مصاحبه با استاد | فرهنگ ناب «لا اِکْراهَ فِی الدّین»

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

باور اصلی در طول دوره: «من توانایی خلق خواسته‌های مدنظرم رو دارم.»

همین امروز داشتم بخشی از فصل دوم کتاب رویاهایی که رویا نیستند رو می‌خوندم، از طرفی چند روزی هست که یک خواسته‌ای در درونم شکل گرفته و از در و دیوار داره برام نشونه میاد درموردش، مثلا اینکه دوستم بهش رسیده، تو سایت دوبار درموردش به تجربه مشابه برخورد کردم (اصلا ربطی به قانون جذب و اینا نداره‌ها) و امروز هم تو کتاب رویاها خیلی واضح وقتی به یکسری از جملات استاد رسیدم، انگار یجورایی فقط اون خواسته بود که اومد تو ذهنم.

این خواسته، از زمان خیلی خیلی قبل توی ذهنم بود.

اصلا کشف همین خواسته هم سیر تکاملی داشت که به وقتش حتما درموردش می‌نویسم.

خلاصه رفتم یکی دوتا باور که خیلی باهاشون احساس راحتی کردم رو نوشتم و به‌زودی بیشتر بهش میپردازم و تمرکز میکنم روش به یاری خداوند.

خواسته‌هایی که امروز تونستم خلق کنم:

• مدتی بود دوست داشتم موهام رو با روغن چرب کنم تا یکم از حالت خشکی دربیاد و امروز این کار رو کردم.

• اولِ سال بعنوان یکی از اهدافم نوشته بودم که دوست دارم خواسته‌ها و اهدافم رو توی زندگی شناسایی کنم و به لطف کتاب فکر خدا و کتاب رویاها، یکی از مهمتریناشو شناختم.

• امروز آسمون و ابرها رو خووووب نگاه کردم و پرنده‌هایی که آزاد و رها از بالای آسمون خونه‌م رد می‌شدند رو تماشا کردم. نسیم خیلی خوبی میومد و من چند نفس عمیق کشیدم از عمق وجودم.

• کارهای مربوط به شغلم رو تا قبل از ساعت 12 تموم کردم، چون دیروز تا سر شب ادامه داشتند و واقعا دیگه تصمیم گرفتم نذارم که به شب برسه.

• یکی از دوستان توی عقل کل مطلبی درمورد اهدای عضو نوشته بود. این خواسته در من شکل گرفت که من هم توی سایت ثبت‌نام کنم و اعضای بدنم رو بعد از مرگ اهدا کنم. رفتم سرچ کردم و ثبت‌نام هم کردم و کارتش رو هم دانلود کردم، خیلی حس خوبی داشت. باید درموردش بیشتر بنویسم.

باور کلیدی این فایل برای من:

_ من مسئول خوشبختی یا بدبختی هیچکس نیستم.

چقدر این باور آرامش میده به آدم، خصوصا برای منی که شخصیت ناجی دارم و به واسطه فرزند اول بودن بخشی از مسولیت همیشگی مراقبت از خواهرهای کوچکترم به نوعی با من بوده و تا مدت‌ها این خصوصیت در وجودم بود.

حتی همین حالا هم فکر میکنم «باید» برای پدر و مادرم که زحمت کشیدند و برام بزرگی کردند کارهای خارق العاده انجام بدم و به نوعی همیشه خودم رو مدیون اونها می‌دونم و این فکر مثل خوره، وجودم رو میخورد که اگه براشون کار مهمی انجام ندم لایق و ارزشمند نیستم.

چقدر این جمله زیباست، چقدر در نگاه اول ذهن نسبت بهش مقاومت داره ولی وقتی فکر میکنم میبینم بله. من حتی اگه بخوام هم توانایی تغییر دادن کسی رو ندارم.

من بارها و بارها تلاش کردم تا مستقیم و غیر مستقیم از همسرم و پدرم بخوام که وارد سایت بشه و از این آگاهی‌ها استفاده کنه.

بارها و بارها خواستم به مادرم بگم چطور زندگی کنه تا آرامش بیشتری داشته باشه.

بارها خواستم خواهرامو به اصطلاح نصیحت کنم.

بارها تلاش کردم تا با بقیه حرف بزنم و تاثیر مثبتی توی زندگیشون بذارم.

اما حالا میدونم که تنها کاری که من باید انجام بدم این هست که به خودم توجه کنم و تمرکز و توجه و انرژی رو بذارم روی خودم، مسیرم، برنامه‌هام، اهدافم، خواسته‌هام، علایقم، قوانین، آگاهی‌ها و هر آنچه که به خودم مربوط میشه.

خدایا شکرت بابت این درک.

خدایا؛

از تو برای احساسات خوب و نابی که امروز تجربه کردم بی‌اندازه سپاسگزارم.

خدایا؛

شکرت برای پاکی و پاکیزگی. برای باران و باد، برای ابر و آسمان، خدایا شکرت برای نور و آفتاب و خورشید، شکرت برای آرامش، برای آسایش، برای رضایت، برای احساس فوق‌العاده خوبِ کافی بودن.

خدایا؛

شکرت برای رسیدن، برای تجسم، برای رویاهایی که رویا نیستند.

خدایا شکرت برای این لحظه، برای رویش، حضور و بودن.

خدایا عاشقتم.

حدیث‌جونمممممم!

سلام زیبا. چقدر قشنگ بود این دیدگاهت و چقدر لذت بردم. تاریخ رو ببین آخه، ده آبان چهارصد و سه.

یعنی وقتی پسر من 10 روزه بود. چه جالب چه قشنگ.

من که از نزدیک میشناسمت می‌دونم که واقعا این اخلاق رو داری، اینکه سعی نمیکنی عقاید خودت رو به دیگران تحمیل کنی و وقتی هم میبینی کسی داره این کار رو میکنه میتونم نگاه مخالفانه‌ت رو بخونم.

دمت گرم واقعا.

دمت گرم که بیس و اصل و اساس‌ت آگاهی‌‌خورش خوبه :)))

امیدوارم منظورم رو رسونده باشم.

در پناه الله باشی زیبااااااا.