سوالات:
- از زمانی که قانون زندگی را شناخته اید، چگونه در لحظات نا امیدی، ذهن خود را کنترل می کنید و دوباره به مسیر هماهنگ با قانون بر می گردید؟
- چه باوری در شما باعث شده که اینقدر با انگیزه و بدون توقف این مسیر را همچنان ادامه دهید؟
مفاهیمی که استاد عباس منش در این فایل توضیح داده اند شامل:
- باورهای پشتیبان برای استمرار در مسیر درست؛
- در فرایند تحقق خواسته ام، “سمت من” چیست؟
- مفهوم عملی “ثبات قدم در مسیر درست”
- چگونه در مسیر خواسته ام ثابت قدم بمانم و ناامید نشوم؛
- تفاوت میان، تسلیم بودن دربرابر خداوند با “تسلیم شدن در برابر مسائل”
- مسائل پیش رو، بازخوردهایی جهان به فرکانس های ماست. پس به جای نگرانی و ناامیدی، کافی است روی بهبود آن فرکانس ها کار کنی تا راهکارها خود را ظاهر کنند؛
- با ” استمرار در مسیر”، است که فرد ایرادهای شخصیتی خود را می شناسد، اصلاح می کند و به همان میزان نیز شرایط زندگی اش به سمت بهتر، تغییر می کند. وگرنه حرکت های یویویی مثل رژیم های غذایی بیهوده ای است که هرگز به نتایج پایدار نمی انجامد؛
- درک قانون + تصحیح مداوم مسیر به کمک این درک = ساختن زیباترین روزهای زندگی، از دل سخت ترین روزهای زندگی؛
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست»78MB23 دقیقه
- فایل صوتی مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست»22MB23 دقیقه
سلام استاد عزیز و مریم جان شایسته و دوستان هم مسیر
قدم هفتم مهاجرت به مدار بالاتر
پاداش جهان به استمرار در مسیر درست
برداشتهای من از این فایل ارزشمند
دیدن نتایج و داشتن احساس خوب، بهترین انگیزه برای حرکت بدون توقف در مسیر است. منظور از بدون توقف این نیست که احساسات و انگیزه ما همیشه روی یک روال ثابت تصاعدی باشه. روزهایی هست که ما خسته میشیم، گاهی نا امید هستیم، خلقمون بهم میریزه و شاید کمی تمرکزمان را از دست بدهیم. ولی باید بتونیم دوباره کنترل افکارمان را به دست بگیریم. چون نتایج بزرگ موردنظرمان را به دست نمی آریم، حق رها کردن نداریم. مطمئنا اگر در بدترین شرایط بوده باشیم باز نتایج کوچک مثبت در زندگی را دیده ایم و این خودش بهترین اتفاقه. بهترین اتفاق از این نظر که حالا که نتایج کوچک در زندگی ظاهر شده پس اتفاقات بزرگ هم (به اندازه ای که روی خودم کار کنم و استمرار داشته باشم) رخ خواهد داد.
باور استاد توکل به خدا. ما وظیفه داریم تلاش کنیم.ما مسیرمان را می رویم. باید حرکت کنیم.نتیجه دیگه خداونده که اتفاقات را برایمان به وجود می آورد ( به اندازه ای که روی باورهایمان کار کرده ایم و بل مقداری که با ایمان حرکت می کنیم)
تفاوت عملکرد و نتایج آدمها به ایمان و باورشان است. کلا زیبایی مسیر زندگی به گرفتن بازخوردها و پیدا کردن ایرادات و کار روی آنها و تغییر بازخورد بعدیه. این تکاملی هست که باید بهش برسیم. فقط تسلیم نشیم و ناامید نباشیم.
ای کاش میشد همونطوری که تسلیم مشکلات میشیم، و باور و قبولشون میکنیم و به معنای واقعی تسلیم شرایط میشیم، کاش به همون شدت و اندازه تسلیم خداوند میشدیم. دیگه حرفی توش نبود. اینکه باور کنیم خداوند، خدایی خودشو بلده و انجام میده. تو فقط بسپار به خودش. چقدر این ذهن اما و اگر میاره، چقدر ترس و شک به جون آدم میندازه. اینو القا میکنه که رها کردن و تسلیم شدن فکر ساده لوحانه ای هست. زیادی خوشبینی. زیادی ساده ای.
* تا دگرگون نشوید و همچون کودکان نگردید، هرگز به پادشاهی آسمان راه نخواهید یافت. پس، هر که خود را همچون این کودک فروتن سازد، در پادشاهی آسمان بزرگتر خواهد بود.
خدایا من تسلیمم.به هر خیری که از تو برسه من فقیرم.
یا حق