مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است

گام سیزدهم – پروژه مهاجرت به مدار بالاتر

.

سلام

از خان بی نهایت هستی ، به مقدار ظرفیت ظرفت میتونی برداشت کنی. این یه قانونه و تو همه چی اجرا شده

و در خصوص این فایل هم صادقه.

مطالب زیادی گفته شد که در ظرفیت فعلیم دو مورد قرار گرفت که در راستای تعهدم راجبش مینویسم.

1. اصل رهایی.

2. کارکردن رو ذهن یه روند دائمیه.

مثه پرورش عضله، تا وقتی تمرین میکنی بدنت رو فرمه، به همین نسبت تا وقتی رو باورات کار میکنی زندگیت رو فرمه، ولش کنی مرحله مرحله همه چی برمیگرده قبل.

این یه قانونه مثه غذا خوردن مهم نیس خوشم بیاد یا نه، بدنم نیاز به غذا داره و باید مطابق نیازش مواد مغزی برسونم.

مهم نیست امروز چقد به بدنم غذا رسوندم، باز فردا تا پایان عمر این نیاز هست و من مجبورم برای ادامه حیات این تغذیه رسانی درست را هررررر روز انجام بدم و اگه تخطی، کم کاری کنم پدر در میاد و جسمم مریض میشه.

به همین نسبت ذهنمم هر روز تا پایان عمر نیاز به تغذیه با ورودی های خوب ، پرورش باورهای قویتر داره.

اگه تخطی یا کم کاری کنم جوری پدرم درمیاد که ضررش بارها بیشتر از تغذیه نامناسب رسوندن به بدنمه.

ینی بهتره سـم بخورم اما ورودی نامناسب به خورد ذهنم ندم.

(باید اهرم رنج و لذتی که نوشتم اپدیت بشه و موضوع بالارو توش بگنجانم)

.

1. یادم اومد یه زمانی فک میکردم تنها تکه پازل گم شده آگهی هام، قانون رهاییه.

خیلی سفت و سخت برنامه ریختم! تمام صفحاتی که در محصولات و عقل کل به هرشکلی ربطی پیدا میکرد به کلید واژه «رهایی» زیر رو کردم.

قبل ادامه کامنتم لازمه بگم جلسه اول دوره راهنمای عملی یکی از بهترین منابع راجب اصل رهایی هست،(جلسه چهارم که پیشنهاد شده محوریت اگاهی هاش روی مبحث تمرکزه)

خلاصه ماجرا با توجه به ظرف و مدار اون موقعم چیزی که دمبالش پیدا نشدو بیخیال این موضوع شدم، یا بهتره بگم رهاش کردم.

روزا گذشت تا اینکه در ابتدایی ترین دیالوگ های این فایل اون تکه پازلی که گم بود، ظاهر شد…

چراغی تو مغزم روشن شد و فهمیدم :

عامو اصل رهایی همون بازی کنترل ذهن خودمونه.

قانون رهایی چیزی جدای از سایر قوانین نیست،

نباید اسم و عناوینی که ادما راجب هرچیزی درست کردن، گولم بزنه و حس سردرگمی به خودم بدم..

کل ماجرا اینکه توجهم از روی ناخواسته ها بردارم و بذارم روی خواسته ها.

حالا در مسیر زندگی این فعل میشه یین و یانگ.

گاهی جوری غرق توجه به خواستت شدی که حست از حالت خوب خارج میشه – ینی همون توجه کردنه که موجب رسیدن به خواستت میشد، تغییر ماهیت میده و موجب دور شدن میشه، اینجور وقتا باید اون فعل، اون توجه کردن رها بشه و از زاویه ای دیگه بهش نگاه کرد.

مثلا بگی اگه باشه چقد خوب میشه، اگه هم نباشه کلی نعمت همین الان دارم یا شاید بهترش بشه و…

خداروشکر. که به این درک رسیدم. دلم میخاد درعمل هم به همین راحتی نوشتن، اجراش کنم.

ربنا ازت تقاضا دارم کمکم کنی تا بتونم میل و عطش و نیازم را نسبت به اهداف و خواسته ها در وجودم کنترل کنم، بتونم زیبایی ها و نعمت هایی که تو زندگیم جاری هست ببینم و بابتشون حالم خوب و سپاسگزار باشم، رویکردم نسبت به خواسته ها، خواهش نباشه،،، ذوق و اشتیاق باشه…

.

سپاسگزارم

1736+