مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است

به نام خدای مهربان

خداوندا تو را سپاس که بار دیگر فرصت نوشتن از تو و هدایاتت شامل حالم شد.

سلام به دوستان عزیزم و استاد گرامی و خانم شایسته ی دوست داشتنی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

مِنّت خدای را عزَّ وَ جَلّ که طاعتش موجبِ قُربَت است و به شُکر اندرش مَزیدِ نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود مُمدِّ حیات است و چون بر می‌آید مُفَرِّحِ ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.

از دست و زبان که برآید

کز عُهدهٔ شکرش به‌در‌آید؟

اعْمَلُوا آلَ‌ دَاوُدَ شُکْراً وَ قَلِیلٌ‌ مِنْ‌ عِبَادِیَ‌ الشَّکُورُ

ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید؛ ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند! سبأ 13

بنده همان به که ز تقصیرِ خویش

عُذر به درگاهِ خدای آورد

وَر نه سِزاوار خداوندی‌اش

کس نتواند که به جای آورد

اوست کسی که بارانِ رحمتِ بی‌حسابش همه را رسیده و خوانِ نعمتِ بی‌دَریغَش همه‌جا کشیده.

بله خداوندی که رحمتش شامل حال همه است اگر تشریفمونو بیاریم زیر این باران.

من متوجه شدم که واسه سپاسگزاری مشکلات مقدمه و مؤخره (تا بوده و هست و خواهد بود) دارم. نمیدونم چرا برام شکرگزاری سخته.

اصلا انگار نسبت بهش سِرّ هستم.

حالی به حالیم نمیکنه.

خیلی هم زور میزنم ها اما نمیشه.

متون خیلی خاص بعضی بچه ها رو میخونم، اشکم سرازیر میشه ها(میخوام بگم قسی القلب نیستم) اما واسه خودم اون موقع هایی که استاد میگه اخر شب و اول صبح بنویسید و بعدم درخواست هاتونو پشت بندش از خودش بخواید، راستش من مینویسم اما انگار نه انگار. هیچی به هیچی. انگار گیر کردم توی یه واقعیتی که واقعیت نیست و باید دست به دامن تجسم جان جانان شد.

مخلص کلام که انگار ما اندر کف یک کوچه ایم تا به اینجای کار.

گیر و گور بعدیمون میرسه به اونجایی که ما از زبون استاد شنیدیم که کارها رو باید به خدا بسپارید و لاغیر. ما هم نسنجیده و نفهمیده و دس پا شکسته گفتیم یا علی و کلا نشستیم روی تخت پادشاهیمون تو کنج اتاق 6 متریمونو این دستو گذاشتیم بالای اون دست که خدا خودش درست میکنه دیگه و اگه من کاری کنم زور زدنه.

تمثیل اگر بخوام وارد این قصه کنم میشه اون حقوق یک سال عقب افتادمون . که ما از شرکت شال و کلاه کردیم امدیم بیرون و هیچ وقت برنگشتیم و پوله هم برنگشت.

خلاصه واسه خودمون هی بلغور میکردیم که نه مونا جان شما اگر مدارت درست باشه خود کارفرما واست میریزه بدون اینکه شما بخوای رجعت کنی بهش و با انداختن دمپایی توی چت واتس آپ حضرات، دنبال عرض اندام باشی و با موس موس کردن بخوای حقتو بگیری. نه مونا جان این در مکتب ما نیست. کارو خوبه خدا بکنه . تو که توانایی نداری خدا هم که بهت نه عقل داده نه زبون داده نه قدرت درخواست.

خلاصه این ضرب المثل ” از تو حرکت از خدا برکت” رو واسه خودمون اینجوری چرخوندیم که : از تو لمیدن و از خدا دویدن.

گذشت و گذشت .

دست و پا زدن تو منجلاب افاضات مالی یک طرف و نجواهای ذهنی از طرفی منجر به یک هدایت شیرین شد به کامنت دوست عزیزم توی قدم اول جلسه دوم. این رسمو توی این بزم دنیا انقدر قشنگ توضیحش داد که از کلامی که از دهان ش تراوش می شد و بر قلبش جاری و به دستانش منتقل، فهمیدم که اینا رنگ و بوی خدایی داره . این کلام از زبان خداست. فهمیدم که آقا اون رهایی که استاد میگه با شرطه ها و شروطه هاست. هر چی هر چی بهت الهام میشه رو انجام بده بنده جان. تو نپرس. کاش یاد بگیریم حرف نزنیم. به خدا یه وقتایی حرف نزنیم نمیگن لالی. به خدا یه وقتایی ذهن نره بالا منبر نمیگن از خاکستری ها کم کار کشیدی و اوف برتو.

من کارم شده بود عجله کردن و کار فیزیکی و تردمیلی که لامصب(یا همون لامذهب خودمون) شارژش به خدا وصل بود و قطع هم نمیشد.

ولی الان دارم یه جوری پیش میرم که بعدا اگه اینجوری پیش نرفتم بگم مونا : سرزنش ممنوع قبول، احساس بد هم ممنوع قبول، اما قراره که هر روزمون حالمون خوب باشه و از دیروزمون بهتر. پس چقدر قشنگ تره که پوتین هامونو پا کنیم بزنیم به دل جاده ی علاقه مندی هامون که خدا میسازه. قدم به قدم 10 متر به 10 متر 100 متر به 100 متر.

منم همونجا درجا پیغامو در کمال احترام و در قالب درخواست فرستادیم واسه مدیر مربوطه. برخورد خوبی داشتن و گفتن که تا اخر هفته حل میشه. قبل گرفتن نتیجه اومدم بنویسم که وقتی نتیجه گرفتم و اومدم واستون تعریف کردم بگم دیدید که شد. من میدونستم خدا درستش میکنه از راهی که خودش میدونه.

خدایا مرسی دستمو میگیری

من گفته بودم که عاشقتم خدا جون

عاشق استاد جانم و خانم شایسته جانمم هستم که این سرزمین طلاکوبو برامون حاصلخیز کردن

ماچ به همتون