مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست»

بسم الله الرحمن الرحیم .

به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر که تنها قدرت حاکم بر جهان هستی است.

درود خدمت استاد عباسمنش عزیز و خانوم شایسته بزرگوار .

درود خدمت همه دوستان همفرکانسی عزیز.

گام هفتم از پروژه ی مهاجرت به مدار بالاتر و ارتقا توی تمام جنبه های زندگی.

سوالات

1. از زمانی که قانون زندگی را شناخته اید، چگونه در لحظات نا امیدی، ذهن خود را کنترل می کنید و دوباره به مسیر هماهنگ با قانون بر می گردید؟

با کار کردن دائمی روی ورودی ها و ایجاد باورهای هماهنگ با خواسته ، ماندن در احساس خوب دائمی و حفظ آن و سپاسگذار بودن به خاطر تمام نعمتها و داشته ها ، امید داشتن به رخ دادن اتفاقات خوب کم کردن نگرانی ها و ترس‌ها میشه زمانهایی که نا امیدی سراغمون میاد دوباره به مسیر عمل کردن به قوانین خداوند برگردیم

ایمان به خداوند و توکل داشتن زمانی خودش رو نشون میده که توی شرایطی قرار میگیریم که یه تضاد و مسائلی برامون پیش میاد یا کاری انجام میدیم که اون نتیجه دلخواه نداره مثل زمانی که استاد یه سری کلاسها رو توی بندر عباس شروع کردن و در ابتدا چهار پنج نفر سر اون کلاسها حاظر شدن اما استاد به خاطر شوقی که از یکتاپرستی و ترویج اون داشتن ایمانشون رو نشون دادن و ادامه دادن یا اون زمانی که توی تهران با یه نفر هنرجو دوره شون رو شروع کردند و با شوق ادامه دادن و توی مسیر درست مداومت داشتن.

حالا ممکنه یه زمانهایی امیدمون رو از دست بدیم اما وقتی قوانین رو میدونیم خیلی سریع دوباره به مسیرمون برمیگردیم و میدونیم باید تمرکزمون رو از دست ندیم و احساس خوبمون رو حفظ کنیم . مثل در نظر گرفتن فانوس دریایی برای کشتی هایی که توی طوفان و تاریکی شب گیر کردن ممکنه طوفانی بیاد و از مسیر یکم خارج بشه اما چون هدف فانوس دریایی هست دوباره و دوباره اصلاح مسیر میکنه و قطعا به مقصد می‌رسند .

همه ما ممکنه یه وقتایی با چالش‌هایی روبرو بشیم و حتماً شدیم ، ولی بعد چند ساعت دوباره با ایمانی قویتر به مسیر برگشتیم .

من الان توی حالتی هستم که همیشه احساسم خوب و عالیه یه تایمی هم ممکنه که خنثی باشم اما دیگه زور نمیزنم احساس بد نداشته باشم چون واقعا سراسر زندگی من خدارو شکر توی حال خوب و سپاسگذاریه.

وقتی متعهد باشیم که هر روز توی دفتر‌سپاسگذاریمون با نوشتن توجه کنیم به نعمتهایی که خداوند بهمون هدیه داده همیشه حالمون خوبه ، چون سپاسگذاریم و ناسپاس نیستیم . آدمی که سپاسگذاره همیشه حالش خوبه و راضیه و وقتی قانون رو میدونه نمیتونه خلاف اون عمل کنه انگار وقتی قوانین خداوند رو درک می‌کنیم توی سعادت و خوشبختی همیشگی هستیم …

ما وظیفه مون اینه که تلاش کنیم با توکل به خداوند حرکت کنیم و ادامه بدیم ، حرکت باعث پیشرفت و توکل دائمی و بهبود توی مسیرمون ، باعث موفقیت پایدار و طی شدن روند رشد و پیشرفت میشه . خودمون رو درگیر نتیجه نکنیم ایمان داشته باشیم مسیرمون رو با لذت طی کنیم . ما باید به خداوند ثابت کنیم که توی مسیر ثابت قدم هستیم ،

مسیر زندگی باید طی بشه و این امکان نداره که ما صددرصدِ کارمون اوکی باشه و کاملا بی ایراد باشه تا توی مسیر نریم و حرکت نکنیم ایرادها در نمیاد. مگه میشه حرکتی نباشه و پیشرفتی ایجاد بشه یا با ترس از حل مسئله بشینیم و حرکت نکنیم . کسانی که همچین تصوراتی داشتن دچار فقر و بدبختی و گرفتاریِ دائم هستند .

2. چه باوری در شما باعث شده که اینقدر با انگیزه و بدون توقف این مسیر را همچنان ادامه دهید؟

ما دو نوع تسلیم شدن داریم تسلیم شدن در برابر مشکلات ، تسلیم شدن در برابر خداوند اونی که میگه

و باور داره که خدایا راضیم به رضای تو به همه چیز میرسه

وقتی نتایج نتایج خوبی نیست معنیش اینه که باورهامون باورهای خوبی نیست .

ما وارد کار میشیم حرکت می‌کنیم با بازخوردهایی که میگیریم خودمون رو فیکس می‌کنیم.

اگر حرکت کنیم توکل بر خدا کنیم قوانین رو درک کنیم خیلی خیلی سریع از سخت ترین روزها وارد بهترین روزهای زندگیمون میشیم .

تمام اتفاقاتی که توی زندگیمون رخ میده فقط به خاطر افکار و باورهامونه و مطلقاً ربطی به هیچ موضوع دیگری نداره پس باید متعهدانه روی خودمون باورهامون افکارمون و تمام ورودیهامون کار کنیم و خوراک درست بدیم .

با سپاس از استاد عزیز بخاطر زحمتها و تلاش‌هایی که با انگیزه خیلی زیادی در مسیر یکتاپرستی انجام دادند .