن برای هر انتخابی دارن نه جوگیر چیزی میشن و نه خودشون چیزی رو به کسی تحمیل می‌کنن.

سکوت اونها به منزله ی خاموشی نیست. از نظر من اینجور افراد دوست داشتنی تر و جذاب‌تر هستن چرا که ما ، همیشه کنجکاویم که بدونیم تو سرشون چی می‌گذره ؟!

همیشه یه علامت سوال تو ذهنت باقی میزارن.

سکوت کردن نه تنها تو روابط می‌تونه بهت کمک کنه همونطور که گفتم سکوتی که به اختیار خودت باشه نه از روی ترسها و نگرانی‌هات !!

بلکه میشه سکوت کردن رو در مقابل اوامر خداوند هم در نظر گرفت. من به این سکوت کردن میگم «تسلیم بودن ».

کسی که در مقابل خدا دست از شکوه و شکایت برمی‌داره ، کسی که موقع دیدن تضادها به هم نمی‌ریزه و سعی می‌کنه با سکوت و با آرامش دنبال راه حل مناسبی برای حل مسئلش باشه یعنی پذیرش تمام اتفاقات زندگیشو داره .

سکوت کردن در مقابل خداوند می‌تونه معنای دیگه ای هم داشته باشه اونم «اعتماد کردنه ».

یعنی به قدرت خداوند بزرگ ایمان دارم. با تکیه و اعتمادی که به خدای بزرگم کردم مطمئن هستم که هر آنچه تو زندگی من اتفاق میفته به نفع من تمام خواهد شد.

چ موقع این سکوتم درست هستش ؟ زمانی که سکوتم با احساس خوب باشه با خیالی راحت و در آرامش مطلق

سکوت می‌کنم بدون اینکه انتظار چیزی رو بکشم .

سکوت می‌کنم و سعی می‌کنم از تمام لحظات زندگیم و از تمام داشته‌هام لذت ببرم .

سکوت می‌کنم چون مطمئنم خداوند بهتر و بیشتر از من می‌داند.

سکوت می‌کنم چون باور دارم جهان ما پر از نعمت و فراوانی هستش .

سکوت می‌کنم چون خداوند بهتر از خودمون از ما مراقبت می‌کنه .

سکوت می‌کنم چون آگاهی ما در مقابل خداوند خیلی کمه و اصلاً قابل قیاس نیست .

پس من با سکوت به خیلی جاها می‌تونم برسم و خیلی چیزها رو می‌تونم بدست بیارم بدون اینکه چیزی رو از دست بدم فقط به شرط اینکه معنای واقعیشو بفهمم.

سکوت کردن رو دوست دارم همیشه حس خوب ازش گرفتم .

نه اون وقتایی که هیچ عزت نفس و اعتماد به نفسی نداشتم و به خاطر ترسهام مجبور بودم سکوت کنم .

سکوتی که تو وجودت سرشار از عزت نفس و اعتماد به نفس باشه رو دوست دارم.

سکوتی که نشون دهنده ی بالا بودن حس ارزشمندیت باشه سکوتی که بتونه حس لیاقت رو از درونت پرورش بده و بقدری تو رو بزرگ کنه و رشدت بده که همه جا از عزت و احترام زیادی برخوردار باشی .

ارزش هات طوری دیده بشن که جهان هم طبق اون پاداش‌های خودشو نثارت بکنه.

به امید اینکه بتونیم به جا و به موقع سکوت کنیم .

استاد جونم مرسی.

ممنون که هستی.

الهی باشی همیشه.