آرامش، بر ادراک تو از خودت، از خدا و از جهان می‌افزاید… فقط در آرامش است که درک می‌کنی زندگی، یک تجربه شخصی است و خداوند یک تجربه‌ی شخصی است.
تعاریفِ گوناگون دیگران از خدا و از زندگی به کارَت نمی آید. تو نیز تعریفِ خودت را داری.
همه‌ی چیز در درونِ توست. اینهمه حرف‌ها، نوشته‌ها، سخنرانی‌ها، کتاب‌ها، روش‌ها و مذهب، هرگز و هرگز تو را بی نیاز از این تجربه نمی‌کند، چرا که خداوند یک تمایل درونی است که میل عظیمی به پدیدار شدن در تجربه‌ی شخصی‌ات دارد.
با تعریفِ من از آرامش، به آرامش نمی‌رسی، همانگونه که با گوش‌های من نمی‌شنوی و با چشمانِ من نمی‌بینی.
تجربه‌ی آرامش، جسارتی یگانه را می‌طلبد.
جسارتی که مانند آن دانه گیاه که می‌کوشد تا با شکافتنِ پوسته‌اش خود را به درونِ ماجرای زندگی پرتاب کند، تو نیز این شکاف را در ذهنت، در باورهای به هم تنیده‌ای که حتی از پوسته‌ی یک هسته‌ی خرما نیز سفت‌تر شده، ایجاد کنی.
باید مانندِ آن دانه که درک کرده چیزیکه که یک درخت را از یک دانه ی شکاف بر نداشته متمایز نموده، جسارتِ یگانه‌اش برای کشفِ تجربه‌ی شخصی‌اش از درخت بودن است، به این ادراک برسی و گرنه آن دانه هم درخت‌های زیادی برای تماشا کردن می‌شناسد.
پس لازم است به جای قضاوتِ تجربه دیگری، به جای تماشا کردن، به جای یافتنِ دلایل حرکت نکردن، به جای همه‌ی بهانه هایت، همه‌ی ولی، اما و اگر هایت، برای تجربه‌ی شخصی‌ات از موفقیت.. از ثروت و از رحمت… و لذت به راه بیفتی و قدمی برداری.
سید حسین عباس منش
متن قسمت ششم آرامش در پرتو آگاهی:
قضاوت، ارزیابی مداوم هر چیز به درست و غلط یا خوب و بد است. این ارزیابی‌های مداوم، طبقه بندی‌ها، نام گذاری‌ها و تجزیه تحلیل‌ها، گفتگوی درونی تو را به شدت آشفته می‌کنند. قضاوت‌های تو چیزی نیست جز بازتاب نیاز شدیدت به تأیید شدن. چیزی نیست جز قیل و قال نفس که یکسره در حرافی است و نمی‌گذارد تو آرام باشی و خوب که نگاه می‌کنی این خود تو هستی که قضاوت می‌شوی. به گاه خشم از همه نفرت داری و به گاه شادی هیچ کس را از مهر و دوستی بی نصیب نمی‌گذاری. پس قضاوت‌های تو تحت تأثیر درون تو هستند نه بیرون تو.
وقتی با چیزی روبرو می‌شوی هیچ لزومی ندارد که قضاوتش کنی. لزومی ندارد که تعیین کنی این گل زیباست یا زشت، این آدم که پاره ای از وجود خداست، خوب است یا بد، یا کار آن دیگری درست بود یا غلط، قضاوت نکن. نفس مدتی دست و پا می زند که حرافی کند و عاقبت از پا می‌افتد و تو آرام می‌شوی. کار تو این است که فقط باشی، فقط باش و تماشا کن و این آن چیزی است که باید یاد بگیری. مثل آن گل که فقط هست و تماشایت میکند و قضاوت را حتی نمی‌شناسد و خشم را، و کینه را، و حسادت را تمام آنچه که او تجربه میکند آرامش است، و در آرامش خود به دریا وصل است. به اصل خود و این همان است که تو در درونی‌ترین لایه‌های وجودت همیشه به دنبالش بوده ای.
قضاوت‌های تو محدودت می‌کنند. وقتی قبل از مواجهه با چیزی قضاوتش می‌کنی در حقیقت از تجربیات گذشته‌ات استفاده می‌کنی و این گذشته توست که آینده‌ات را رقم می زند. یعنی همیشه مثل گذشته‌ات هستی، همیشه در قالب گذشته‌ات زندگی می‌کنی. محدودی محدود.
قضاوت نکن! نفس حراف تو عاقبت ساکت می‌شود و خود متعالی تو فرصتی برای آرامش می‌یابد. فرصتی برای سکوت، فرصتی برای گوش کردن به اصلش، گوش کردن به خدا.
برای سه روز آینده:
فقط برای سه روز قضاوت نکردن را تمرین کن. حادثه‌ها را، آدم‌ها را، موجودات را و هیچ چیز را قضاوت نکن.
یاد بگیر که گاهی فقط باشی و تنها تماشا کنی موجوداتی را که برای هدفی خلق شده‌اند.
یاد بگیر که جهان از خلقت هر موجودی هدفی داشته است و هر موجودی در هر جایگاهی که هست، به ظاهر خیر یا به ظاهر شر، در مسیر تکامل خویش است. در مسیر دارمای خویش.
با بیان این نکته برای اطرافیان، آن را در ذهن خود پایدار کن و بخشنده شو تا طبیعت در تو جاری شود.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 63MB3 دقیقه
به نام خداوند مهربان
سلام استاد و خانم شایسته عزیز
قضاوت کردن باعث شکل گیری گفتگوها و نجواهای ذهنی منفی در ما شده و با بد کردن احساسمان اتفاقات نامناسبی را برای ما رقم می زند این جهان متنوع خلق شده و هر کسی با هر دیدگاهی برای این جهان مناسب بوده و به رشد و گسترش آن کمک می کند جهان با وجود تضادها زیباست.
ما نمی توانیم هیچ کسی را تحت هیچ شرایطی قضاوت کنیم چون از گذشته و فرکانس های او اطلاعی نداریم هر کسی متناسب با باورهای ما با ما برخورد خواهد کرد و ما با باورها و فرکانس های خود رفتار دیگران را بر علیه یا به نفع خود برانگیخته می کنیم به میزانی که بتوانیم خود را دوست داشته و رابطه ی خوبی با خداوند داشته باشیم و به صلح و هماهنگی درونی دست یابیم به همان میزان دیگران به شکل بهتری با ما رفتار خواهند کرد و زندگی بهتری داریم اگر بخواهیم تمرکز خود را به جای خود بر روی دیگران قرار دهیم و به قضاوت یا غیبت در مورد آن ها بپردازیم خودمان را از راه موفقیت و پیشرفت دور خواهیم کرد و افراد نامناسبی را جذب زندگی خود می کنیم تا جای ممکن باید بتوانیم تمرکز خود را بر نکات مثبت طرف مقابل گذاشته و او را تحسین کنیم.
اگر افرادی را در ذهن خود مهم نکنیم و قدرت را تنها به خداوند دهیم و اجازه ندهیم اشخاص برای ما به قدری مهم شوند که بتوانند در ذهن ما تاثیر گزار باشند زندگی به مراتب بهتری خواهیم داشت اما زمانی که افرادی برای ما مهم می شوند تا جایی که به آن ها باج داده و نگران از دست دادن و ناراحت شدن آنها هستیم زندگی ما دائما صرف راضی نگه داشتن دیگران خواهد شد و جهنم واقعی را تجربه می کنیم.
برای خود هدف مناسبی انتخاب کرده قدرت را تنها در دستان خداوند ببینیم او در زمان مناسب افراد مناسب را به سمت ما هدایت خواهد کرد.
اگر یکبار برای همیشه تصمیم بگیریم که تمرکز خود را تنها بر روی خودمان قرار داده و تنها هدف ما هماهنگی و به صلح رسیدن با خداوند باشد و بدانیم تنها رابطه ی دائمی ما رابطه با خداوند است تمرکز خود را تنها بر روی خداوند خودمان و اهدافمان قرار می دهیم و نیازی نمی بینیم که بخواهیم دیگران را قضاوت کنیم و باعث نشتی انرژی و زمان خود شویم تنها بر روی باورهای خود به درستی کار کرده تا افراد منفی خود به خود از زندگی ما حذف شده و افراد مناسب جایگزین آن ها شوند.
خدایا شکرت
عاشقتونیم
به نام خداوند مهربان
سلام استاد و خانم شایسته عزیز
قضاوت جزیی از ویژگی های شخصیتی ما شده و همیشه هم از آن ضربه خورده ایم. برای ما بسیار پیش آمده است که به دیگران لقب خوب و عالی و .. داده و به آن ها اعتماد و از آن ها تعریف کرده و پس از آن دیده ایم که چگونه بدترین رفتارها را با ما کرده اند و برعکس آن را هم انجام داده و قضاوتشان کرده ایم و دیده ایم که بسیار افراد خوبی بودند و برای همین زمانی که با افرادی مواجهه می شویم سعی می کنیم درباره ی او هیچ صحبتی نکنیم. واقعا تنها باید تمرکز خود را بر روی خودمان و بهبود هر روزه ی شخصیت خود گذاشته و کلا تمرکز خود را از روی همه کس و همه چیز برداریم. در ابتدا ممکن است مشکل باشد اما همین که تعهد به تغییر داشته باشیم خداوند به ما کمک خواهد کرد. این ما هستیم که با افکار و باورهای خود در محیط پیرامون تاثیر گذاشته و اگر کسی را قضاوت کنیم در واقع خودمان را قضاوت کرده ایم چون دیگران هیچ قدرت و تاثیری در زندگی ما ندارند و این ما هستیم که با باورها و فرکانس های خود زندگی خود و تمام اتفاقات را خلق می کنیم و به تمام روابط خود شکل می دهیم. اگر به تغییر خود متعهد باشیم و در مدار مناسبی قرار بگیریم به تدریج افراد و اتفاقات تغییر کرده و ما با موقعیت ها و افرادی مواجهه نمی شویم که بخواهیم آن ها را مداوم ارزیابی و قضاوت کنیم.
خدایا شکرت
عاشقتونیم
به نام خداوند مهربان
سلام استاد و خانم شایسته عزیز
قضاوت کردن متاسفانه تبدیل به عادتی شده است که ما در گذشته و حتی اکنون نیز با آن دست به گریبان هستیم. خوشبختانه از زمانی که به فایلهای استاد گوش کرده و تمرکز را بیشتر بر روی خودمان گذاشته ایم، این مورد کمرنگ شده است. ما همیشه از این موضوع ضربه خورده آیم. هر زمان به فردی اعتماد و از او تعریف و تمجید کرده یا از او بدمان بیایید و سرزنشش کنیم باز هم به دلیل قضاوت ما رفتارش تغییر خواهد کرد. قضاوت در هر دو صورت چه مثبت یا منفی بسیار اشتباه است. باید تمرکز خود را تنها بر روی خود و تغییر باورهای مان بگذاریم. دیگران همان گونه با ما رفتار خواهند کرد و واکنش به ما نشان خواهند داد که ما با باورهای خود آن را رقم زده آیم. هیچ عامل بیرونی در رفتار دیگران وجود نداشته جهان مانند آینه ای عمل می کند، تنها خودمان را به خودمان باز می گرداند. قضاوت نکردن مهارتی است که باید آن را یاد بگیریم، چون ما همواره در حال انجام آن بوده ایم و متاسفانه تبدیل یه پاشنه ی آشیل شده و باید مرتبا بر روی آن تا پایان عمر کار کنیم. هر کسی در هر جایگاهی قرار دارد جای درستی است. با قضاوت کردن جایگاه آن فرد را در ذهن خود تغییر ندهیم. نباید توقع خوب بودن داشته یا با انجام کار نادرستی از او متنفر شویم.
خدایا شکرت
عاشقتونیم