مصاحبه با استاد | مفهوم «ایمان + عمل صالح» در مسیر هدف

بسم الله الرحمن الرحیم

خدا برده ای را مثل میزند که چند صاحب بد عنق داد که هر یک دستوری به او میدهد و برده ای که یک صاحب دارد، این دو یکی اند؟ خدا را سپاس که بندگی اش بهتر از بت پرستی است ولی بیشتر بت پرست ها این را نمی‌دانند. سوره زمر آیه ۲۹

استاد عزیزم سلام مریم جانم سلام دوستان همسفرم سلام

روز ۷۱ ام سفرنامه

برای رسیدن به خواسته هامون باید وارد مدارش بشیم. وارد شدن به مدار هم شرایطی داره.

مثل علاقه، باور ها و افکار درست هم جهت با اون خواسته که در نهایت شرایطی رو بوجود میاره که باید اقدامات عملی هم برای اون خواسته انجام بدیم.

برای رسیدن به اهداف باید بها بدیم، بهاش ایمان واقعی هست، وقت گذاشتن هست، پول هست، تمرکز هست، حذف کردن آدمهای نامربوط به مسیر جدید هست و پا گذاشتن در راه و هیچ نپرسیدن و امید داشتن که بقیه مسیر بهت گفته میشه.

اگر الان نتایج کسی رو میبینی و دلت این نتایج رو میخواد بد نیست کمی هم به ریشه ها نگاه کنی.

کسی که یک شغل داشت که حقوق بهش میدادن ولی بدلایلی مجبور به کار نبود، خونه و زندگی مناسبی هم داشت، اما اینها براش کافی نبود، اینها رو نمیخواست، یه چیز بزرگتر و عال تر میخواست، یه خدایی رو یکم شناخته بود ، فهمیده بود با اعتماد به این خدا میتونه اون بهترا رو بدست بیاره. گفت بزار بهش توکل کنم بزار برم جلو ببینم چی میشه، بزار ببینم درست فهمیدم.

شغل و خونه و شهر امن رو ول کرد، با یه بچه ۳ ماهه و یه بچه ۳ ساله اومد تهران. توی تهران نه فرش قرمزی براش پهن شده بود، نه هیچ جاش رو بلد بودنه پول کافی داشتو نه هیچ بنده ای قولی بهش داده بود.

ولی رو قول و کمک یه خدایی حساب باز کرده بود، میخواست بندگی این خدارو کنه، میخواست نتیجه حساب رو این خدا رو ببینه.

خیلی سختی کشید تو تهران، اما ناامید نشد، حالش خوب بود، شک به مسیرش نداشت، شک به بزرگی این خدا نداشت.

یه روز که خیلی هم اوضاع خوب نبود و نزدیک بود بند پاره بشه دستی از دستان خدا سر راهش سبز شد، اون نشناختش اما دست خدا شناختش. حال او احوال کردن و داستان رو براش گفت. سخت بود براش بگه اما چون صداقت پیشه بود ، چون اصول درستی داشت، چون خشت اول رو میخواست درست بزاره راستش رو گفت.

از قضا دست خدا خیلی دست مناسبی بود. شرایطی داشت که مشکل گشای مرد داستان ما بود.

تا اینجا فهمید راه رو درست اومده. دید که بندی که نزدیک بود پاره بشه، پاره نشد چون اونی که رووش حساب کرده بود نزاشت. دلگرم تر شد و ادامه داد.

با همون اصولی که از قرآن فهمیده بود ادامه داد.

باج نداد، رشوه نداد، شرایطش سخت تر از سخت بود، لنگ پول بود حسابی، وسوسه ها اومدن، پیشنهادها اومدن اما اون از اصول حق و یکتا پرستیش و اعتماد به رب العالمینش، اعتماد و حساب روی الله یکتا کوتاه نیومد.

خدا هم قانون خودش رو براش اجرا کرد.

پاداش صبرش، توکلش، ایمانش، سپاسگزاریش و عمل صالحش رو داد.

قدم به قدم هدایتش کرد. از جایی که اکثر مردمش ناسپاس، ناشکر، غرغروو، مشرک، به فکر دزدی و دروغ بودن جداش کرد بردش به سرزمینی که نعمتها، طبیعت، زیباییهای بیشتری بود و احاطه شد با آدمهایی که صادقتر، سالمتر، سپاسگزارتر و موفق تر هستن.

اگر من و تو دوست عزیز که این سوال رو پرسیدی هم این نتایج و میوه ها رو میخوایم باید بها بدیم.

باید خدارو باور کنیم، باید به الهامات گفته شده عمل کنیم، باید تمرکز کنیم، پول بدیم، انرژی بزاریم، زمان بزاریم، صداقت داشته باشیم، درستکار باشیم، اصول خودمون رو داشته باشیم و تحت هر شرایطی بهشون پایبند باشیم نه اینکه همرنگ جماعت بشیم، جلوی وسوسه های شیطان رو بگیریم و در همه حال ، احساسمون خوب باشه.

یادمون باشه کار ما بندگی کردن هست و خدایی کردن کار کس دیگه.

کسی که وقتی کارها رو میسپاری به اون و فقط رو اون حساب میکنی، جوری برنامه ریزی میکنه ، جوری جلو میبرت که همیشه سرت بالاست.

اگر رو بنده ها حساب کنی ، اگر با نادرستی شروع کنی، شاید فکر کنی جلو رفتی ولی اینطور نیست، همیشه باید برای اینها یا باج بدی یا بترسی نکنه دستت رو بشه .

انگار راه درست، خشت درست، ایمان و صبر و درستکاری ارزش بیشتری داره، خدا مارو از این راه هدایت کنه به لطف و بزرگی خودش.

ممنونم استاد عزیزم ❤

بنام خدای مهربان

سلام به استاد عزیزم ، سلام به مریم جانم و سلام به همه دوستانم

حمیده عزیزم ممنونم از پیام زیبات که برای من یک نشانه از خیلی نشانه‌ هایی هست که خدای مهربانم هرروز داره به من نشون میده و میگه ادامه بده و منو دلگرم تر میکنه.

حمیده عزیزم من هرروز و هر لحظه دارم خداروشکر میکنم. همش میگم خدایا هر گوشه زندگیم رو نگاه میکنم بهتر شده ، نه یک کم بلکه خیلی زیاد.

من عاشق قانون تکاملم و از طی کردن تکاملم بشدت لذت میبرم و راضی هستم.

من عاشق دیدن رشد و تغییر و شناخت به خودم هستم.

من عاشق این هستم که تسلیم میشم و خداوند بهترین راه رو جلو پام میزاره و انجام میدم و نتیجش عالی میشه.

من عاشق این قرآنی شدم که استاد برامون ازش پرده گشایی کرد نه اونی که سالها اشتباه فهمیده بودم.

من عاشق اینم که بگم حتی برداشتن پرده ها از ذهن و قلب و فهمیدن و درک کردن این آموزه ها هم به اذن خداست.

دلگرمی و امید داشتن و باور نشونه های مسیر و تشکر و تحسین و دیدن تغییرات کوچیک هم به اذن خداست. خدایی که شکهات رو کم میکنه و یقینت رو بیشتر.

خدایی که منو به بهترین، ساده ترین، قابل فهم ترین ، حقیقت گو ترین، صادق ترین و کاربردی ترین مسیر هدایت کرد.

من چه میدونستم اینجا کجاست؟

نمیدونم کی و چجوری خدارو صدا کردم که اینجور مستجابم کرد.

اما بهش میگم خدایا فقط خودت میدونی چیکار کردی برام، خودم هم نمیدونم. شکرم رو بپذیر.

دیشب یاد کتاب چهل قانون عشق افتادم که روایتی هست بین شمس تبریزی و مولانا. بازش کردم و قوانینش رو خوندم. یه قسمت از قانون شانزدهمش میگه:

خداوند، بی نقص و کامل هست. دوست داشتن او کار آسانی است.

کار سخت، دوست داشتن انسان فانی با تمام بدی ها و خوبی هایش است.

خداروشکر میکنم من رو با تمام فانی بودنم و نقصها و کوچکیم دوست داره و نهایت لطفش رو در لحظه لحظه زندگیم جاری میکنه.

از تو دوست همراهم هم خیلی ممنونم.

امیدوارم بهترین ها در لحظه لحظه زندگیت جاری بشه.

از استاد عزیزم و مریم نازنینم هم مثل همیشه سپاسگزارم.❤