مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست» - صفحه 26 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عباسمنش عزیز

من از زمان اشنایی ام با شماا نتایج خیلی خوبی گرفتم نتاجی در درونمم زیرا فهمیدم تا درونم تغییر نکند هرگز بیرون با ظاهری جدید خود را به من نشان نخواهد داد

ادمی که در دعواهایی کوچک و بی ارزش به سرعت احساسش بد میشد و گریه میکرد یا کار کتک کاری میکشید?البته با خواهر کوچکم

ایمانم به اندازه یک ارزن بیشتر شد به طوری توانستم بر تصمیم جدیدم بمانم و حرف دیگران قبول نکنم و خداوند تمام وسایل مرا فراهممم کرررد اعتماد به نفسمم چندین برابر شد روابطم خیلی بهتر قبل شد همه اینا را گفتم اما میدانم باید خیلیی بیشتر از اینااا تمرین و کار کنم تا به استاندارهای خودمم برسم به اون چیزی که در قبل ارزوشو داشتممم

استاد من هیچ وقت شما را الگو خودم قرار نداده بودم نمیدونم چرا به ذهنم نرسید واقعا تا حالا بهش فکر نکرده بودم اما همیشه دنبال رو گفته های شما بودم اما هرگز به خودم نگفتم اگر عباسمنش توانسته من هم میتوانمم

یک رفتار یا میتوانم بگویم یک واکنش مشابه قبل برایم به تازگی رخ داد وقتی در حال گوش دادن به فایل های شما بودم متوجه شدم که توجهم نا خوداگاه پرت میشود این پرت شدن حواس بعد چندین بار گوش دادن فایل برایم رخ میداد اما این دفعه من در موقعیتی نبودم که بخواهم به سادگی از این قضیه رد شومم تا موضوع را با گروه تحقیقاتی عباسمنش در میان گذاشتم و گفتند شما ممکن است ((هنوز باور نکرده ای که قوانین جهان همین است تنها با باورهای تو کار میکند و به تو باز میگردد ))

میدانی استاد من نمیتوانم باور کنم به ارزوهایمم نمیرسم تمام زندگی من ارزوهایمم هست ارزوی من خونه ,ماشین, تنها استقلال مالی نیست ارزوی من همیشه باور کردن قدرت اختیارم بوده ارزوی من داشتن هدف بوده ارزوی من لذت بردن از مسیر هدفم بوده چیزی که ارزویش را در دوران تحصلیم در مدرسه داشتم دوست داشتم موفقیت هایمم در درس پایدار باشد دوست داشتم هدفم را بشناسم و از ان لذت ببرم و به موفقیت برسمم ارزویم باور کردن توانایی های خودم بود حالا میفهمم اگر لحظه به لحظه این قدرت وجودم را به خودم یاد اور شوم و باورش کنم همه چیز در زندگی من سرازیر میشود هم ثروت هم موفقیت های بزرگ همه چیی همه چیزز……….

میدونی استاد خیلییی احساس بدی دارع وقتیی در یه زمانهایی حس کنی درونت خالیه و تو فقط یه جسمی

خیلی بدع نماز بخونی و مسلمان باشی و ادعا کنی اما شب بترسیی که خودت تنهایی به حیاط بروی (البته که الان به تنهاییی دقایقی از نیمه شب در حیاط هستم با لامپ خاموش وقتی میخواستم پایم در دمپایی بزارم اما ترس تمام وجودم را گرفته بود میگفت پایت بزار هیچزی نیست و من چندین شب پیاپی به حیاط میرومم پایم را دمپایی میگذارمم و می ایستم و به ماه نگاه میکنم به اینه توی حیاط نگاه میکنم تا به من ثابت کند که نه جنی وجود دارد نه ارواح خبیثِ الان این کار ارام ارام برایمم لذت بخشم هم شده میتوانم بگویم بیشتر شبها عمدا ساعت 3 یا 4 میروم بیرون تا این لحظه ها را تجربه کنمم)

همه ی این ها را گفتم تا به تو استاد عباسمنش عزیز بگویمم از امروز تو الگوییی من خواهی شد اگر تو توانستیی قدرت خودت را باور کنییی من هم میتوانم اگرر خدای تو به تو راه را برای باور کردن قدرت خودت که چه تواناهاییی در خلق زندگیت داری نشان داده پس خدای تو خدای منم هست

اگر خدای تو راهکارا برای باور کردن قوانینش با تمام عمق وجود نشان داده به من هم نشان میدهد

فک میکنم در اغاز یک سالگی در اشنایی با تو باشممم اما کار ما تازه اغاز شده است هر چقدر جلو تر میروم همه چیز را تازع میبینم هر دفعه به خودم میگویم خب الان باید خیلی بیشتر کار کنم الان باید شروع محکم تری داشته باشه باشم درست میگویی این راه پایانی ندارد…

منتظر خبر های خوبمم بااش

مریم درویشی