آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 7 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز و یکایک شما هم‌فرکانسی‌های گلم

سپاس بیکران خدای یگانه را که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت گذاشته‌ و دستانش را برایم مهیا کرده تا دستم را بگیرند که راه را گم نکنم.

استاد بزرگوارم، چه خوش است آن‌گاه که به کلام الله از زبان شما گوش جان می‌سپارم و خود را در دریای نعمات خداوندی غرق می‌بینم. چه خوش است احساس بی‌نیازی به غیر از الله و رب‌العالمین. چه خوش است آن‌گاه که بدون هیچ چشم داشتی می‌بخشیم، محبت‌ را به دیگران، خنده را به دیگران، ثروت مادی را به دیگران و می‌بخشیم لحظه‌هایی زندگی را به دیگران و می‌دانیم که در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت به سوی حضرت دوست روانیم و سرانجام به دیدار او خواهیم رفت و ای کاش که با دستی پر از نیکی و قلبی آکنده از عشق به سوی او روان باشیم که بزرگ‌ترین دارایی ما همین است و بس. چه خوش است بخشیدن بدون هیچ چشم داشتی، که انسان آگاه می‌داند که جهان هیچ نیست جز تجلی ذات الهی و هر چه هست از آن اوست و ما همه هیچ هستیم و اوست که اول است و اوست که آخر است. پس این دنیا جای غصه خوردن و اندوهگین بودن و حسد داشتن و حسرت خوردن و حتا غبطه خوردن هم نیست. هر چه هست اوست و ما همه هیچ هستیم و هرآن‌چه که بخواهیم را او و البته با دستان خود برای‌مان فراهم می‌سازد و نباید نگران هیچ چیزی باشیم که او بهتر از ما راه و رسم میهمان‌داری را می‌داند که ما همه میهمان او هستیم.

البته که باید هدف داشته باشیم و برنامه‌ریزی کنیم و تلاش کنیم ولی نباید تقلا کنیم. به گفته‌ی خود شما استاد بزرگوارم، زندگی میدان صلح است. زندگی جای به‌دست آوردن همه چیز به آسانی به آسانی و به آسانی است. پس چرا من خود را نیازمند دیگری ببینم و از دیگر بخواهم و انتظار داشته باشم که اگر برآورده نشود، نگران شوم، منت بکشم، عصبانی شوم، تا امید شوم و …

به گفته‌ی حافظ:

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آیا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی

باشد که از خزانه‌ی غیبش دوا کند

پس من باید هدف داشته باشم و به آن‌ متعهد باشم و عمل کنم و پیوسته بر مهارت‌هایم بیفزایم و از سر صدق و صفا کار کنم( تقلا نکنم) و تنها به رب العالمین توکل کنم و بدانم که در بهترین زمان، در بهترین مکان و در بهترین حالت و با بیشترین مقدار خواسته‌های مرا برآورده می‌سازد.

الهی شکرت

الهی شکرت

الهی شکرت

نیک می‌دانم که همین سخنان را حضرت حق به ذهنم آورده و اوست که این‌گونه مرا به سوی نور هدایت می‌کند. او خدای یگانه بسیار بخشاینده و بسیار مهربان است و از درگاه پر مهرش درخواست می‌کنم که همه‌ی ما را به راه راست هدایت کند. همان راه کسانی که بر آنان نعمت ارزانی می‌دارد و نه راه کسانی که بر آنان خشم می‌گیرد و نه راه گمراهان.

الهی آمین یا رب العالمین.

ارادتمند شما