مصاحبه با استاد | مفهوم «ایمان + عمل صالح» در مسیر هدف

بنام خداوند بخشنده و مهربان

سلام بر استاد عزیزم

سلام بهترین دوستان دنیا

“ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است”

بارها و بارها این جمله رو ازتون شنیدم استاد.استاد من یجورایی از اینکه بخوام خودمو گول بزنم و یا برای خودم توجیح بیارم خیلی بدم میاد.تا جاییکه یادمه همیشه دوست داشتم با حقیقت روبرو بشم حتی اگر یک فاجعه باشه، یعنی ترجیح میدم زجر بکشم تا اینکه بخوام خودمو گول بزنم منتفرم از این کار و در گذشته هم تجربیاتی داشتم که از نظر بقیه یک فاجعه بوده اما من صبوری کردم و سعی کردم باش روبرو بشم و حلش کنم و همین کارم کردم. واسه همین این جمله شما خیلی بهم میچسبه و هربار سعی میکنم در زندگیم بیشتر و بیشتر در عمل اجراش کنم و طفره نرم.

نقاط ضعفم رو بیشتر بشناسم و روشون کار کنم

جاهایی که شرک دارم رو کمتر و کمتر کنم

ایمانم رو در عمل بیشتر کنم

و در کل خودمو رشد بدم و رشد بدم

استاد مثالی که در مورد یکی از اقوامتون زدید رو خیلی بهش فکر کردم و با خودم گفتم استاد دقیقا درست میگه استعداد مهم نیست ایمان مهمه ایمان مهمه ایمان مهمه.من همین دیشب تصمیمی گرفتم که فکر میکنم با موضوع این فایل هماهنگ باشه واسه همین اینجا بطور خلاصه میخوام راجبش توضیح بدم:

حدود چهار ماه پیش پدرم از دنیا رفت. در این مدت یکی از عموهام خیلی پیگر این بود که واسه من شغلی ایجاد کنه.پدرم بازنشسته یکی از بهترین ارگان ها در ایران بود و عموم قصد داشت من رو در همون ارگان (که خیلی ها آرزوش دارن) به استغال برسونه.واسه همین دیشب عموم با من تماس گرفت و گفت که داره کارهاش رو انجام میده و یکم زمان بره اما مطمئنا درست میشه.بدلیل آگاهی هایی که در این مدتی که عضو سایت هستم کسب کردم خیلی سریع و بدون تعارف به عموم جواب منفی دادم و با توضیحاتی مختصر گفتم که میخوام راه خودمو برم و نمیخوام خودمو اسیر همچین شغلی کنم.استاد اگر پاسخم مثبت بود من هم دقیقا مثل همین اقوام شما میشدم و اینو میدونستم. واسه همین به خودم گفتم اگر ایمان داری اینجا ثابت میشه…

و از اونجایی که متنفرم از اینکه سر خودمو شیره بمالم و تظاهر به ایمان داشتن کنم از عموم درخواست کردم که دیگه ادامه نده و بیخیال بشه و اون هم وقتی قاطعیت منو متوجه شد پذیرفت.

یکی دیگه از اقدامات من در همین چند ماه اخیر انصراف از دانشگاه بود.من ترم آخر کارشناسی ارشد بودم و با اینکه کارهام رو همه انجام داده بودم و فقط ذره ای از نگارش پایان نامه باقی مانده بود و تز رو خودم با انرژی و زمان بسیار زیاد انجام داده بودم اما کار بجایی رسید که با خودم گفتم مدرک واسه چی میخوام؟؟

جواب: واسه شغل و آینده ای بهتر ( نگرش اکثریت آدما)

بعد از کلی فکر کردن و هدایت خواستن از خداوند به این نتیجه رسیدم که این مسیر و نگرش متناقضه با توحید عملی.تا اینکه تصمیم گرفتم و دقیقه ۹۰ انصراف دادم و سعی کردم بر ترس هام غلبه کنم و کردم.نمیخوام بگم که انصراف دادن در همه موارد کار درستیه میخوام بگم که واسه هرکسی متفاوته و من حسی درونیم مایل بود ادامه ندم تا بلکه به قول استاد سبک بال باشم و تمکزم رو آزاد کنم واسه حرکت در مسیر و پیدا کردن علاقه واقعیم.این دو تصمیمی که گرفتم باعث شده الان خیلی سبک بال باشم و تمرکزم خیلی بیشتر شده و متعهدانه دارم ادامه میدم. این جمله استاد خیلی برام پر رنگ تر شده:

“ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است”

خیلی خوشحالم که تونستم در اون لحظه ایمانم رو به خودم ثابت کنم و به هدایت الله امید داشته باشم.اگر قبل ها بود مطمئنا هیچ کدوم ار این اقدامات نبود.

خدا رو شکر میکنم که تونستم ذره ای ایمانم رو در عمل اجرا کنم و عملگرا باشم و مسئولیت زندگیم رو تمام و کمال بپذیرم.

استاد آگاهی های این جلسه رو منو بیشتر به وجد آورد و چقدرر باید برای خودم تکرارشون کنم که بتونم بیشتر و بیشتر عملگرا باشم.

ممنونم ازت بهترین استاد دنیا من عاشق این نگاه توحیدی ام که با عشق داری به ما یاد میدی و همیییییشه فریادش میزنی…

در پناه الله باشید