مصاحبه با استاد | عملکردهایی که نشانه اجرای قانون است

بنام خدا ،

من نسترنم .

سلام به استاد عزیز و مریم جان شایسته .

سلام به دوستای هم فرکانسی

خدا رو صدهزار مرتبه شکر برای لحظه اکنون ،

خدا رو شکر برای طراوت و شادابی هوای امروز،

خدا رو شکر برای باران این نعمت حیات بخش، که امروز شهر زیبایم رو زیباتر کرده .

خدا رو شکر برای آگاهی

خدا روشکر برای استاد عزیزم که دستی از دستان پروردگارم هستن برای دادن آگاهی های ناب .

میخواستم از تجربیات خودم بگم در خصوص

اینکه خودمون مسئول تمام اتفاقات زندگیمون هستیم .

شکی درش نیست اما من به شخصه گاهی اوقات فراموش میکنم و از مسیر جدا میشم و قدرت رو میدم به غیر خداوند و خودم ، یا بر اساس باورهایی که نسبت به برخی مسائل دارم این قدرت رو دوباره از کف میدم و تسلیم افکار منفی میشم .

خداوند بسیار بخشنده و مهربان است.

مدتی شده بود که خودم رو مسئول برخی از اتفاقات زندگیم نمیدونستم و مواردی بود که تکرار و تکرار میشد در زندگی ام با همسرم .

پاشنه اشیل من همسرم هستش و ایشون بیشترین تاثیر رو در زندگی من داره ، اعتراف میکنم که هنوز نتونستم اونطور که باید قدرت رو ازش بگیرم ، میدونم خودم .

این رو از اتفاقاتی که در چند ماه گذشته برام رخ داده کاملا واضح و شفاف فهمیدم .

خدایا منو ببخش که مشرک شدم .

تو این چند وقته آزادی هایی که داشتم ازم گرفته شد و من بعد چند سال برگشتم سر خونه اولم ، با وجودی که کلی زمان گذاشته بودم

و یه سری چیزها رو تغییر داده بودم اما تو مدت کوتاهی (البته در ظاهر) همه چیز رو از دست دادم و صفر شدم ، حتی زیر صفر آمدم .

چند روز پیش آمدم توی سایت و از قسمت سوالات افراد دیگه به کامنتی برخورد کردم در همون ابتدا منو به جای خوبی هدایت کرد .

اون سوال و کامنت دقیقا مشکل من بود

خود خودش و این خیلی شگفتانه بود برام .

من تمام پاسخ ها به اون سوال رو خوندم

همه پاسخ ها رو میدونستم اما فراموش کرده بودم ، من یواش یواش طوری که خودم نفهمیده بودم فاصله گرفته بودم و با خوندن کامنت ها دوباره همه چیز برام یادآوری شد .

من قدرتی بیرون از خودم رو مسئول اتفاقات زندگیم دونسته بودم و ضربه خورده بودم ازش ، من ترسیده بودم برای همین اون تونسته بود

منو در بند کنه ، من بهش قدرت داده بودم که تونسته بود کنترل زندگی منو در اختیار بگیره ،

که به جای من تصمیم بگیره .

همه این کارا رو من کردم نه هیچ کس دیگه ای .

و حتی زمانی که خواستم خودمو رها کنم

بازم نتونستم ، چون ترس داشتم

چون میدونستم هر جای دنیا برم باز آسمون همین رنگه ، چون من همون آدم بودم و چیزی عوض نشده بود و خوب میدونستم

اگر تو این مدار هستم و بخوام با حال بد برم

دوباره باز با انسانی از همین جنس برخورد میکردم .

اینا برام مث روز روشن بود .

اینو به خودم یادآوری کردم که اون انسان هیچ تقصیری نداره ، اون یه انسانه که هیچ قدرتی نداره ، این من بودم که بهش قدرت دادم و قراره الان ازش بگیرم .

اون میتونه خوب باشه یا بد

میتونه باعث رشدم بشه یا مانع رشدم

اینا مهم نبود مهم این بود که من چند چندم

با خودم و خدای خودم .

من کدوم جنبه از شخصیت طرف مقابلم رو برانگیخته میکنم !

اون آدم و سمتش در زندگی من مهم نبود .

مهم قدرتی بود که من بهش داده بودم ،

مهم خواسته من از پروردگارم هست

که اون از هر راهی که بخواد منو به خواسته ام میرسونه .

از بینهایت دستی که داره .

اون دست میتونه همین همسرم باشه !

خلاصه که من با یادآوری قوانین به خودم

و مسئول دونستن صد در صدی خودم یک شبه از زیر صفر رسیدم به 20 و این برام خیلی خیلی شیرین بود ، من تو یه روز به تجربه

چیزهایی رسیدم که مدت زیادی بود ازشون فاصله گرفته بودم .

به نظرم خوندن کامنت خیلی خیلی میتونه کمک کنه به آدم ، من فقط با خوندن کامنت های بچه ها زیر یک سوال خیلی متحول شدم و نیرویی رو در من زنده کرد و انرژی بهم داد که تونستم دوباره تجربه کنم .

از رسیدن یه گلدون که مد نظرم بود تهیه کنم برای گلم توسط دوست همسرم به صورت هدیه خیلی شگفتانه آمد تو خونه گرفته تا

رانندگی با ماشین که خواسته دوست داشتینیم بود و بهش رسیدم .

تمام انفاقات رو مرور میکردم و میگفتم ببین

نسترن جان چطور خدادند تغییر میده همه چیز رو به نفع تو ، ببین و خوب نگاه کن .

فراموش نکن که کلید در بندگی خداونده .

خدایا صد هزار مرتبه شکرت که هر کی به تو و فقط به تو توکل کنه درهای رحمتت به سمتش باز میشه و از راهایی و در زمانی که فکرشو نمیکنی به خواسته هات میرسی .

خوشحالم که بعد مدت ها کامنت میزارم و حرفی برای گفتن دارم .

سپاس از شما که کامنتم رو خوندین