آرامش، بر ادراک تو از خودت، از خدا و از جهان می‌افزاید… فقط در آرامش است که درک می‌کنی زندگی، یک تجربه شخصی است و خداوند یک تجربه‌ی شخصی است.
تعاریفِ گوناگون دیگران از خدا و از زندگی به کارَت نمی آید. تو نیز تعریفِ خودت را داری.
همه‌ی چیز در درونِ توست. اینهمه حرف‌ها، نوشته‌ها، سخنرانی‌ها، کتاب‌ها، روش‌ها و مذهب، هرگز و هرگز تو را بی نیاز از این تجربه نمی‌کند، چرا که خداوند یک تمایل درونی است که میل عظیمی به پدیدار شدن در تجربه‌ی شخصی‌ات دارد.
با تعریفِ من از آرامش، به آرامش نمی‌رسی، همانگونه که با گوش‌های من نمی‌شنوی و با چشمانِ من نمی‌بینی.
تجربه‌ی آرامش، جسارتی یگانه را می‌طلبد.
جسارتی که مانند آن دانه گیاه که می‌کوشد تا با شکافتنِ پوسته‌اش خود را به درونِ ماجرای زندگی پرتاب کند، تو نیز این شکاف را در ذهنت، در باورهای به هم تنیده‌ای که حتی از پوسته‌ی یک هسته‌ی خرما نیز سفت‌تر شده، ایجاد کنی.
باید مانندِ آن دانه که درک کرده چیزیکه که یک درخت را از یک دانه ی شکاف بر نداشته متمایز نموده، جسارتِ یگانه‌اش برای کشفِ تجربه‌ی شخصی‌اش از درخت بودن است، به این ادراک برسی و گرنه آن دانه هم درخت‌های زیادی برای تماشا کردن می‌شناسد.
پس لازم است به جای قضاوتِ تجربه دیگری، به جای تماشا کردن، به جای یافتنِ دلایل حرکت نکردن، به جای همه‌ی بهانه هایت، همه‌ی ولی، اما و اگر هایت، برای تجربه‌ی شخصی‌ات از موفقیت.. از ثروت و از رحمت… و لذت به راه بیفتی و قدمی برداری.
سید حسین عباس منش
متن قسمت ششم آرامش در پرتو آگاهی:
قضاوت، ارزیابی مداوم هر چیز به درست و غلط یا خوب و بد است. این ارزیابی‌های مداوم، طبقه بندی‌ها، نام گذاری‌ها و تجزیه تحلیل‌ها، گفتگوی درونی تو را به شدت آشفته می‌کنند. قضاوت‌های تو چیزی نیست جز بازتاب نیاز شدیدت به تأیید شدن. چیزی نیست جز قیل و قال نفس که یکسره در حرافی است و نمی‌گذارد تو آرام باشی و خوب که نگاه می‌کنی این خود تو هستی که قضاوت می‌شوی. به گاه خشم از همه نفرت داری و به گاه شادی هیچ کس را از مهر و دوستی بی نصیب نمی‌گذاری. پس قضاوت‌های تو تحت تأثیر درون تو هستند نه بیرون تو.
وقتی با چیزی روبرو می‌شوی هیچ لزومی ندارد که قضاوتش کنی. لزومی ندارد که تعیین کنی این گل زیباست یا زشت، این آدم که پاره ای از وجود خداست، خوب است یا بد، یا کار آن دیگری درست بود یا غلط، قضاوت نکن. نفس مدتی دست و پا می زند که حرافی کند و عاقبت از پا می‌افتد و تو آرام می‌شوی. کار تو این است که فقط باشی، فقط باش و تماشا کن و این آن چیزی است که باید یاد بگیری. مثل آن گل که فقط هست و تماشایت میکند و قضاوت را حتی نمی‌شناسد و خشم را، و کینه را، و حسادت را تمام آنچه که او تجربه میکند آرامش است، و در آرامش خود به دریا وصل است. به اصل خود و این همان است که تو در درونی‌ترین لایه‌های وجودت همیشه به دنبالش بوده ای.
قضاوت‌های تو محدودت می‌کنند. وقتی قبل از مواجهه با چیزی قضاوتش می‌کنی در حقیقت از تجربیات گذشته‌ات استفاده می‌کنی و این گذشته توست که آینده‌ات را رقم می زند. یعنی همیشه مثل گذشته‌ات هستی، همیشه در قالب گذشته‌ات زندگی می‌کنی. محدودی محدود.
قضاوت نکن! نفس حراف تو عاقبت ساکت می‌شود و خود متعالی تو فرصتی برای آرامش می‌یابد. فرصتی برای سکوت، فرصتی برای گوش کردن به اصلش، گوش کردن به خدا.
برای سه روز آینده:
فقط برای سه روز قضاوت نکردن را تمرین کن. حادثه‌ها را، آدم‌ها را، موجودات را و هیچ چیز را قضاوت نکن.
یاد بگیر که گاهی فقط باشی و تنها تماشا کنی موجوداتی را که برای هدفی خلق شده‌اند.
یاد بگیر که جهان از خلقت هر موجودی هدفی داشته است و هر موجودی در هر جایگاهی که هست، به ظاهر خیر یا به ظاهر شر، در مسیر تکامل خویش است. در مسیر دارمای خویش.
با بیان این نکته برای اطرافیان، آن را در ذهن خود پایدار کن و بخشنده شو تا طبیعت در تو جاری شود.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 63MB3 دقیقه
سلام استاد عزیزم و دوستان عباسمنشی عزیز و در مسیر درستم مدتی بود که از دیدگاه گذاشتن در سایت فاصله گرفته بودم و دلیلش تمرکزی کار کردن بر هدفی ست که دارم و به لطف الله در مسیرش هستم و تمام اوقات شبانه روزم را به نوعی به این هدف پرداخته ام و امید دارم که با دست پر و با نتیجه عالی که خداوند برایم درنظر گرفته است بد توجه به راهی که میروم و ایمانی که بالاخره منجر به عمل شده و در حال انجامش هستم به سایت بیایم و من هم مثل هزاران فردی که از رفتن به دنبال آنچه میخواهند نترسیدند و ادامه دادند و از کمکهای فوق العاده و کامل استاد عباسمنش و خانم شایسته که خود به حق رشدی تصاعدی و واقعی را در همه ابعاد خواسته هاشان تجربه کرده و می کنند بگویم از فهم و درکی که از مطالب سایت و آموزشها داشته ام بگویم از باورهای قدرتمند کننده بگویم و و و هدایت هدایت هدایت همه چیزست برای کسی که در مسیرزندگیش با حس خوب آن را باور می کند و سپاسگزار بودن و امید و توکل داشتن آنهم زمانی که فقط جلوی پایت به اندازه چند قدم روشن است و تو با امید آن چند قدم را برداری در حالی که لبت خندان و دلت آرام هرچند هیجان برای دیدن قدمهای بعد هم داری همه چیز و قضاوت نکردن قضاوت نکردن خود دیگران اتفاقات شرایط و آرام بودن آرام بودن در امواج متلاطم زندگی آنچنان که برای موج سواران این امواج همواره به سوی اوج رفتن و لذت بردن است امیدوارم به خودم امیدوارم به مسیرم امیدوارم و خوشحالم و دلم میخواهد که این عشق و آرامش روزبه روز بیشتر شود و نتایج عملی تر و برداشتن ترمزهای بیشتری از سر راهم را موجب گردد ابتدای مسیر که بودم آن قدر ذوق زده بودم که فکر می کردم دیگر همه چیز تمام شد اما هر چه گذشت فهمیدم که چقدر باید تشنه یادگیری بود و چقدر باید عملگرا بود تا بتوانی بل نتایجی که از عمل کردن به همان آگاهیهای ابتدایی بدست می آوری پله های بلندتر و بعدتر و بعدتر خودت رابسازی و از آنها بالا بروی خدایا سپاس برای بودن در سایت سپاس برای هدایتم به نوشتن دیدگاهم سپاس برای نشانه ام و هزاران نشانه زیبایت سپاس برای قوانین ثابتت سپاس برای همه آنچه میبینم و نمی بینم و سپاس برای خودت که فقط شایسته سپاسگزاری واقعی تویی 😍😍😍درپناه الله شاد و آرام و همه چیز تمام باشید یاحق