مصاحبه با استاد | فرهنگ ناب «لا اِکْراهَ فِی الدّین»

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

یعنی قشنگ تر از این خدای مهربان چطور می شد جواب من رو بده ؟

سلام استاد عزیزم

فقط خواستم بگم امروز یه خواسته ای ناگهان درونم شکل گرفت و خیلی منو به سمت خودش جذب کرد اما به پسر کوچیکم فکر کردم و این که برای رسیدن به خواسته م باید اون رو زمان طولانی در روز از خودم دور کنم و به دنبال رسیدن به خواسته م برم . آیا این کارم درسته ؟

داشتم سعی می کردم باورهای مناسب بسازم . می خواستم نگران نباشم که آینده ی درسیش چی می شه یا به لحاظ احساسی براش چه انفاقی می یفته این میزان دوری از من . با خودم فکر کردم خودش باید درس بخونه و آینده ش رو بسازه . من در حدی که بتونم در کنار مشغولیت های خودم برای رشد کردن ، سعی می کنم کمکش کنم ولی نباید مسیر رشد خودم رو هم ببندم و صبر کنم تا زمانی که بالاخره مطمئن شم ، می تونه روی پاهای خودش وایسه . چه بسا با قربانی کردن آینده ی خودم ، اون رو به خودم وابسته تر می کنم و جلوی رشدش رو به طریق دیگه ای می گیرم . به هر حال مثل آونگ در پیچ و تاب این دوگانگی ذهنی بودم و از خداوند عزیزم طلب نشانه می کردم که بعد از چند دقیقه گفتم بزار فایل جدید از مصاحبه ی استاد که گوش نکردم و خب طبق نوبت ، وقتش بود که گوش کنم ، باز کنم و تو فرصت خوابوندن عشق کوچولوم ، یه چیزی یاد بگیرم و به تعالی خودم کمک کنم . حتی اصلا به این فکر نکردم که به این روش دنبال جواب سوالم باشم . اصلا .

و چقدر قشنگ خدا جواب سوال هام رو داد .

سپاسگزارم استادگرامی م

سپاسگزارم خدای عزیزم که همه چیز رو به زیبایی در کنار هم می چینی ، حتی پیش از این که ازت خواسته باشم . عشق لایتناهیت ، آغوش جاودان هممون باد

درضمن استاد ، یه نمونه یادم اومد برای صحبتی که فرمودین ، همسرم چندی پیش تصمیم گرفت که مسیر جدید کاریی رو برای موفقیتش در پیش بگیره و برای این کار باید کارش رو رها می کرد و سه ماه درس می خوند . ریسک قبول شدنش بسیار بالا بود و هر هفته با تست هایی که می گرفتن ، تعداد بسیاری رو رد می کردن . سه ماه فقط برای خوابیدن خونه اومد و تمام مدت خارج از خونه درس می خوند و همه ی ایمانمون به خداوند متعال قدرتمند بود . توی این سه ماه علاوه بر شرایط تقریبا بد مالی ، همه ی مسوولیت خونه و بچه و همه چی به دوش خودم بود . حتی متاسفانه در همون دوره فرزندم و خودم به سختی بیمار شدیم ولی چون مهاجر هستیم و تنها و همسرم هم برای حفظ موقعیت جدیدش نباید مریض می شد ، به تنهایی این شرایط واقعا سخت رو گذروندیم طوری که حتی تبعات بعدی سلامتی هم برام داشت .( که البته همه ی این اتفاقات حتما به خاطر باورهای غلط خودم بوده. اون زمان هنوز شما و آموزه های ارزشمندتون رو نمی شناختم) اما در نهایت همسرم از بین 50 نفر ، جزو 7 نفری بود که قبول شد و حتی جزو سه نفری که در همان آزمون های نخستین قبول شدند . و خدا رو شکر تونست به هدف کاری ش برسه و شرایط جدید کاری و مالیش هم برای من و هم فرزندم خیلی بهتر شده . در حالی که در اون سه ماه فرزندم واقعا شاید 5 بار هم پدرش رو ندید و به شدت اذیت شد . ولی وقتی پدرش موقعیت شغلی جدیدش رو بدست آورد تقریبا هر روز می تونه سه تا چهار ساعت فقط با فرزندمون باشه و در کنار هم لذت ببرن و بازی کنن. در حالی که در شغل قبلیش اصلا این طور نبود و هر دو سه روز یک بار پسرم می تونست پدرش رو برای یک ساعت ببینه تا روز تعطیل که کامل پدرش در کنارمون بود .

و این دقیقا تایید حرف شماست .

امید که من هم بتونم مسیر رشدم رو به عالی ترین شکل طی کنم در حالی که خدا و خرما رو با هم داشته باشم و بتونم به پسر و همسرم هم به عالی ترین شکل رسیدگی کنم .

درود بر شما استاد گرامی که مسیر نور و آگاهی برای ما شاگردانتون هستید .

خداوندا عاشقتم و شکرگزارتم