مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است

کامنت سی و نهم

26 دی 1403

تعهد اول:

امروز به یه ایراد در ویدیوهام برخوردم. برند خودم رو توی چندتا از ویدیوهام نزده بودم. رفتم همشون رو درست کردم و هرچی توی تلگرامم گذاشته بودم رو هم پاک کردم. بعد هم ویدیوهای اصلاح شده رو دوباره توی کانال تلگرامم آپلود کردم.

علاوه بر اون، احساس میکردم توی فیلم دیشبم میتونستم بهتر عمل کنم و پر انرژی تر باشم. برای همین کار دیشب رو کلا بیخیال شدم و یه کار جدید ضبط کردم. همچنین یک ویدیو رو به دو ویدیو تبدیل کردم که فهم موضوع راحت تر بشه.

تعهد دوم:

گزارش کارم رو توی کامنت های سایت نوشتم.

تعهد سوم:

خدای مهربونم همیشه داره کمکم میکنه، اما امروز صبح جوری کمکم کرد که فهمیدم از طرف خودش بوده.

همسرم گلم سر کار بود، پدر عزیزم رفت بیرون، دختر نازنینم هم خواب بود.

من همیشه بعد ظهر یا عصر ویدیو ضبط میکردم. اما امروز قلبم بهم گفت به جای بعد ظهر، پاشو همین حالا ویدیوهات رو ضبط کن. با اینکه کمی خوابم میومد، اما گفتم چشم و رفتم برای ضبط.

یادم افتاد میکروفونم شارژ نداره. چند دقیقه زدمش توی شارژ. قلبم میگفت بذار یکم بمونه اما چون میترسیدم دخترم بیدار شه، بعد چند دقیقه از شارژ کشیدمش و روشنش کردم و شروع کردم به فیلم برداری. وسط فیلم برداری میکروفونم خاموش شد و من خوشحال شدم از این که ندای قلبم بهم مسیر درست رو نشون داده و من صدای خدا رو درست شنیده بودم. خوشحال از این که کم کم دارم صدای خدا رو از نجوا تشخیص میدم.

دوباره زدمش به شارژ. قلبم گفت تا 12:30 صبر کن و بعد از شارژ بکشش. گفتم پس تا اون موقع میرم توی اینستاگرام که سفارشی که به یه قناد داده بودم رو چک کنم.

یکم گذشت و یه سوال ذهنم رو مشغول کرد. خواستم توی اینترنت جوابش رو چک کنم. یهو چشمم به ساعت گوشی افتاد. دقیقا 12:30 بود! خدای من! انگار خودش بهم گفت حالا وقتشه. سوالم رو سرچ نکردم و از اینستاگرام خارج شدم و رفتم برای ضبط.

ویدیو امروزم خیلی بهتر از دیروزی شد. دیروز چون پدرم خونه بود، نمیتونستم خیلی با صدای بلند و پر انرژی صحبت کنم. (باید روی این قسمت از وجودم کار کنم. دوره ی عزت نفس و صحبت کردن در یک جمع شلوغ بهم کمک خواهد کرد.) اما امروز که کسی نبود، خیلی محکم و عالی حرف زدم.

ته دلم میگفتم اگه دخترم بیدار شه چه کار کنم؟ باز میگفتم خدایی که داره هدایتت میکنه، بهت میگه چه کار کنی.

یکم فیلم برداری کردم. یهو دخترم بیدار شد. ایده اومد که با بچه برو جلو دوربین! گفتم آخه شاید خیلی جالب نشه، اما ایده اومده بود و منم گفتم چشم. اتفاقا فیلم بامزه ای شد.

همونطور که گفتم طبق صحبت های استاد، من دوتا از علایقم رو با هم تلفیق کردم. تدریس و طنز داره کمکم میکنه ویدیوهای خوبی بسازم. ممکنه خیلی خنده دار نباشه، اما بامزه است و میدونم بچه هایی که قراره آموزش هام رو ببینن ازشون لذت میبرن.

خدای مهربونم کمک کرد همسرم ظهر نیاد خونه، پدرم چندین ساعت بیرون باشه و دخترم بخوابه که من بتونم کارم رو تا یه جاهایی پیش ببرم.

اگر من صبح فیلم ها رو نمیگرفتم، عصر نمیتونستم این کار رو بکنم. چون پدرم خونه و دخترم بیدار بود. از طرفی قرار بود بیرون هم بریم! خدای مهربونم مسیرم رو هموار کرد و گفت حالا وقتشه و منم اطاعت کردم. خدایا شکرت.

پروردگارا سپاسگزارم که دارم صدای تو رو بهتر و واضح تر میشنوم.

سپاسگزارم که بهم ساعت دقیق فیلم برداری رو یادآوری کردی.

خدایا شکرت که بهم گفتی اگه با دخترم برم برای تدریس، میتونم هم ویدیوهای بیشتری بگیرم، هم سریع تر پیش برم، هم دخترم سرگرم میشه و غر نمیزنه و هم زمان زود میگذره.

خدایا شکرت که امشب رفتیم سیتی سنتر و کلی گشتیم. شکرت که همسرم دخترم رو نگه داشت و من تونستم تنها قدم بزنم و کمی باهات صحبت کنم.

خدایا شکرت که رفتیم فروشگاه و هر چیزی که نیاز داشتیم رو خریدیم. سپاسگزارم.

خدایا شکرت که زندگیمون از لحاظ مالی یه تکون های ریزی خورده.

خدایا به خاطر هر چیزی که یادم اومد و گفتم و یادم نیومد و نگفتم تو را سپاس.

شکرت.