سوالات:
- برای تحقق یک خواسته، تا چه مدت باید تلاش ذهنی و فیزیکی در راستای خواسته را ادامه دهیم و از چه زمانی باید طبق قانون رهایی، نسبت به خواسته خود رها باشیم؟
- تمرکز بر ساختن باورهای هماهنگ با خواسته مهم تر است یا اقدامات عملی در راستای خواسته ها؟
- اگر فقط یک باور باعث تغییر زندگی شود آن باور چیست؟
- در طی مسیر رشد، ایده های ناکارآمد را چطور تشخیص می داید؟
- آیا بدون سرمایه هم می توان به نتایج پایدار رسید؟
- آیا برای رشد نتایج، باید مکان خود را تغییر دهیم؟
- اگر شما بخواهید فقط یک هدف برای تمام دوران ها انتخاب کنید – که بیشترین تأثیر مثبت را بر زندگی تان بگذارد- آن هدف چیست؟
مفاهیمی که استاد عباس منش در این قسمت توضیح داده اند شامل:
- رابطه “قانون رهایی” با “تلاش های ذهنی و عملی”
- مفهوم رهایی در برابر خواسته و رفتارهای که هماهنگی با این قانون را نشان می دهد؛
- نشانه های هماهنگ شدن با قانون رهایی؛
- رابطه بین “باورهای قدرتمندکننده” با “اقدامات عملی در راستای خواسته ها”
- نشانه های عمل به قانون رهایی در رفتارهای ما؛
- اساسی ترین عامل برای کسب نتایج پایدار؛
- وقتی در حال ساختن باورهای قدرتمندکننده هستی، اولین نشانه اش این است که در آرامش و احساس خوب هستی. اگر مسیر کار کردن روی باورهایت برای شما زجر آور است، یعنی در مسیر خلاف جهت با باورهای قدرتمندکننده در حال حرکت هستی!
منابع کامل درباره محتوای این قسمت: دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها | جلسه چهارم:
این جلسه، مفهوم رهایی درباره خواسته و چگونگی هماهنگی با این قانون را مفصلا توضیح داده است. با گوش دادن به آگاهی های این جلسه، تمام سوء برداشت های ما درباره عمل به قانون رهایی و مفهوم رها بودن درباره خواسته به کلی برطرف می شود. ارتباط رها بودن در برابر خواسته و اقدامات عملی هماهنگ با خواسته را درک می کنیم. این درک مسیر تحقق خواسته را برای ما به قدری لذت بخش می کند که نمی دانیم چه زمانی و چطور به خواسته خود رسیدیم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است64MB21 دقیقه
- فایل صوتی مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است19MB21 دقیقه
سلام به شما دوست ارزشمندم
سلام به شما افلاطون نوروزی عزیز
خدایا شکرت برای این سایت، این کامنت ها، این دوستان
خدایاشکرت که قوانین ثابت و الهی ات رو هربار دارم بهتر میفهمم و درک میکنم و جوری شده که منو گذاشتی در مرحله عمل به قوانین… و دوستان آگاه و با انگیزه و باهدفم رو در این مسیر میبینم و باز هم به یاد میارم.
واقعا تحسینت میکنم افلاطون عزیز برای تمام نتایجت
واقعا تحسینت میکنم برای درک های قشنگت از قوانین ثابت الهی
واقعا تحسینت میکنم موفقیت ها و تغییرها و تمام قدم هایی که برای بهبود خودت و زندگیت برمیداری هربار قوی تر…
واقعا خیلی خوشحال شدم ردپاتو دیدم و بهت گفتم بارها ماشالله پسر، ماشالله… ادامه بده کارت درسته با همین فرمون برو تا به خواسته های بعدی ات برسی.
این تیکه از کامنتت رو هم اینجا به خودم بارها باید یادآوری کنم:
“بنظرم قسمت اصلی کنترل ذهن اونجایی هست که من قانون تکامل رو یادم میره و ذهن میخاد نتایجی که بدست آوردی رو کوچیک کنه بگه کو نتیجه؟ کو نتیجه بزرگ؟ کجاست نتیجه خیره کننده… “
سپاسگزارم که هستی
سپاسگزارم که اینقدر خوب داری روی خودت کار میکنی.
سپاسگزارم برای تمام وجودت دوست ارزشمندم.
ارادتمندت فهیمه پژوهنده
«این جهان کوهست و فعل ما ندا ….سوی ما آید نداها را صدا»
این بگفت و رفت در دَم زیر خاک
آن کنیزک شد ز عشق و رنج پاک
زانک عشق مردگان پاینده نیست
زانک مرده سوی ما آینده نیست
عشق زنده در روان و در بصر
هر دمی باشد ز غنچه تازه‌تر
عشق آن زنده گزین کو باقیست
کز شراب جان‌فزایت ساقیست
عشق آن بگزین که جمله انبیا
یافتند از عشق او کار و کیا
تو مگو ما را بدان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
ســـــــــــــلام افلاطون عزیز
اصلا اگر بدونی الان شما عزیزانی که امروز برام کامنت نوشتین چقدر برای من زبان خدا شدید. اصلا اشک هام داره میچکه. اصلا چی بگم. تا کامنتت رو این همه ایی که از من برای من نوشتی چیزی بود که امروز که من میخواستم با خودم به صلح برسمم ولازم داشتم به خودم بگم و خدا از قلم و نوشته شما چه به موقع به من گفت. و تنها بیت اولی که نوشتم تو ذهنم میچرخید. و اصلا نمیتونستم بنویسم اما دلم خواست این لحظه و این فرکانس عظیم در وجودم راه افتاده رو مکتوب کنم گم نشه که اتفاقا اول کامنت عظیم بساطیان رو به خودم خوندم.. بعد کامنت خودم به خودم رو بعد کامنت شما…
این اولین کامنت
abasmanesh.com
بعد کامنت خودم به خودم
abasmanesh.com
و بعد کامنت افلاطون عزیز یعنی خودت
و هنوز یک کامنت دیگه نخونده هم دارم خواستم بگم خدا اینگونه رگباری با من حرف زد و چقدر به موقع و چقدر درست و چقدر لازم داشتم. امروز روز به صلح ریدن من با خودمه و خدا چقدر مسیر این صلح درونی رو برام با قلم های شما برام اسان کرد چون من میخوام آسان بشم برای آسانی ها
سپاسگزار وجودتم دوست ارزشمندم…
خودم اینقدر نمیتونستم خودمو ببینیم و متوجه بشم چقدر معرکه بودم خبر ندارم و چقدر نیاز دارم با خودم به صلح برسم.
سپاسگزارم برای ردپات آقا افلاطون عزیز واقعا سپاسگزارم برای وجودت اینکه هستی پاجفت وایستادی داری روی خودت کار میکنی مثل مــن…
پیش بسوی بی نهایت تا فراتر از آن
با عشق و قلبی طهارت پیدا کرده میگم که دوستتون دارم پاره ایی از وجود من. تکه ایی از خدا…
ارادتمندت فهیمه